ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ

ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ 

    «Κατά τη διάρκεια της ζωής μου, πάρα πολλές φορές συνάντησα το φαινόμενο της ανθρώπινης αχαριστίας. Σχετικά με αυτό προσπάθησα να θυμηθώ τη δική μου συμπεριφορά στο παρελθόν:

     Μήπως άραγε κι εγώ ο ίδιος έδειξα παρόμοια συμπεριφορά;

     Στην παιδική μου ηλικία, δεν αντιλαμβανόμουν με πόσον κόπο, με ποιά παθήματα από τους γονείς μου αποκτάται η ανατροφή μου. Ο νους μου εργαζόταν μάλλον συγκεντρωμένος σε μένα τον ίδιο, στο μέλλον μου, στις ανάγκες μου, και όχι στο πώς να ευχαριστήσω τους γονείς, τον πατέρα και τη μητέρα, ή ακόμη και άλλους που, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, με βοήθησαν κατά την παιδική μου ηλικία και στη νεότητα.

     Τώρα σκέφτομαι για εκείνους τους νέους με τους οποίους συναντήθηκα, για τους οποίους προσπάθησα να κάνω όσο το δυνατόν περισσότερα καλά, να τους βοηθήσω να κτίσουν τη ζωή τους. Με το νου μου προσπαθούσα να προβλέψω τις ενδεχόμενες δυσκολίες γι’ αυτούς στο απώτερο μέλλον και τα παρόμοια. Και οι περισσότεροι από αυτούς, τίποτε δεν κατάλαβαν! Μερικοί, μάλιστα, σκέφτηκαν ότι είχα την ανάγκη τους, γι’ αυτό και έκανα ο,τιδήποτε καλό γι’ αυτούς!

     Επιπλέον, στην εργασία μου, όχι μόνο οι νέοι αλλά και οι ηλικιωμένοι, δεν καταλαβαίνουν πόσο στοιχίζει για μένα να τους εξυπηρετώ. Μόλις η ανάγκη και η συμφορά τους περάσει, αμέσως με λησμονούν εντελώς, ακόμη και στις περιπτώσεις εκείνες που μου φαινόταν ολοφάνερα η Άνωθεν επέμβαση, ίσως εξαιτίας των προσευχών μου.

     Κατ’ αυτό τον τρόπο, και οι νέοι και οι ηλικιωμένοι, με δίδαξαν πολλά. Όπως ακριβώς ο Θεός “ανατέλλει τον ήλιο Του για πονηρούς και αγαθούς και στέλνει τη βροχή σε δικαίους και αδίκους” (Ματθ. ε΄ 45), έτσι κι εμείς οφείλουμε να ενεργούμε “κατ’ εἰκόνα καὶ καθ’ ὁμοίωσιν”, αν βέβαια κτισθήκαμε κι εμείς ακριβώς “κατ’ εἰκόνα καὶ καθ’ ὁμοίωσιν” Εκείνου.

     Η διδαχή αυτή μάς δόθηκε πριν από δύο χιλιάδες χρόνια, αλλά, ακόμη και ως τώρα, η γη δεν την δέχθηκε· και ακριβώς στη διδαχή αυτή, περικλείεται η αιώνια ζωή. Τί και πόσα έκανε ο Χριστός για τους ανθρώπους, όντας μαζί μας επί της γης;! Και ποιά η απάντησή μας προς Αυτόν;

     Θυμάμαι ένα μικρό τραγούδι που μάθαιναν παλαιότερα τα παιδιά:

     “Το Βρέφος Χριστός είχε έναν κήπο,

     και πολλά ρόδα καλλιεργούσε σε αυτόν.

     Όταν όμως τα ρόδα άνθισαν,

     Αυτός προσκάλεσε τα παιδιά των Εβραίων,

     αλλά αυτά, ξερίζωσαν τα άνθη

     κι ερημώθηκε ολόκληρος ο κήπος.

     Τα παιδιά, τότε, από τ’ αγκάθια

     έπλεξαν γι’ Αυτόν ακάνθινο στεφάνι”.

     Τέτοια είναι η οδός που προσφέρεται σε όλους μας, για να μείνουμε έπειτα αιώνια μαζί Του: Να μην περιμένουμε ευγνωμοσύνη από κανέναν για όλα που κάναμε εμείς γι’ αυτούς· να τους ευεργετούμε όλους και, αν είναι δυνατόν, να συμπάσχουμε με αυτούς, γιατί δεν γνωρίζουν ακόμη την Αλήθεια της Αιώνιας Αγάπης του Ουρανίου Πατρός.

     Αν είμαστε προικισμένοι περισσότερο από τον ένα ή τον άλλον αδελφό μας, τότε ας τον βοηθήσουμε να ανυψωθεί, μη ζητώντας από αυτόν ούτε και την ευγνωμοσύνη. Αν φέρουμε μέσα μας τη συνείδηση ότι μετά την έξοδό μας από εδώ, θα εισέλθουμε σε μια άλλη μορφή του Είναι, –του Θείου–, τότε, κάθε καλό έργο, όποιος και αν το έκανε, κάθε επίτευγμα ανθρώπου που έκανε καλό στους πλησίον του, και όλα τα παρόμοια, θα είναι αιώνια κληρονομιά μας. Στην αιωνιότητα, τίποτε δεν θα αποκρυβεί από εμάς. Έρχεται ώρα κατά την οποία, όλα όσα κάναμε “ἐν τῷ κρυπτῷ” (Ματθ. στ΄ 4, 6 και 18), όπως μας παράγγειλε ο Χριστός, θα γίνουν φανερά, και τότε θα ανατείλει για μας ο ήλιος.

     Εδώ εμείς δεν ζηλεύουμε κανένα· εδώ εμείς δεν επιζητούμε τη δόξα μας· εδώ εμείς χαιρόμαστε με κάθε αγαθή πρόοδο κάθε ανθρώπου, συνεργώντας με όλους κατά το δυνατό· βοηθούμε κάποιον κατά τις δυνάμεις μας και γι’ αυτό το λίγο κληρονομούμε απείρως μεγάλη αιώνια ύπαρξη.

     Βέβαια και εδώ καλύτερα να πάσχουμε για το αγαθό και να ειρηνεύουμε στο πνεύμα μας, παρά να θριαμβεύουμε πρόσκαιρα εκβιάζοντας τον πλησίον μας, σαν τα θηρία που απομυζούν το αίμα των αδελφών…».

ΓΕΡΟΝΤΑΣ

ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ ΣΑΧΑΡΩΦ (1896–1993)

[Αρχιμανδρίτου Σωφρονίου Σαχάρωφ: «Γράμματα στη Ρωσία», επιστ. 55η, σελ. 240–243 και 245, έκδ. Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ Αγγλίας 2009.]