ΤΟ ΣΑΡΑΝΤΑΡΙΟ

ΤΟ ΣΑΡΑΝΤΑΡΙΟ* 

Τα μάτια θέρισαν στη δρόσο

περίσσια ομορφιά

και στάχυα βιβλικά, λευκάζοντα

στις πράσινες σελίδες της Γραφής

μα δεν προχώρησαν πιο πέρα

στο Σαραντάριο

κι εκεί πάνω στην πέτρα τη στεγνή

να μετρηθούν με το θάνατο

να μετρηθούν με τη ζωή 

και μες του θέρους την καρποφορία

πέρα από νόμους προχωρώντας, τύπους,

να σφίξουν στην αγκαλιά τους την αγάπη

που έρχεται σ’ όλους τους καιρούς

δώρα σπάνια κομίζοντας

κι ελευθερία

στη βαβυλώνια αιχμαλωσία των αισθήσεων.

ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΙΔΗΣ

[Βενιζέλου Χριστοφορίδη: «Η λειτουργία των λέξεων», 

σελ. 10, εκδόσεις «Αρμός», 2010. *Στην Αθηνά και τον Θανάση· 

συμπροσκυνητές και συνοδοιπόροι κάποτε στην Αγία Γη…]