Τὸ Εἰλητάριον. «Γράψον ἃ εἶδες καὶ ἅ εἰσι» (Ἀποκ. α΄ 19).



Παρασκευή 29 Μαρτίου 2019

ΤΟΣΗ ΟΜΟΡΦΙΑ ΕΧΕΙ Η ΖΩΗ ΜΑΣ!


ΤΟΣΗ ΟΜΟΡΦΙΑ ΕΧΕΙ Η ΖΩΗ ΜΑΣ!


     «Τόση ομορφιά έχει η ζωή μας, που θέλει να ανεβεί κανείς σ’ ένα βουνό και φωνάξει. Η πικρία είναι του διαβόλου και τον σταυρό που μας δίνει ο Θεός, μας τον σηκώνει η Χάρις Του. Πρέπει να βουτήξουμε τον νου μας στο Πνεύμα το Άγιο, στον Νου του Θεού και τότε θα βλέπουμε τα μεγαλεία Του».

[Ιανουάριος 1988.]

ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΜΑΚΡΙΝΑ ΒΑΣΣΟΠΟΥΛΟΥ
(1921–1995)


[ «Λόγια Καρδιάς»
Κεφ. 2ο («Λόγοι»), σελ. 397.
Έκδοσις
Ι. Μ. Παναγίας Οδηγητρίας·
Πορταριά Βόλου, 2013.
Επιμέλεια ανάρτησης:
π. Δαμιανός. ]






Επιτρέπεται η αναδημοσίευση
των αναρτήσεων από το «Ειλητάριον»,
αρκεί να αναφέρεται απαραίτητα
ως πηγή προέλευσης.

Πέμπτη 28 Μαρτίου 2019

ΣΤΟ ΤΑΞΙΔΙ


ΣΤΟ ΤΑΞΙΔΙ


     Στο ταξίδι της ζωής μας, Κύριε, γίνε Εσύ η ασφαλής και αχάλαστη πυξίδα μας· ο πλοίαρχος, ο συμπλωτήρας, ο συνεπιβάτης, η ευεργετική παρουσία που καθηλώνει το αγριοπάφλασμα των φουρτουνών και σβήνει με μιας τον τρόμο των τρικυμιών· η πράα και μειλίχια ελπίδα στα όλο ανήσυχα φρένα μας· η γαλήνια αύρα της σιγουριάς στα απρόβλεπτα κι αδάμαστα ύδατα· η παρήγορη ξαστεριά στον αχανή και απέραντο ορίζοντα· το ζωογόνο θαύμα της προσευχής που ψελλίζουμε με αγωνία ακούραστα· ο ποθεινός λιμένας της αγάπης που προσμένουμε μεσ’ απ’ τα βάθη μας κάποτε να βρούμε…

π. Δαμιανός






Επιτρέπεται η αναδημοσίευση
των αναρτήσεων από το «Ειλητάριον»,
αρκεί να αναφέρεται απαραίτητα
ως πηγή προέλευσης.

Τετάρτη 27 Μαρτίου 2019

ΘΥΜΙΑΜΑ ΚΑΙ ΛΙΒΑΝΙ


ΘΥΜΙΑΜΑ ΚΑΙ ΛΙΒΑΝΙ


      Τα γένια μου μυρίζουν συνεχώς θυμίαμα και λιβάνι. Λιβάνι εκλεκτό, αγιορείτικο. Ήθελα τόσο κι η καρδιά κάτι τέλος πάντων να ευωδιάζει, αλλά πού!... Τα εξωτερικά σχήματα, όσο και ευλαβικά ή θρησκευτικά να είναι, με τυραννάνε αδυσώπητα. Εκείνο το ποθητό ευ-είναι μετά του Θεού στην καρδιά λες και μοιάζει απόμακρο, απλησίαστο, απροσπέλαστο. Αλλά μην τολμήσουμε ν’ αποκαρδιωθούμε για μια στιγμή συντριβής, αμέσως η Χάρη να παραστέκει…

π. Δαμιανός






Επιτρέπεται η αναδημοσίευση
των αναρτήσεων από το «Ειλητάριον»,
αρκεί να αναφέρεται απαραίτητα
ως πηγή προέλευσης.

Τρίτη 26 Μαρτίου 2019

ΜΗ ΤΟ ΨΑΧΝΕΤΕ ΑΛΛΟ!


ΜΗ ΤΟ ΨΑΧΝΕΤΕ ΑΛΛΟ!


     Μη το ψάχνετε άλλο! Η Αγάπη είναι πραγματικά Μυστήριο· απρόβλεπτο, ανεξιχνίαστο και ανερμήνευτο Μυστήριο. Οι συνεχείς και αδιάκοπες θεωρίες μας γι’ αυτή ενδεχομένως να προδίδουν την απαίσια προπέτεια της εξυπνάδας μας ή την αθέατη κρυψώνα μέσα στην οποία κουρνιάζει πολυμήχανα το κενό και η ελαφρότητά μας.

π. Δαμιανός






Επιτρέπεται η αναδημοσίευση
των αναρτήσεων από το «Ειλητάριον»,
αρκεί να αναφέρεται απαραίτητα
ως πηγή προέλευσης.

ΔΕΙΞΕ ΜΟΥ!


ΔΕΙΞΕ ΜΟΥ!


     Δείξε μου ελεύθερα την εγκάρδια χαρά σου, μήπως νιώσω κι εγώ τη Χάρη του Θεού που έλαβες μυστικά, απλά κι αληθινά.

π. Δαμιανός






Επιτρέπεται η αναδημοσίευση
των αναρτήσεων από το «Ειλητάριον»,
αρκεί να αναφέρεται απαραίτητα
ως πηγή προέλευσης.

ΝΑ, ΓΙΑΤΙ...


ΝΑ, ΓΙΑΤΙ...


     Αυτός που μας καταλαβαίνει, δεν μπορεί ποτέ να είναι μακριά μας και απέναντί μας. Είμαστε διαπιστωμένα ακατηγόρητοι στην καρδιά του, οικείοι κατά την αίσθηση της σχέσης μας μαζί του, αποδεκτοί στο ταμείο της καρδιάς του. Να, λοιπόν, γιατί μια στιγμή, μια διάθεση, ένα νεύμα, μια σιωπή κι ένα μισόλογο επίκρισης, αρκούν πραγματικά για ν’ αραιώνουν μεταξύ τους οι άνθρωποι και να επιλέγουν ως αναγκαστική ασφάλεια την απόσταση. Μα η θαλπωρή, η ανάπαυση και η πληρότητα είναι αλλού και αλλιώς.

π. Δαμιανός






Επιτρέπεται η αναδημοσίευση
των αναρτήσεων από το «Ειλητάριον»,
αρκεί να αναφέρεται απαραίτητα
ως πηγή προέλευσης.

ΕΙΝΑΙ ΜΕΡΙΚΟΙ


ΕΙΝΑΙ ΜΕΡΙΚΟΙ


     Είναι μερικοί που μετέτρεψαν το υπαρξιακό κεφάλαιο της αμαρτίας τους, το εσωτερικό θέμα των παθών τους και γενικά τη φυσική απορία του ανθρώπου να ορθοποδήσει επιτέλους με τη Χάρη του Θεού, σε μια χαρωπή ανετίλα, σε μια πρόχειρη εγκεφαλική αμνήστευση, σε μια έξυπνη και «πιασάρικη» ατάκα, σε μια αέρινη αγαπολογία ή σε μια εκλεπτυσμένη αγκαλιτσολογία· και όλο αυτό σαν σπασμωδική αντίδραση των προσωπικών τους απωθημένων προς τον ανυπόφορο ευσεβισμό με τις άδικες ή ανωφελείς ενοχές που κομίζει σαρωτικά κυρίως σε ευαίσθητες καρδιές. Σε αυτή την περίπτωση η οδός και ο τρόπος της Προσευχής, ως άλλο μυστικό φως Χάριτος Θεού, φέρνουν την πραγματική και ατραυμάτιστη γνώση του εαυτού μας καθώς και τη βαθμιαία υπέρβαση από τις ενδόμυχες σκοτοδίνες μας. Κάποιοι πάλι, ευτυχώς, δεν βιάζονται καθόλου και αρνούνται να βαφτίσουν το κενό, τη μονομέρεια, την έλλειψη, την αγκύλωση ή την αδυναμία του εαυτού τους «πνευματικότητα». Και ασφαλώς αυτοί είναι που δικαιώνονται στο τέλος εκ των πραγμάτων. Όλα τα άκρα, τα κενά, μαζί με την πνευματική αδιακρισία ή απειρία μας, αν δεν καταποντίζουν, τουλάχιστον είναι αλήθεια ότι ταλαιπωρούν επί μακρόν τη ψυχή.

π. Δαμιανός






Επιτρέπεται η αναδημοσίευση
των αναρτήσεων από το «Ειλητάριον»,
αρκεί να αναφέρεται απαραίτητα
ως πηγή προέλευσης.

Η ΣΥΝΑΞΗ ΤΟΥ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ ΓΑΒΡΙΗΛ

Η ΣΥΝΑΞΗ ΤΟΥ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ ΓΑΒΡΙΗΛ


     Τη σημερινή ημέρα, την επομένη του θείου Ευαγγελισμού, όπως είναι το έθος κατά τις μεγάλες δεσποτικές εορτές, εορτάζουμε τον απεσταλμένο του Θεού προς την Παρθένο Μαρία, τον αγγελιοφόρο της Σωτηρίας. Από καταβολής κόσμου και σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας της σωτηρίας μας, ο πρωτοστάτης αυτός των ασωμάτων και ουρανίων Δυνάμεων υπήρξε για μας τους ανθρώπους ο χαρμόσυνος Άγγελος της ευσπλαχνίας και του ελέους του Θεού. «Πυρόφορος», μη υφιστάμενος φθοροποιό αλλοίωση και αφοσιωμένος αδιάκοπα στη θεωρία της θείας Δόξης, ο Αρχάγγελος Γαβριήλ υποδείχτηκε από τον Κύριο ως ένα από τα εξαίρετα «λειτουργικά πνεύματα τα οποία στέλνονται σε διακονία γι’ αυτούς που πρόκειται να κληρονομήσουν τη Σωτηρία» (Εβρ. 1, 14). Σύμφωνα με τον άγιο Πρόκλο Κωνσταντινουπόλεως [20 Νοεμ.] (Ομιλ. Α΄, «Εις την Αγίαν Θεοτόκον» 5, ACO I, i, 1, σελ. 104), εξαιτίας του ονόματός του, που μπορεί να σημαίνει «Θεός και άνθρωπος», αφοσιώθηκε στην πιστή καθυπούργηση της αναγγελίας των Μυστηρίων που συνέκλιναν στη μυστική προετοιμασία της Ενανθρώπησης του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Ας σημειωθεί ότι το όνομά του στα εβραϊκά λέγεται «Γκέβερ», που σημαίνει «Δυνατός άνδρας», «Μαχητής»· όπως επίσης και «Έλ», που είναι ένα από τα ονόματα του Θεού. «Γαβριήλ», λοιπόν, μπορεί να σημαίνει «Άνθρωπος του Θεού» ή όπως ήδη προαναφέραμε «Θεός και Άνθρωπος». Στην εβραϊκή παράδοση θεωρείται ως ο «Άγγελος της Παρουσίας», ο οποίος στέκει ενώπιον του Θεού και μεσολαβεί υπέρ των ανθρώπων. Στο βιβλίο του Δανιήλ, ο ίδιος ο Γαβριήλ αποστέλλεται προς τον Προφήτη (βλ. Δαν. 8, 16–17) για να του δώσει την ερμηνεία του εσχατολογικού οράματος που δέχθηκε από Θεού. Κορυφή και τέρμα της ιερότατης αποστολής του υπήρξε εκείνο το πνευματέμφορο «Χαίρε», εκείνος ο περιβόητος «Αρχαγγελικός Ασπασμός» που απηύθυνε βασυσεβάστως προς την Κυρία Θεοτόκο, την «Κυρία των Αγγέλων», και το οποίο απέβη η έκφραση δοξολογίας και ευχαριστίας όλων όσων, χάρις σε αυτόν, γεύονται την εν Χριστώ Σωτηρία και προσπαθούν, κατά τη δύναμη των εφέσεων και κατά το μέτρο των δυνάμεών τους, να μιμηθούν επί της γης την αγγελική του βιοτή. Ο Αρχάγγελος Γαβριήλ εκτός από τη γνωστή «Σύναξι πασών των αγγελικών Δυνάμεων» [8 Νοεμ.], που είναι ο κύριος και επίσημος εορτασμός του, μνημονεύεται με πενιχρότατα στοιχεία «συνάξεως» στις 13 Ιουλίου καθώς και στις 11 Ιουνίου (Σύναξις της θαυματουργού Εικόνος της Παναγίας του «Άξιον εστί»).


—ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ—
Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Φερωνυμίᾳ καταλλήλῳ ἐμπρέπων, καθυπουργεῖς ἐν τῇ τοῦ Λόγου σαρκώσει, ὡς στρατηγὸς τῶν Ἀσωμάτων τάξεων· ὅθεν εὐηγγέλισαι, τῇ Παρθένῳ Μαρίᾳ, χαῖρε προσφωνῶν αὐτῇ, τὸν Θεὸν γὰρ συλλήψῃ· ὃν ἐκδυσώπει σώζεσθαι ἡμᾶς, τοὺς σὲ ὑμνοῦντας, Γαβριὴλ Ἀρχάγγελε.

—ΚΟΝΤΑΚΙΟΝ—
Ἦχος γ΄. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Οὐρανίου τάξεως, φωτοειδὴς στρατηγέτης, Γαβριὴλ Ἀρχάγγελε, γεγενημένος ἐν δόξῃ, ἤγγειλας, χαρὰν τὴν ἄληκτον τῇ Παρθένῳ· ταύτῃ γάρ, τὴν τοῦ ἀνάρχου σύλληψιν Λόγου, ἐκβοῶν εὐηγγελίσω· χαῖρε Παρθένε εὐλογημένη Ἁγνή.

—ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΟΝ—
λος ἡλιόμορφος καὶ φαιδρός, Γαβριὴλ ἐπέστης, τῇ Παρθένῳ ἐν Ναζαρέτ, παρ’ ἧς νῦν τὴν αἴγλην, τῆς Τρισηλίου δόξης, δεχόμενος ἀΰλως, ἡμᾶς καταύγασον.





[ Ιερομονάχου
Μακαρίου Σιμωνοπετρίτου:
«Νέος Συναξαριστής
της Ορθοδόξου Εκκλησίας»·
Τόμος 7ος (Μάρτιος),
σελ. 245.
Διασκευή εκ του Γαλλικού:
Σωτήρης Γουνελάς.
Εκδόσεις «Ίνδικτος»·
Αθήνα, Φεβρουάριος 20172.
Επιμέλεια ανάρτησης:
π. Δαμιανός. ]






Επιτρέπεται η αναδημοσίευση
των αναρτήσεων από το «Ειλητάριον»,
αρκεί να αναφέρεται απαραίτητα
ως πηγή προέλευσης.

Κυριακή 24 Μαρτίου 2019

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΗΡΩΑΣ


ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΗΡΩΑΣ


     Κάποιος είπε στον μακαριστό όσιο και χαρισματούχο Γέροντα π. Αμβρόσιο Λάζαρη (1912–2006) πως, όταν περνάει μπροστά από το άγαλμα του Αθανασίου Διάκου (1788–1821), έξω από τη Λαμία, πάντοτε νιώθει την ανάγκη να κάνει τον σταυρό του, γιατί μέσα του τον θεωρεί άγιο. Και ο Γέροντας τού απάντησε πως ο Αθανάσιος Διάκος είναι μεγάλος Άγιος, πως απολαμβάνει τον Παράδεισο και η Εκκλησία θα πρέπει να τον ανακηρύξει Άγιο· δεν είναι μόνο ήρωας…



[ Ιερά Μονή Δαδίου:
«Γέρων Αμβρόσιος Λάζαρης
(ο Πνευματικός της Μονής Δαδίου)»·
Μέρος Β΄, κεφ. 1ο, σελ. 188.
Έρευνα, παρουσίαση:
Μιχάλης Λεβέντης.
Εκδόσεις «Π. Κυριακίδη»·
Αθήνα, Νοέμβριος 20081.
Επιμέλεια ανάρτησης:
π. Δαμιανός. ]






Επιτρέπεται η αναδημοσίευση
των αναρτήσεων από το «Ειλητάριον»,
αρκεί να αναφέρεται απαραίτητα
ως πηγή προέλευσης.

Παρασκευή 22 Μαρτίου 2019

ΠΟΤΕ ΣΤΑΜΑΤΑ Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ;


ΠΟΤΕ ΣΤΑΜΑΤΑ Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ;


     Πότε σταματά και πότε λήγει μια Προσευχή; Ποτέ! Η Προσευχή είναι ένα συνεχές, άληκτο και αιώνιο έργο. Βάζουμε, ως Εκκλησία και ως πρόσωπα, ένα ταπεινό «Αμήν» για την ανθρώπινη ασθένεια· επειδή ο χρόνος τρέχει, επειδή οι υποθέσεις της καθημερινότητας πιέζουν, επειδή η φύση μας ως συνήθως αδημονεί και επειδή ο άνθρωπος γενικά δεν υπομένει εύκολα ή αμέσως τον αιώνιο χαρακτήρα των ευχών που δίδει στα χείλη του ο «Ευχοδότης» ή «Ευχολήπτης» Θεός. «Αμήν» λέμε όλοι επισφραγιστικά και βάζουμε ένα σχετικό τέλος, έναν αναγκαίο περιορισμό, μια απαραίτητη κατάληξη. Γίνεται λοιπόν ένα πέρας «ερήμην» της Προσευχής, η οποία όμως συνεχίζει και συνεχίζεται· και συνεχίζεται πάντα μαζί μ’ εμάς και πάντα υπέρ ημών, μια που τα αιτήματά μας έχουν ήδη εκφραστεί με πίστη προς τον θρόνο της θείας Αγάπης. Ποιο εγκάρδιο αίτημα της Προσευχής χάνεται ποτέ; Οι καρδιές που έχουν πόθο, δίψα και προσκαρτέρηση στην Προσευχή, είναι αληθινά μακάριες, γιατί ελκύουν επάνω τους μεγάλα φορτία Χάριτος. Ο άνθρωπος που βαστάζει την Προσευχή και που βαστάζεται από αυτή, δεν συνθλίβεται και δεν γραπώνεται ποτέ από τις θλίψεις και τους πειρασμούς. Γιατί η Προσευχή του Θεού είναι το παντοτινό μυστικό της δύναμής του, της υπέρβασης και της ελευθερίας του.

π. Δαμιανός






Επιτρέπεται η αναδημοσίευση
των αναρτήσεων από το «Ειλητάριον»,
αρκεί να αναφέρεται απαραίτητα
ως πηγή προέλευσης.

«ΕΙΧΑΜΕ ΔΙΚΙΟ!»


«ΕΙΧΑΜΕ ΔΙΚΙΟ!»


     Αμέτρητες φορές «είχαμε δίκιο», τότε που σαρώσαμε σκληρά την καρδιά του αδελφού. Καμιά φορά δε σκεφτήκαμε την Αγάπη που ψάχνει ακόμη και τώρα το δίκιο της να βρει εξαιτίας μας...

π. Δαμιανός






Επιτρέπεται η αναδημοσίευση
των αναρτήσεων από το «Ειλητάριον»,
αρκεί να αναφέρεται απαραίτητα
ως πηγή προέλευσης.

ΟΤΑΝ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ «ΕΝΤΑΞΕΙ»


ΟΤΑΝ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ «ΕΝΤΑΞΕΙ»


     Φοβάμαι πιο πολύ όταν όλα είναι «εντάξει», όταν όλα έχουν περαστεί με το λούστρο της «ασφάλειας» της λογικής μας. Ο Θεός ευλογεί τη σταθερότητα και την πιστότητα, δίχως να παρεξηγεί τις διακυμάνσεις και τα σκιρτήματα της ελευθερίας μας.

π. Δαμιανός






Επιτρέπεται η αναδημοσίευση
των αναρτήσεων από το «Ειλητάριον»,
αρκεί να αναφέρεται απαραίτητα
ως πηγή προέλευσης.

Πέμπτη 21 Μαρτίου 2019

ΤΟΣΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ!…


ΤΟΣΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ!…


     Τόσα κηρύγματα από τη θρησκευτική εργολαβία μας, ποιον άλλαξαν και ποιον έσωσαν; Ποια καρδιά αλλοιώθηκε και ποιος κόσμος φωτίστηκε; Στρατωνισμό εκφράζουμε ως συνήθως κι ας μη το παραδεχόμαστε. Βιώματα απωθούμε συνεχώς κι ας μη το αισθανόμαστε. Κύριε, σώσε μας! Σώσε μας από την αυτογοητεία της ψευδοευσέβειάς μας, από τη φοβερή ανεπάρκεια των λόγων μας, από τα γλυκανάλατα «άρλεκιν» των αδιάφορων διδαχών μας, από τις κούφιες παραινέσεις που έκρυψαν για πολύ τις πολλαπλές αδυναμίες μας. Και το θέμα δεν είναι οι «αδυναμίες»· είναι η από μέρους μας απόκρυψή τους, η δικαιολόγηση και η αγιοποίησή τους. Μα, τόσα κηρύγματα!...

π. Δαμιανός






Επιτρέπεται η αναδημοσίευση
των αναρτήσεων από το «Ειλητάριον»,
αρκεί να αναφέρεται απαραίτητα
ως πηγή προέλευσης.

ΔΙΑΜΑΧΗ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ


ΔΙΑΜΑΧΗ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ


     «Ένα από τα ερωτήματα που με απασχολούσαν ήταν το πώς είναι ποτέ δυνατόν να ζήσεις “αναμάρτητα” μέσα σ’ αυτόν τον κόσμο. Γιατί όλες μας οι πράξεις είναι τόσο ασήμαντες, σε σχέση με όσα απαιτεί από εμάς το πνεύμα του Ευαγγελίου, το οποίο, στο τέλος φαίνεται να είναι απλώς αδύνατο και ουτοπικό.
     »Και κατά τη διαμονή μου στον Άθωνα, όπως συνέβαινε και πριν να γίνω μοναχός, κάποιες φορές η προσευχή μου διακοπτόταν από “θεομάχους” λογισμούς.
     »Θυμάμαι πόσο φοβερά βασανίστηκα κάποτε από αυτό το γεγονός, από το ότι δηλαδή δεν κατάφερα ούτε να μην κατακρίνω με τις σκέψεις ούτε να μην υπερηφανεύομαι ούτε να μην αισθάνομαι αντιπάθειες κλπ. Και, αφού όλα αυτά δεν τα κατάφερα, άρχισα με τον Θεό ένα είδος “διαμάχης” της τάξεως που θα λεχθεί παρακάτω.
     »Έτσι, σε μια στιγμή από τη μαρτυρική μου παράσταση μπροστά στο κριτήριο του Λόγου του Θεού, παρά τις προσπάθειές μου, αισθάνθηκα την άκρα αδυναμία μου να παραμείνω στο πνεύμα των Εντολών Του. Και θυμάμαι που πρόφερα τότε αυτούς τους άφρονες λόγους:
     —“Μιλάς, λοιπόν, Εσύ για την έσχατη και φοβερή Κρίση! Αλλά πώς άραγε θα κρίνεις Εσύ εμένα; Ποιό είναι το δικό Σου το Είναι; Ποιές είναι οι δικές Σου δυνατότητες και ποιές οι δικές μου; Εγώ είμαι άνθρωπος· Αν δεν κοιμηθώ, αν δεν φάω κλπ., θα πεθάνω! Κι αν κάποιος ή κάτι με χτυπήσει, πάλι μπορώ να πεθάνω! Και Εσύ, λοιπόν, θα κρίνεις εμένα;! Μα, Εσύ δεν έχεις καν το δικαίωμα να με κρίνεις! Για να είσαι δικός μου Κριτής, σύμφωνα με κάθε έννοια δικαιοσύνης, οφείλεις πρώτα Εσύ ο Ίδιος να βρεθείς σε όμοιες με μένα συνθήκες. Εσύ, όμως, είσαι Άπειρος με τη δύναμη του άναρχου Είναι Σου. Ενώ εγώ, μέσα στη φθαρτότητά μου, είμαι όμοιος με το σκουλήκι!...”.


     »Η προσευχή μου απευθυνόταν “γενικά” προς τον Θεό. Και, αφού παρέμεινα αρκετά σε αυτή τη “διαμάχη”, ξαφνικά, μου έγιναν κατανοητά μέσα μου τα λόγια του Χριστού. Έλαβα μέσα στην καρδιά μου την εξής απάντηση:
     “Ο Πατέρας δεν κρίνει και δεν καταδικάζει κανέναν, αλλά όλη την εξουσία της Κρίσης την έχει δώσει στον Υιό Του, γιατί Αυτός έγινε και είναι Υιός Ανθρώπου” (βλ. Ιωάν. 5, 22 και 27).
     »Και στη “διαμάχη” αυτή με τον Θεό, βγήκα τελικά νικημένος: Εμένα θα με κρίνει ο Άνθρωπος–Χριστός· Αυτός, που εκπλήρωσε τον Νόμο, Εκείνος που δημιούργησε όλα αυτά.
     »Μέχρι εκείνη τη στιγμή πολλές φορές είχα διαβάσει αυτούς τους λόγους, αλλά ποτέ μου δεν τους κατανόησα με αυτή την έννοια.
     »Ένιωσα ντροπή. Μεγάλη ήταν και η συστολή μου: Πάντοτε ζούσα σε συνθήκες που ήταν πολύ ευκολότερες από εκείνες που πέρασε όλη η επίγεια ζωή του Χριστού.
     »Στ’ αλήθεια! Αυτός έχει το απόλυτο δικαίωμα να κρίνει όλον τον κόσμο. Κανένας δεν Τον ξεπέρασε ποτέ κατά τα παθήματά Του. Εξωτερικά, πολλοί μεν είναι εκείνοι που υπέμειναν και υπομένουν ακόμη και τώρα φρικτά βασανιστήρια μέσα στους θαλάμους των σύγχρονων φυλακών, αλλά ποιοτικά ο δικός Του άδης –ένας “άδης αγάπης”!– είναι (και θα είναι!) οδυνηρότερος όλων των άλλων ανθρώπων…».

ΓΕΡΟΝΤΑΣ
ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ ΣΑΧΑΡΩΦ
(1896–1993)


[ (1) Αρχιμανδρίτου
Σωφρονίου (Σαχάρωφ):
«Περί Προσευχής»·
Κεφ. 2ο, σελ. 63–64.
Έκδοσις
Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου·
Έσσεξ Αγγλίας, 19942.
(2) Του ιδίου:
«Γράμματα στη Ρωσία»·
Κεφ. Α΄, σελ. 37.
Έκδ., όπ. π.,
Έσσεξ Αγγλίας, 20091.
(3) Επιμέλεια ανάρτησης,
απόδοση κειμένου στη δημοτική:
π. Δαμιανός. ]






Επιτρέπεται η αναδημοσίευση
των αναρτήσεων από το «Ειλητάριον»,
αρκεί να αναφέρεται απαραίτητα
ως πηγή προέλευσης.