«ΤΟΥΣ ΛΟΓΙΣΜΟΥΣ ΔΙΟΡΘΩΣΟΝ»

«ΤΟΥΣ ΛΟΓΙΣΜΟΥΣ ΔΙΟΡΘΩΣΟΝ»

      «Πρῶτα–πρῶτα πρέπει νὰ θές. Μετὰ δὲν πρέπει ν’ ἀγαπᾶς τὸ χασομέρι, τὴν ἀναβολὴ καὶ τὸ κοτσομπολιό. Πάλι λοιπὸν θὰ μιλήσουμε γιὰ σπαθί, γιὰ μαχαίρι, γιὰ τόλμη, γιὰ ἑτοιμότητα. Τότε θἄλθει ὁ Θεός. Ὅταν δεῖ ὅτι πράγματι θές. Δὲν τοῦ ἀρέσει νὰ κάνει τὸν χωροφύλακα. Ἡ σκουριὰ νὰ φύγει. Δὲν εἶναι οἱ λογισμοὶ γατιὰ νὰ κάθονται στὸν ἥλιο νὰ κοιμοῦνται ἀνέμελα.  

     Οἱ λογισμοί, μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ, νὰ διορθωθοῦν, ναί. Μὰ ὄχι ἐπιφανειακά, ἀλλὰ ριζικὰ καὶ μὲ συνέπεια. Δὲν μπορεῖ συνέχεια νὰ παιδιαρίζουμε. Ν’ αὐταπατώμεθα, νὰ στήνουμε θίασο καὶ νὰ βλέπει ὁ ἑαυτός μας τὸν ἑαυτό του μὲ καταστρεπτικὰ μεγάλη ἐπιείκεια. Δίχως τοὺς ἐφιάλτες τῶν συμβατικοτήτων οἱ λογισμοὶ νὰ βαπτισθοῦν στὴ μετάνοια καὶ νὰ φορέσουν χιτώνα ἀγαλλιάσεως κι εὐφροσύνης, νηπιοβαπτισμοῦ ἀποκαταστάσεως μὲ τὸ ἀγαθό, τὴν καλὴ προαίρεση, κρίση, γνώμη, καρδιά. Ἡ ἀνεξικακία, ἡ ἀμόλυντη, εἶναι ἐργαλεῖο κι ἀποτέλεσμα.

     Ἔτσι δὲν ἔχεις ἐπιθυμίες, δικαιώματα, ἀπαιτήσεις, καθήκοντα κι ὑποχρεώσεις, ἀγαπᾶς κι εἶσαι ἐλεύθερος. Οἱ ψυχικὲς δυνάμεις ἔχουν ἐπίμονα ἐργασθεῖ. Ἀναπαύεσαι τώρα, ἡσυχάζεις κι εὐχαριστεῖς τὸν Θεὸ γιὰ τοὺς κόπους σου, ἔχεις βέβαια πάντα ὅμως τὸ μάτι ἀνοιχτό, γιατὶ οἱ καιροὶ εὔκολα ἀλλάζουν.

     Ἡ δειλία δὲν εἶναι τῶν χριστιανῶν. Οἱ ἅγιοι μᾶς θέλουν σὲ συνεχεῖς ἀγῶνες. Μὲ κλαδευτήρια, μὲ πλάνες, μὲ σκαλιστήρια, μὲ φάρμακα· νὰ δοῦμε τὸν κῆπο μας γιὰ νὰ χαροῦμε τὴν αἰθρία τῆς ἄνοιξης. Μὲ θύματα τοὺς λογισμοὺς τὸ θαῦμα τῆς νέας ζωῆς στὴν ἀρετὴ καὶ τὴν ἐλευθερία. 

     Μὴ πιάνουμε κουβέντα μὲ τοὺς λογισμούς, μὴ τοὺς παντρολογοῦμε, μὴ τοὺς ἀφήνουμε νὰ φωλιάζουν, νὰ κουρνιάζουν, νὰ ἐπωάζονται. Μόλις γίνονται ἀντιληπτοὶ νὰ πετιοῦνται στὸ καλάθι τῶν ἀχρήστων. Ἡ ἐξομολόγηση τοὺς χαλᾶ τὰ σχέδια καὶ μᾶς ἐλευθερώνει.

     Ἐλευθερία ὑπάρχει ἐκεῖ ποὺ εἶναι τὸ πνεῦμα τοῦ Κυρίου. Μᾶς χάρισε τὴν ἐλευθερία ὁ Χριστός, λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, μὴν ὑποδουλωνόμαστε λοιπὸν πάλι. Ἡ ἐλευθερία ἦλθε μὲ τὸ ἀπελευθερωτικὸ ἔργο τοῦ Κυρίου. Ἡ ἐλευθερία ἡ χριστιανικὴ σὲ δεσμεύει πρῶτα γιὰ νὰ σὲ ἀπελευθερώσει. Ἡ δέσμευση εἶναι αὐτοδέσμευση καὶ ἡ ἐλευθερία δὲν εἶναι ἀσυδοσία. Πραγματικὰ ἐλεύθεροι εἶναι ὅσοι ξέρουν νὰ ταπεινώνονται καὶ ν’ ἀγαποῦν, δηλαδὴ νὰ θυσιάζονται. Ἡ ἀτομικότητα φέρνει τὴν ἀτροφικότητα καὶ ἡ ἀγάπη τὴν πληρότητα». 

ΜΩΥΣΗΣ ΜΟΝΑΧΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ (1952–2014) 

[Μοναχοῦ Μωϋσέως Ἁγιορεῖτου (1952–2014): «Ἀθωνικὸ Ἀπόδειπνο», σελ. 61–64, ἐκδόσεις «Ἁρμός», Α΄ ἐπανεκτύπωση, Ἀθήνα, Φεβρουάριος 1994.]