Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ: ΑΝΤΑΞΙΟΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ: ΑΝΤΑΞΙΟΣ

ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ 

      «Ἀπ’ ὅλα τὰ δημιουργήματα, ὁ Θεὸς ἀκούει μόνο τὸν ἄνθρωπο· μόνο στὸν ἄνθρωπο φανερώνεται. Φιλάνθρωπος εἶναι ὁ Θεὸς ὅπου καὶ ἂν εἶναι καὶ φέρεται πάντοτε ὡς Θεός. Μόνον ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἀντάξιος προσκυνητὴς τοῦ Θεοῦ. Γιὰ χάρη τοῦ ἀνθρώπου ὁ Θεὸς μεταμορφώνεται.

     Ὁ Θεὸς γιὰ χάρη τοῦ ἀνθρώπου ἔπλασε τὰ πάντα· τὸν οὐρανὸ μὲ τὰ οὐράνια σώματα ποὺ τὸν στολίζουν, ὅπως καὶ τὴν γῆ ποὺ οἱ ἄνθρωποι καλλιεργοῦν γιὰ τὸν ἑαυτό τους. Ἐκεῖνοι ποὺ δὲν αἰσθάνονται τὴν τόσο μεγάλη πρόνοια τοῦ Θεοῦ, εἶναι ἀνόητοι.

     Στὴν γῆ δημιουργήθηκε ἀπὸ τὸν Θεὸ γέννηση καὶ θάνατος, ἐνῷ στὸν οὐρανὸ ἡ πρόνοια καὶ τὸ ἀμετάβλητο. Καὶ ὅλα ἔγιναν γιὰ χάρη τοῦ ἀνθρώπου καὶ γιὰ τὴν σωτηρία του. Γιατὶ ὁ Θεός, ἐνῷ δὲν ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ τίποτε, δημιούργησε γιὰ τοὺς ἀνθρώπους τὸν οὐρανὸ καὶ τὴν γῆ καὶ τὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμου, προσπαθῶντας νὰ τοὺς ἐξασφαλίσει μὲ αὐτὰ τὴν ἀπόλαυση κάθε ἀγαθοῦ.

     Τὰ θνητὰ εἶναι κατώτερα ἀπὸ τὰ ἀθάνατα. Ἀλλὰ τὰ ἀθάνατα ὑπηρετοῦν τὰ θνητά· μὲ ἄλλα λόγια, τὰ στοιχεῖα τῆς φύσεως ἔγιναν γιὰ τὸν ἄνθρωπο, ἐξαιτίας τῆς φιλανθρωπίας καὶ τῆς φυσικῆς ἀγαθότητας τοῦ Δημιουργοῦ Θεοῦ.

     Ὁ Θεός, ὡς ἀγαθὸς καὶ πλουσιόδωρος, ἔδωσε στὸν ἄνθρωπο τὸ δικαίωμα καὶ τὴν ἐλευθερία νὰ κάνει τὸ καλὸ ἢ τὸ κακό. Τοῦ ἔδωσε ἀκόμη καὶ γνώση γιὰ νὰ παρατηρεῖ τὸν κόσμο καὶ τὰ δημιουργήματα καὶ νὰ γνωρίσει Ἐκεῖνον ποὺ ὅλα τὰ δημιούργησε γιὰ χάρη τοῦ ἀνθρώπου. Στὸν βέβηλο ὅμως καὶ ἀσεβῆ ἄνθρωπο, ἐπιτρέπεται νὰ θέλει καὶ νὰ μὴν ἐννοεῖ τὸν Θεό. Μπορεῖ δηλαδὴ καὶ νὰ ἀπιστεῖ καὶ νὰ μὴν κατορθώνει νὰ μάθει τὴν ἀλήθεια καὶ νὰ φρονεῖ ἀντίθετα πρὸς αυτήν. Τόση ἐξουσία, ἔχει ὁ ἄνθρωπος πάνω στὸ καλὸ καὶ στὸ κακό!».

ΑΓΙΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ

[«Φιλοκαλία τῶν Ἱερῶν Νηπτικῶν», Ἁγίου Ἀντωνίου τοῦ Μεγάλου: «Συμβουλὲς γιὰ τὸ ἦθος τῶν ἀνθρώπων καὶ τὴν ἐνάρετη ζωή, σὲ 170 κεφάλαια», μετάφραση Αντ. Γαλίτη (†), τόμ. Α΄, σελ. 46–48, §125, §132–133, §136, Δ΄ έκδ., «Τὸ Περιβόλι τῆς Παναγίας», Θεσ/νίκη 1993.]