Ο «ΜΕΓΑΛΟΣΧΗΜΟΣ ΠΡΩΤΟΓΙΟΣ»

Ο «ΜΕΓΑΛΟΣΧΗΜΟΣ ΠΡΩΤΟΓΙΟΣ» 

     Για τον γνωστό και αγαπητό σε ολόκληρο τον ορθόδοξο κόσμο, Γέροντα π. Αμφιλόχιο Μακρή, τον Γέροντα της Πάτμου (1888–1970), έχω να πω ότι επρόκειτο για έναν άγιο Γέροντα. Τον συναντούσα στην Πάτμο, όπου αυτός μόναζε, αλλά και στην Αθήνα, –μάλιστα, μια φορά που είχε έρθει στην Πρωτεύουσα, είχα και την ιδιαίτερη «ευλογία» να τον φιλοξενήσω σπίτι μου. Ήταν γαλήνιος, ήπιος· χαιρόσουν και μόνο να τον βλέπεις!...
     Την πρώτη φορά που τον συνάντησα, μόλις με είδε από μακριά, χωρίς καν να με γνωρίζει, άνοιξε διάπλατα τα χέρια του και φώναξε εγκάρδια: «Ευλογημένος, ο ερχόμενος!». Μ’ αγκάλιασε κι’ ύστερα με φίλησε. Αυτή, είναι η αγάπη των Γερόντων: σ’ αγκαλιάζουν και ζεσταίνουν, πραγματικά, την ψυχή σου!...
     Μετά, γύρισε και μού ’πε:
     –Έλα να καθίσουμε έξω στον «πρωτογιό» μου!...
     –Ποιόν, «πρωτογιό» σας, Γέροντα;!...
     –Αυτό, που βλέπεις εδώ πέρα, είναι ο «πρωτογιός» μου!...
     –Ποιό, παππούλη;!...
     –Να, αυτό το πεύκο!...
     Ήταν ένα πεύκο, κάτω από το οποίο είχε βάλει ένα μακρόστενο τραπέζι, όπου έτρωγε με διάφορους ανθρώπους, που πήγαιναν να τον επισκεφθούν.
Και, συνέχισε:
     –Βλέπεις;!... Πάνω στον κορμό του έχω καρφώσει αυτόν τον σιδερένιο σταυρό. Το πεύκο, λοιπόν, είναι ο «πρωτογιός» μου· και τον έχω κάνει και ...«μεγαλόσχημο»!!
     Έλα να κάνουμε το εξής: Να μην μιλήσεις καθόλου και ν’ ακούσεις «πώς» ο «πρωτογιός» μου κάθεται και «μιλά» με την θάλασσα!!...
     Πραγματικά!... Ο αγέρας φυσούσε μέσ’ από τα κλαδιά του πεύκου· παντού, γύρω, ακουγόταν το θρόϊσμα των πευκοβελόνων· κι’ από κάτω πέρα, ακουγόταν το κύμα της θάλασσας. Ήταν μια σκηνή απερίγραπτης ευδαιμονίας! Να κάθομαι κοντά σ’ έναν τέτοιον άγιο άνθρωπο, ο οποίος, δεν μιλούσε αλλά προσευχόταν κι’ επικοινωνούσε με τον Θεό!...
     Κάποια στιγμή, γύρισε και μού ’πε:
     –Αυτή η πλαγιά που βλέπεις νά ’ναι τώρα γεμάτη πεύκα, κάποτε, ήταν εντελώς ξερή. Όποιος, λοιπόν, ερχόταν κοντά μου για εξομολόγηση, τού ’βαζα μετά «κανόνα» να φυτέψει δέντρα!…
     Ο Γέροντας Αμφιλόχιος, υπέφερε από σάκχαρο· ήταν διαβητικός. Εκείνη την φορά που ήρθε στην Αθήνα κι’ έμεινε στο σπίτι μας, η γυναίκα μου αντιμετώπισε κάποια δυσκολία, όσον αφορά το διαιτολόγιό του. Κι’ εκείνος της είπε: «Κόρη μου, καμμιά στεναχώρια! Ὀ,τι έχεις ετοιμάσει! Ο Αμφιλόχιος, είναι απλός!».
     Και, πράγματι!...

     Ήταν τόσο απλός, «ο (Γέροντας) Αμφιλόχιος», που σ’ έβγαζε αμέσως από την δύσκολη θέση· κι’ έμπαινε –από την πρώτη κιόλας στιγμή– μέσα στην καρδιά σου!... 

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ 

(1935–2001)

ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ 

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ 

※

[(1) Ο Γεώργιος Παπαζάχος (1935–2001)· 

Καθηγητής της Ιατρικής Σχολής

του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Υπήρξε για χρόνια ο καρδιολόγος

θεράποντας ιατρός

και συνάμα πιστό πνευματικό τέκνο

του Αγίου Γέροντος Πορφυρίου

του Καυσοκαλυβίτου, του Μπαϊρακτάρη (†2/12/1991).

Ο ίδιος, ήταν πραγματικά ένας ανάργυρος ιατρός 

και χαρισματικός πανεπιστημιακός δάσκαλος. 

Μύησε χιλιάδες φοιτητές της Ιατρικής Σχολής 

του Πανεπιστημίου Αθηνών

στα μυστικά του ηλεκτροκαρδιογραφήματος, 

ασχολήθηκε ιδιαίτερα 

με το Ιατρείο Υπέρτασης της Α΄ Π. Π. Κλινικής

και μελέτησε τη χρησιμότητα της τηλεκαρδιολογίας.

Ήταν από τους πρώτους κλινικούς ιατρούς

που ασχολήθηκαν με τις δυνατότητες της τηλεϊατρικής 

και εξυπηρετούσε ιδιαίτερα 

κατοίκους απομονωμένων περιοχών

και κοινωνικά μειονεκτούντες

(του Γιάννη Ριζόπουλου, 

από το: http://technologein.pathfinder.gr/ehealth 

όπως και: http://www.pfy.gr/forum/index.php/topic,3519.0.html).

(2) Το όλο αφηγηματικό κείμενο,

από το βιβλίο του Κλείτου Ιωαννίδη: 

«Γεροντικό του 20ου αιώνος», 

σελ. 209–210, 

εκδόσεις Νεκτ. Παναγόπουλος,

Αθήνα, Οκτώβριος 1999¹.]

※