Ο ΦΥΛΑΚΑΣ ΑΓΓΕΛΟΣ

Ο ΦΥΛΑΚΑΣ ΑΓΓΕΛΟΣ

      Στην πνευματική ζωή, η κοσμική λογική δεν έχει καμμιά θέση. Μπαίνουν από το παράθυρο Άγγελοι, Άγιοι· τους βλέπεις, μιλάς μαζί τους, φεύγουν… Αν πας να τα εξετάσεις όλα αυτά με την λογική, δεν γίνεται!... 

      Όταν βαπτίζεται ο άνθρωπος, ο Θεός τού δίνει και τον Φύλακα Άγγελό του. Οι αβάπτιστοι άνθρωποι προστατεύονται από τον Θεό, αλλά Φύλακα Άγγελο δεν έχουν· μόνον οι βαπτισμένοι έχουν. Τους αναλαμβάνει στο θείο Βάπτισμα και τους συνοδεύει σε όλη τους την ζωή. Ο Φύλακας Άγγελός μας, είναι συνέχεια κοντά μας και μας παρακολουθεί σε κάθε μας βήμα. 

      Όταν αμαρτάνουμε, τότε απομακρύνεται, αλλά δεν μας εγκαταλείπει. Όταν δίνουμε δικαιώματα στον πειρασμό με την αμαρτωλή ζωή μας, ο Άγγελός μας δεν αποθαρρύνεται, ώστε να μας εγκαταλείψει, αλλά μας παρακολουθεί θλιμμένος από μακρυά. Αν εμείς δεν καταλαβαίνουμε την παρουσία του, είναι γιατί ακόμη δεν καταλάβαμε ούτε την παρουσία του Θεού. Τα μάτια μας είναι σκεπασμένα με ένα θαμπό πέπλο. Για να διαλυθεί το πέπλο αυτό, χρειάζεται αγάπη και ταπείνωση. 

      Όταν ο άνθρωπος νιώσει την παρουσία του Θεού, νιώθει και τον Φύλακα Άγγελο δίπλα του, και τότε οι κινήσεις του είναι λεπτές, προσεκτικές, αλλά και άνετες. Η προσοχή αυτή, δεν του κάνει μαρτυρική την ζωή, αλλά τον ευχαριστεί. Κινείται με πνευματική άνεση. Η ευλάβεια, η προσοχή που έχει, του γλυκαίνουν την καρδιά και συνέχεια προσέχει, για να μην του φύγει η γλυκύτητα, την οποία νιώθει. Ξαπλώνει συνεσταλμένα με σταυρωμένα τα χέρια. Κοιμάται με συστολή, με ευλάβεια· σηκώνεται ήσυχα. Όταν του χτυπούν την πόρτα, δεν κοιτάζει να συμμαζευτεί· είναι πάντα τακτοποιημένος. Συνέχεια φροντίζει να μη λυπήσει τον Φύλακα Άγγελό του. 

      Μεγάλη κατανόηση βρίσκει ο Φύλακας Άγγελος κοντά σε έναν αγγελοποιημένο άνθρωπο! Όταν ο άνθρωπος ζει πνευματική ζωή και κινείται σαν φρόνιμο παιδί, ο Άγγελός του δεν ταλαιπωρείται, αλλά χαίρεται δίπλα του και στο τέλος θα επιστρέψει χαρούμενος στον Θεό μαζί με την ψυχή, διότι η ψυχή έκανε ό,τι αναπαύει τον Άγγελο, ό,τι δηλαδή αναπαύει τον Θεό. Ξέρετε όμως τί είναι, ο Φύλακας Άγγελος να ταλαιπωρείται χρόνια με μια ψυχή και, τελικά, να επιστρέφει στον Θεό με άδεια χέρια πληγωμένος; Και μόνο γι’ αυτόν τον λόγο, από φιλότιμο για τον κόπο που κάνει ο Φύλακας Άγγελός μου, πρέπει να αγωνισθώ, να μην πάω στην κόλαση. 

      Τα μωρά, είναι σε συνεχή επαφή με τον Θεό, επειδή δεν έχουν μέριμνες. Τί είπε ο Χριστός για τα μικρά παιδιά; «Οἱ Ἄγγελοι αὐτῶν ἐν οὐρανοῖς διὰ παντὸς βλέπουσι τὸ πρόσωπον τοῦ Πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς» (Ματθ. ιη΄ 10). Έχουν επικοινωνία με τον Θεό και με τον Φύλακα Άγγελό τους, που είναι συνέχεια δίπλα τους. Άλλοτε βλέπουν τον Φύλακα Άγγελό τους και παίζουν μαζί του –τα χαϊδεύει, τα πειράζει, κουνάει τα χεράκια τους, και αυτά γελούν. Και καθώς τα πλησιάζουν οι Άγγελοι, αυτά γελούν μέσα στον ύπνο τους από χαρά ή ξυπνάνε από την μεγάλη τους χαρά. 

      Άλλοτε πάλι βλέπουν μια σκηνή του πειρασμού και κλαίνε. Και, παρόλο που είναι αγγελούδια, ο εχθρός πηγαίνει και τα φοβερίζει, όταν κοιμούνται και τινάζονται με αγωνία, τρέχουν φοβισμένα και με κλάματα στην αγκαλιά της μητέρας. Και αυτό τα βοηθάει, για να αισθάνονται την ανάγκη να ζητούν την μάνα τους. Αν δεν υπήρχε αυτός ο φόβος, δεν θα αναγκάζονταν να αναζητήσουν την αγκαλιά της μάνας τους. Όλα τα επιτρέπει ο Θεός για το καλό.

     Αν θυμόταν το παιδάκι πόσες φορές είδε τον Άγγελό του, θα έπεφτε στην υπερηφάνεια. Γι’ αυτό όταν μεγαλώσει, ξεχνάει. Ο Θεός, με σοφία εργάζεται. 

      Το ότι ο Θεός δίνει σε κάθε άνθρωπο έναν Φύλακα Άγγελο, αυτό είναι ξεχωριστή φροντίδα του Θεού για το πλάσμα Του. Ο Φύλακας Άγγελος, είναι οικονομία Θεού. Είμαστε χρεώστες γι’ αυτό. Οι Άγγελοι ιδιαίτερα προστατεύουν τα μικρά παιδιά. Πώς τα φυλάνε! 

      Μια φορά, δυο παιδιά έπαιζαν έξω στον δρόμο. Το ένα από τα δύο, σημάδευε το άλλο στο κεφάλι, για να το χτυπήσει με μια πέτρα. Εκείνο, δεν το έβλεπε. Την τελευταία στιγμή, φαίνεται, ο Άγγελός του το έκανε να δει κάτι, τινάχτηκε πέρα και γλίτωσε. 

      Μια μάνα πάλι είχε πάρει στο χωράφι και το μικρό της. Το θήλασε, το έβαλε στην κούνια και πήγε να δουλέψει. Μετά από λίγο, όταν πήγε κοντά του, τί να δει! Το παιδάκι, κρατούσε ένα φίδι και το έβλεπε! Όπως το είχε θηλάσει, είχε μείνει γάλα γύρω από το στοματάκι του. Πήγε λοιπόν το φίδι και έγλειφε το γάλα με την γλώσσα του και το παιδάκι το έπιασε με το χέρι του. Βάζει τις φωνές η μάνα, τρόμαξε το παιδί, άνοιξε το χεράκι του και έφυγε το φίδι. Φυλάει ο Θεός τα παιδιά! 

      Ο Θεός είναι κατά κάποιον τρόπο «υποχρεωμένος» να νοιαστεί για τα παιδιά. Όταν βαπτισθεί το παιδάκι, ο Θεός διαθέτει και έναν Άγγελο, για να το προστατεύει, οπότε το παιδί προστατεύεται από τον Θεό, από τον Φύλακα Άγγελο και από τους γονείς. Ο Φύλακας Άγγελος είναι συνέχεια κοντά του και το βοηθάει. Όσο μεγαλώνει το παιδί, τόσο οι γονείς απαλλάσσονται από τις ευθύνες. Αν οι γονείς πεθάνουν, ο Θεός, και από ψηλά και από κοντά, αλλά και ο Φύλακας Άγγελος από κοντά, συνεχίζουν για πάντα να προστατεύουν το παιδί. 

      Όταν οι γονείς εμπιστευθούν τα παιδιά τους στον Θεό, τότε ο Θεός είναι «υποχρεωμένος» να βοηθήσει για πράγματα που δεν γίνονται ανθρωπίνως. Αν, λ.χ., τα παιδιά δεν ακούν, να τα εμπιστευθούν στον Θεό, και όχι να βρίσκουν διάφορους τρόπους να τα ζορίζουν. Να πει η μητέρα στον Θεό: «Θεέ μου, δεν μ’ ακούν τα παιδιά μου. Εγώ δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Φρόντισέ τα, Εσύ!».

     Μου έκανε εντύπωση, μια φορά, στην Αγρυπνία, μια μητέρα που την γνώριζα από παλιά. Ήρθε να με χαιρετίσει. Βλέπω, είχε μαζί της μόνον τα μεγαλύτερα παιδιά. «Πού είναι τα μικρά;», την ρωτάω. «Στο σπίτι, Γέροντα!», μου λέει, «Τέτοια μέρα θέλαμε να ’ρθούμε στην Αγρυπνία και είπαμε με τον σύζυγο: “Αφού σε Αγρυπνία πάμε, δεν πάμε κάπου για διασκέδαση, ο Θεός θα διαθέσει έναν Άγγελο να φυλάξει τα μικρά μας!”». Σπάνια, συναντάς σήμερα τέτοια εμπιστοσύνη, γιατί τώρα, όπως έλειψε η εμπιστοσύνη των παιδιών στους γονείς, έλειψε και η εμπιστοσύνη των γονέων στον Θεό.

     Και, ενώ υπάρχει Θεός που προστατεύει τα παιδιά, και ο Φύλακας Άγγελος είναι συνέχεια κοντά τους και τα προστατεύει και αυτός, αυτοί αγωνιούν, μέχρι που αρρωσταίνουν. Και, παρόλο που είναι πιστοί άνθρωποι, φέρονται σαν να μην υπάρχει Θεός, σαν μην υπάρχει Φύλακας Άγγελος, οπότε εκμηδενίζουν την θεία επέμβαση. 

     Πόση δύναμη έχει ο Άγγελος!

     Βοηθάει ακόμη και με την σιωπή του. Κάποτε, βρισκόμουν σε αδιέξοδο. Από την στενοχώρια αισθανόμουν να μου χτυπούν το κεφάλι με σμίλη, για να μου σπάσουν το κούτελο. Τα μάτια μου κόντευαν να βγουν έξω, ιδιαίτερα το δεξί. Πόνος, πόνος ανυπόφορος! Έφερνα σβούρα, σπαρταρούσα από τον πόνο. Δεν ήξερα τί να κάνω!

     Έκανα προσευχή και ζητούσα από τον Θεό να βρεθεί ένας τρόπος να βγω από το αδιέξοδο. Και, ξαφνικά, βλέπω στον δεξιό ώμο τον Φύλακα Άγγελο! Ήταν ίσα με δώδεκα χρονών παιδάκι. Είχε ένα όμορφο στρογγυλό προσωπάκι με στρογγυλά ματάκια. Ένα προσωπάκι! Φεγγοβολούσε. Και μόνο με την παρουσία του, μου έφυγε ο πόνος και όλα· όχι από την χαρά, αλλά από την Θεία Χάρη. Η χαρά δεν διώχνει τον πόνο, έχεις πόνο και χαίρεσαι συγχρόνως, ενώ η Θεία Χάρις!... Μεγάλη υπόθεση! Δεν περιγράφεται! «Αν είναι έτσι», είπα, «όχι με σμίλη, αλλά με βαριά ας με χτυπούν στο κεφάλι!». Άξιζε να μου σπάσουν το κεφάλι, και μόνο γι’ αυτό. Μετά, βρέθηκε και η λύση που, ανθρωπίνως, δεν υπήρχε. 

      Ποτέ να μην ξεχνούμε ότι ο Φύλακας Άγγελός μας αοράτως βρίσκεται πάντα κοντά μας, μας φρουρεί και μας προσέχει. Χρειάζεται όμως κι εμείς να προσέχουμε την ζωή μας και να μην αμαρτάνουμε...

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ

(1924–1994)

※

[Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου: «Λόγοι»·

(1) Τόμ. Α΄: «Με πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο», 

μέρος 3ο, κεφ. 2ο, σελ. 225, Μάρτιος 1999²· 

(2) Τόμ. Γ΄: «Πνευματικός αγώνας»,

μέρος 3ο, κεφ. 3ο, σελ. 216, Μάϊος 2001¹· 

(3) Τόμ. Δ΄: «Οικογενειακή ζωή»,

μέρος 2ο, κεφ. 3ο, σελ. 91–93·

μέρος 3ο, κεφ. 1ο, σελ. 119–122, Δεκέμβριος 2002¹· 

(4) Τόμ. Στ΄: «Περί Προσευχής»,

μέρος 3ο, κεφ. 2ο, σελ. 93–96, Ιούλιος 2012¹·

Εκδόσεις Ιερού Ησυχαστηρίου

«Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος»,

Σουρωτή Θεσ/νίκης.
Επιμέλεια ανάρτησης,
επιλογή θέματος και φωτογραφιών,
έρευνα, μελέτη, προσάρτηση,
πληκτρολόγηση κειμένων:
π. Δαμιανός.]

※

Κάθισμα. Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθείς.

Ὁ τῆς ψυχῆς μου φυλακτὴρ καὶ τοῦ σώματος,

ἀφορισθείς μοι ἐκ Θεοῦ, θεῖε ἄγγελε,

θεομιμήτως πάριδε, πανάγιε,

ἅπαντα τὰ πταίσματα τῆς ἀθλίας ψυχῆς μου,

ῥῦσαι τοῦ δολίου με, τῶν ποικίλων παγίδων·

καὶ τὸν κοινὸν ἱλέωσαι Θεόν,

ἵνα ἐν κρίσει, παράσχῃ μοι ἄφεσιν.

Κοντάκιον. Ἦχος β΄. Τὰ ἄνω ζητῶν.

Θεοῦ λειτουργὲ καὶ φύλαξ μου πανάριστε,

τῷ ἁμαρτωλῷ ἀεί μοι συμπαράμενε,

κακουργίας πάσης με τῶν δαιμόνων ἐκλυτρούμενος,

καὶ πρὸς θείας τρύβους ὁδηγῶν,

ζωὴν προξενούσας τὴν ἀκήρατον.

ᾨδὴ η΄. Τὰ ἄνω ζητῶν. Τροπάριον στ΄.

Ὁ ὁδηγὸς καὶ φύλαξ μου καὶ προστάτης καὶ ῥύστης μου,

τῆς ἀπεγνωσμένης μου ψυχῆς ὁ ἔφορος,

ἡνίκα τῆς σάλπιγγος τὸ φοβερὸν ἀπήχημα

μέλλῃ με τῆς γῆς ἐξαναστῆσαι εἰς κρίσιν,

ἐγγύς μου στῆθι τότε, ἱλαρὸς καὶ χαρίεις,

ἐλπίδι σωτηρίας, ἐξαίρων μου τὸν φόβον.

–Ἀπὸ τὸν ἱκετήριον Κανόνα εἰς τὸν Ἅγιον Ἄγγελον,

τὸν Φύλακα τῆς τοῦ ἀνθρώπου ζωῆς.–

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση

των αναρτήσεων από το «Ειλητάριον»,

αρκεί να αναφέρεται απαραίτητα

ως πηγή προέλευσης.