Τὸ Εἰλητάριον. «Γράψον ἃ εἶδες καὶ ἅ εἰσι» (Ἀποκ. α΄ 19).



Πέμπτη 15 Μαΐου 2014

ΓΙΑ ΤΟΝ π.ΦΙΛΑΡΕΤΟ ΗΓΟΥΜΕΝΟ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΜΟΝΙΤΟΥ


ΓΙΑ ΤΟΝ π.ΦΙΛΑΡΕΤΟ
ΗΓΟΥΜΕΝΟ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΜΟΝΙΤΟΥ 


      Ο πατήρ Παχώμιος Κωνσταμονίτης διηγήθηκε τα εξής:
     «Όταν είδα για πρώτη φορά τον π.Φιλάρετο (1890–1963· κατά κόσμον Αντώνιος Μάστορας, του Γεωργίου Μάστορα και της Αικατερίνης Στεργίου, από το χωριό Φυτιά Νομού Βεροίας της Μακεδονίας), όταν είδα τον Ηγούμενο του Κωνσταμονίτου, μου έκανε την μεγαλύτερη εντύπωση από όλους τους άλλους σαράντα μοναχούς που είχε το Μοναστήρι. Έλαμπε το πρόσωπό του τόσο πολύ, που μου φάνηκε σαν άγγελος!
     »Εγώ ήμουν βουρδουνάρης στην Μονή (“Βουρδουνάρης”, λέγεται ο μοναχός που επιμελείται και φροντίζει τα ζώα της εκάστοτε Μονής). Κάποτε, σε ώρα Ακολουθίας, με έβαλαν και έψαλα ένα τροπάριο. Το έψαλα ωραία κι όλοι τους ευχαριστήθηκαν. Τότε, ο π.Φιλάρετος, ο Ηγούμενος, με κάλεσε ιδιαίτερα και μου πρότεινε να γίνω μοναχός. Μου είπε για την ματαιότητα της ζωής κ.λπ. Εγώ του είπα ότι “θα το σκεφθώ”. Δεν ήθελα όμως να γίνω μοναχός και τον κορόϊδευα τον Ηγούμενο. Αλλά η προσευχή αυτού του ανθρώπου είχε μεγάλη δύναμη, όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων. Με ρωτούσε “πώς πάω”, “αν άλλαξε κάτι μέσα μου προς την μοναχική ζωή” κι εγώ τον κορόϊδευα. Αλλά, σιγά–σιγά, πράγματι, γινόταν μία αλλαγή μέσα μου. Μετά από τρισήμισι μήνες είχα τέτοια αλλαγή, ώστε ένα πρωΐ πήγα στον π.Φιλάρετο και του είπα ότι “αποφάσισα να γίνω μοναχός”. Τότε εκείνος μου έδειξε το κομποσχοίνι του και μου είπε: “Παιδί μου! Νά ’ξερες πόσα κομποσχοίνια έκανα για νά ’ρθεις αυτήν την στιγμή να μου πεις αυτόν τον λόγο! Ήξερα ότι εσύ με κορόϊδευες, αλλά εγώ προσευχόμουν συνεχώς. Ν’ αποκτήσεις ακτημοσύνη και τελεία υπακοή. Να μάθεις και τους Χαιρετισμούς της Παναγίας και να τους λες όπου κι αν βρίσκεσαι”. 


      »Όποτε πήγαινε ο π.Φιλάρετος με τα άγια Λείψανα ή με κάποια Εικόνα έξω στον κόσμο για προσκύνηση, πάντοτε γινόταν ένα–δυο θαύματα. Όταν γύριζε στο Μοναστήρι, μας έλεγε για τα θαύματα που γίνονταν.
      »Ήρθε κάποτε ένας ιερέας να εξομολογηθεί στον π.Φιλάρετο. Του ανέφερε ότι κινδυνεύει να πέσει σε πορνεία, γιατί η γυναίκα του Αστυνόμου του επιτίθονταν συνεχώς. Τον παρακαλούσε ο ιερεύς τον π.Φιλάρετο να τον βοηθήσει. “Καλά”, του απάντησε, “πήγαινε και ό,τι μπορέσω, θα σε βοηθήσω!”. Όταν ο ιερεύς επέστρεψε πίσω στο χωριό του, ήρθε η σύζυγος του Αστυνόμου και του είπε: “Κρίμα· φεύγουμε απ’ εδώ! Ήρθε ένα επείγον τηλεγράφημα από το Αρχηγείο της Χωροφυλακής για να φύγουμε απ’ εδώ. Ήρθα να σε αποχαιρετήσω”. Το θαύμα της προσευχής του π.Φιλάρετου, συντελέσθηκε! 


      »Είχε πολλή μεγάλη ταπείνωση. Κάποτε, μου είχε απαγορεύσει να πάω σε μία πανήγυρη. Σκανδαλίστηκα και στεναχωρήθηκα πολύ. Τότε, ήμουν στο αρχονταρίκι. Ήρθε και χτύπησε την πόρτα. Εγώ κατάλαβα ότι ήταν ο Γέροντας και δεν απάντησα καθόλου. Έφυγε, χωρίς ν’ ανοίξει την πόρτα. Την επομένη, ξανάρχεται. Μόλις χτύπησε, λέω “εμπρός!”· ανοίγει και μπαίνει μέσα. Μόλις μπήκε, τον βλέπω κλαίγοντας να μου βάζει τρεις μετάνοιες και να μου ζητάει συγχώρεση που δεν μ’ άφησε να πάω στην πανήγυρη. “Παιδί μου, συγχώρεσέ με! Με μάλωσε ο Πρωτομάρτυς Στέφανος που δεν σ’ άφησα να πας στο πανηγύρι. Συγχώρεσέ με!...”». 


      Η σχέση του π.Φιλαρέτου με τον Πρωτομάρτυρα Άγιο Στέφανο, ήταν απερίγραπτα ζωντανή. Νέος μοναχός όταν ήταν ο π.Φιλάρετος, δεχόταν τις πιέσεις του αδελφού του, του Θωμά (βλ. ο εικονιζόμενος στην κάτω φωτογραφία, από αριστερά και δίπλα στον Γέροντα Φιλάρετο που ευλογεί), ο οποίος, αν και ερχόταν δυο–τρεις φορές τον χρόνο να τον επισκεφθεί, τον πίεζε να σπάσει τον όρο της ιερής ξενιτείας με τον οποίον ζούσε ο π.Φιλάρετος. Αυτό γινόταν ακόμη και με «δεξιές» αφορμές. Μια φορά που ήρθε και τον επισκέφτηκε του λέει: «Δεν έρχεσαι μια φορά στο χωριό να μας λειτουργήσεις; Μας απαρνήθηκες πια εντελώς!». Σκοπός του, πίσω από αυτήν την «αδελφική πρόσκληση», ήταν να τον κρατήσουν με το ζόρι ως ιερέα του χωριού, μόλις ο ανυποψίαστος π.Φιλάρετος θα κατέφθανε εκεί. Την νύκτα που κοιμόταν ο Θωμάς στο Μοναστήρι, εμφανίζεται στον ύπνο του ο προστάτης και πραγματικός φύλακας της Μονής του Κωνσταμονίτου, ο Πρωτομάρτυς Στέφανος, αυστηρός και αμείλικτος. Γυρίζει και λέει στον Θωμά:
     –Αχάριστε! Δεν σου φτάνει που ήρθες να δεις τον αδελφό σου, θέλεις να τον πάρεις και στο χωριό;
     Έντρομος σηκώθηκε ο Θωμάς. Η εμφάνιση του Αγίου τού έκανε φοβερή εντύπωση. Από τότε, πού να τολμήσει να ξανασκεφτεί τέτοια σχέδια; 


      Ο π.Παχώμιος που διετέλεσε επί είκοσι χρόνια συνέχεια αρχοντάρης, είχε κουρασθεί στα πρώτα πέντε χρόνια και παρακάλεσε τον π.Φιλάρετο να τον αλλάξει από το διακόνημα αυτό. Αλλά ο Γέροντας, του είπε:
     –Παιδί μου, αν κάνεις υπομονή, θα φιλοξενήσεις Αγγέλους.
     Και του διηγήθηκε κάποιο προσωπικό του περιστατικό, θαυμαστό και ανεξήγητο για τους πολλούς:
     Ένα χρονικό διάστημα χρημάτισε ο παπα–Φιλάρετος αρχοντάρης του Μοναστηριού. Ετοίμαζε λοιπόν κάποτε την τράπεζα. Οι πόρτες όλες ήσαν κλειστές. Ξαφνικά, βλέπει έναν ωραίο νέο να μπαίνει μέσα και να λέει:
     –Ευλογείτε! Είμαι πολύ πεινασμένος.
     Έκπληκτος ο παπα–Φιλάρετος απάντησε μηχανικά με όλη την φιλόξενη ευγένεια και καταδεκτικότητα που τον διέκρινε:
     –Ορίστε, καθίστε! Πώς λέγεσθε;
     –Μιχάλης, είπε ο νέος.
     Κι ενώ δεν πρόλαβε καλά–καλά να τον τραπεζώσει, εκείνος εξαφανίσθηκε! Είχε την πεποίθηση ότι ήταν Άγγελος Κυρίου. Θυμόταν με ιδιαίτερη συγκίνηση την φιλοξενία του Αβραάμ, και τον συγκλόνιζε η φιλοξενία του Πατριάρχου, που φιλοξένησε την Ίδια την Αγία Τριάδα με τρίμορφο αγγελικό σχήμα (Γέν. ιη΄ 1–8). 


      Ο π.Παχώμιος, πέρασε με τον πατέρα του από το Μοναστήρι του Κωνσταμονίτου το 1931, σε ηλικία 15 ετών, κατά την Β΄ Εβδομάδα των Νηστειών. Παρέμειναν στο Απόδειπνο στην λιτή του Καθολικού. Όταν έβγαιναν οι πατέρες, αντίκρισε για πρώτη φορά τον, απλό ιερέα τότε, παπα–Φιλάρετο. Τον είδε με αγγελική μορφή και με πρόσωπο εντελώς διαφορετικό από τις συνηθισμένες όψεις των άλλων πατέρων· φωτεινό σαν φεγγάρι!
     Μοναχός πλέον ο π.Παχώμιος, στο τέλος μιας αγρυπνίας καθώς επέστρεφε μαζί με τον Ηγούμενο π.Φιλάρετο στα κελλιά τους, γυρίζει και του λέει ο Γέροντας:
     –Είμαι σε θέση να βγάλω άλλη μια πολύωρη αγρυπνία. Απόψε μάλιστα με τυλίξανε ένα σμήνος…
     –Τί;… Τί;… ρώτησε με απορία ο π.Παχώμιος.
     –Άγγελοι του Ουρανού! απάντησε ο καθαρός και ευλαβής Λειτουργός του Υψίστου.
     Και συνεχίζει ο π.Παχώμιος την διήγησή του:
     «Κάποτε, μου αποκάλυψε ιδιαιτέρως, και δεν γνωρίζω αν το έχει πει και σε άλλον, ότι, πολλές φορές κατά την Θεία Λειτουργία, άκουσε ψαλμωδίες αγγέλων και αισθάνθηκε άρρητη ευωδία. 


      »Κατά το έτος 1948, ήρθε κάποιος και παρακαλούσε τον π.Φιλάρετο να σώσει το παιδί του που το είχαν πάρει οι αντάρτες με το ζόρι, το έντυσαν, του έδωσαν και όπλο. Αυτό, όμως, μετά από μέρες δραπέτευσε και πήγε σπίτι του. Τότε τον ξανάπιασαν και αποφάσισαν να τον εκτελέσουν γιατί λιποτάκτησε. Οι προσευχές που έκανε ο π.Φιλάρετος για το παιδί του χωρικού, έκαναν το θαύμα τους. Είχαν αποφασίσει να τον εκτελέσουν αμέσως μόλις φθάσουν στην έδρα τους. Όταν έφθασαν, είπε ένας από αυτούς: “Ας περιμένουμε τον υπαρχηγό καλύτερα και κατόπιν τον τουφεκίζουμε”. Όταν έφθασε ο υπαρχηγός τού ανέφεραν το περιστατικό. Αυτός, σκέφθηκε για λίγο και ύστερα είπε: “Ντύστε τον και δώστε του όπλο”. Κατόπιν, του ξαναείπε: “Πήγαινε τώρα και φέρε μας νερό, για να πεισθούμε ότι είσαι πιστός και δεν θα ξαναλιποτακτήσεις”. Το παιδί πήγε για νερό και, βρίσκοντας την θεόσδοτη ευκαιρία, πάλι λιποτάκτησε. Έφθασε στην Ιερισσό και παραδόθηκε στον Στρατό.


     »Είχε το διορατικό χάρισμα ο καλός Γέροντας του Θεού. Όταν εξομολογούσε, ενίοτε, έλεγε: “Ναι, καλά· αλλά εκείνο που πήρες, να το επιστρέψεις. Εκείνο που έκανες, δεν σκεφτόσουν να το εξομολογηθείς”. Πολλούς που έρχονταν για πρώτη φορά, τους αποκαλούσε με τα ονόματά τους. Επίσης, είχε καλλιεργήσει και την νοερά προσευχή.


     »Όταν είχε γεράσει και δεν μπορούσε να ανέβει τις σκάλες, περίμενε στο πρώτο σκαλοπάτι και κατόπιν σαν πουλί ανέβαινε επάνω. Ο φύλακάς του Άγγελος τον ανέβαζε. Ένα βράδυ που συνέβη το ίδιο, τον άκουσα να λέει: “Σε κουράζω κι εσένα, Άγγελέ μου!”. 


     » Όταν ήμουν αρχάριος μοναχός, προτού πεθάνει, μου είπε:
     –Πάντα να “κρατάς πισινή”, παιδί μου!
     –Τί εννοείς, Γέροντα; τον ρώτησα.
     –Όταν μεγαλώσεις, θα το καταλάβεις!
     »Πράγματι, έπαθα πολλές ζημιές, διότι εξαντλούσα όλες μου τις δυνάμεις σε διάφορα έργα και υποθέσεις και τότε κατάλαβα αυτό που εννοούσε ο Γέροντας. 


      »Ήταν ημέρα Τετάρτη και μου είπε:
     –Μέχρι την Κυριακή θα πεθάνω, παιδί μου!
     –Πού το ξέρεις, Γέροντα; τον ρώτησα.
     –Μου το είπε ο Άγγελός μου, απάντησε.
     Πράγματι, εκοιμήθη Σάββατο βράδυ, στις 22 Ιανουαρίου 1963». 


      Κατά την νύκτα της οσιακής κοιμήσεως του Γέροντος Φιλαρέτου, Καθηγουμένου της Μονής του Κωνσταμονίτου, η προ πολλών ετών ήδη κεκοιμημένη μητέρα του, εμφανίσθηκε στον ύπνο της νύφης της και της είπε: «Πενήντα ένα ολόκληρα χρόνια, τον περίμενα να έλθει και, απόψε τα μεσάνυχτα, μου τον στείλατε!». Ας σημειωθεί, ότι, εκτός από μία φορά (και αυτό, κατόπιν πιέσεως και υπακοής και για λόγους υγείας), ποτέ άλλοτε δεν βγήκε από το Άγιον Όρος ο ευλογημένος π.Φιλάρετος. 


      Ο σεβαστός Προηγούμενος της Ιεράς Μονής Διονυσίου, παπα–Γαβριήλ (1886–1983), Ηγούμενος τότε, διαμαρτυρήθηκε έντονα που δεν τον ειδοποίησαν εγκαίρως να προσέλθει στην κηδεία του. Όταν αργότερα επισκέφθηκε την Μονή του Κωνσταμονίτου, γονάτισε στον τάφο του π.Φιλαρέτου, έκανε Τρισάγιο, και σ’ ένα καθαρό μαντήλι του πήρε λίγο χώμα, για να το έχει σαν φυλαχτό. Η κίνηση αυτή, φανερώνει εκτός από την ευλάβεια που έτρεφε ο σοφός Ηγούμενος της Διονυσίου προς τον π.Φιλάρετο, επιπλέον και την βαθειά και ακλόνητη πεποίθηση που είχε ο π.Γαβριήλ για την αγιότητα της ζωής του Γέροντος Φιλαρέτου, Καθηγουμένου της Κωνσταμονίτου. 
     Την μεγάλη, πατρική του ευχή, να έχουμε μαζί μας όλοι!
     Αμήν.  



[(1) «Από την Ασκητική και Ησυχαστική Αγιορειτική Παράδοση», 3ο μέρος («Αποφθέγματα»), σελ. 650–654, Άγιον Όρος 2011. (2) Αρχιμ. Χειρουβείμ (Καράμπελα· 1920–1979): «Φιλάρετος Κωνσταμονίτης – Σύγχρονες Αγιορείτικες Μορφές Νο 9», σελ. 17, 40–41, 47–48, 76, 79–80, 82–83, Ιερά Μονή Παρακλήτου, Ωρωπός Αττικής 1995. (3) Φωτογραφίες, από: «ΆγιονόροςΝετ», «Αμάγαλμα Παραμυθείας», «Διακόνημα», «Πανοράμιο» (του: Κουτούδη Γρηγόρη), «Πεμπτουσία», «Τριβώνιο» και ένας ρώσικος ιστότοπος «Triafona».]


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου