ΠΑΡΑΔΟΞΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ

[1] Ο π.Ιωαννίκιος Μορόϊ: Σύντομο βιογραφικό

     Ο όσιος πατήρ Ιωαννίκιος Μορόϊ (1859–1944), ήταν ο σπουδαιότερος Ηγούμενος του Μοναστηριού Συχάστρια της Ρουμανίας. Γεννήθηκε στην πόλη Ζαρχέστ της επαρχίας Μπρασόβ. Αρχικά, παντρεύτηκε κι έκανε δύο παιδιά. Ύστερα, με την επιθυμία ν’ ακολουθήσει τον Χριστό, εισχώρησε στον στίβο της μοναχικής ζωής και ασκήσεως, αυτός, η γυναίκα του και τα παιδιά του. Μεταξύ των ετών 189…–1900 ασκήτευσε στην Ρουμανική Σκήτη, στο Άγιον Όρος. Κατόπιν, επανήλθε στην χώρα του κι έζησε στο Μοναστήρι Νεάμτς, για 9 χρόνια. Το 1909, ανέλαβε Ηγούμενος στο Μοναστήρι Συχάστρια, την οποία, εποίμανε με τιμή και αξιοπρέπεια, επί 35 χρόνια. Αναδιοργάνωσε εξ ολοκλήρου την μοναχική τάξη του Κοινοβίου, συνάζοντας γύρω του 40 περίπου πατέρες. Ο πατήρ Ιωαννίκιος Μορόϊ, εκοιμήθη το φθινόπωρο του έτους 1944, στις 5 Σεπτεμβρίου.

[2] Αφόρητο πνευματικό δίλημμα και έντονος αγώνας νηστείας

     Το έτος 1925, κατά την διόρθωση και αλλαγή του ημερολογίου, ο πατήρ Ιωαννίκιος βρισκόταν σε μεγάλη απορία και σε αφόρητο πνευματικό δίλημμα. Δεν γνώριζε αν είναι καλό ή όχι το νέο ημερολόγιο που επιβλήθηκε. Γι’ αυτό μπήκε στο κελλί του κι άρχισε να νηστεύει και να προσεύχεται, μέχρις ότου ο Θεός τού δώσει ένα σημείο σχετικά με το ποιό ημερολόγιο να αφήσει και ποιό ν’ ακολουθήσει. Μετά από 20 μέρες νηστείας, ο Γέροντας αδυνάτησε πάρα πολύ. Κατόπιν, δυναμώθηκε με τα Άχραντα Μυστήρια, καθώς και με λίγη τροφή που πήρε. Και, την δεύτερη μέρα, είπε στα πνευματικά του παιδιά:

     –Πολλούς πειρασμούς δέχθηκα αυτές τις μέρες από τον διάβολο. Μερικές φορές, με απείλησαν οι δαίμονες να με σκοτώσουν. Άλλοτε, πάλι, με κτυπούσαν με πύρινους δαυλούς. Έπειτα, είδα ένα πλήθος δαιμόνων να αλαλάζουν.

     Έλεγαν μεταξύ τους:

     –Άντε, να δέσουμε αυτόν τον γέροντα, γιατί θέλει τώρα να μας γίνει και «άγιος»!

     Κατόπιν, φώναζαν με οργή εναντίον μου:

     –Ποιός σου είπε, εσένα, ότι σήμερα γίνονται ακόμη άγιοι;!

     –Αλλά, και ποιός σας είπε, εσάς, ότι τώρα πλέον δεν γίνονται;! τους ρωτούσα εγώ.

     Την άλλη μέρα, μου είπαν οργισμένα:

     –Άδικα, πια, νηστεύεις! Γιατί, οριστικά πλέον από ’μας εξαρτάται το αν θα ζήσεις ή όχι.

     Τότε, εγώ, τους είπα:

     –Εγώ ελπίζω στο έλεος του Θεού ότι θα με λυτρώσει από τα χέρια σας!

[3] Παρέμβαση των Αγίων Τριών Ιεραρχών: 
«Η υπακοή, μεγαλύτερη από την θυσία»!

     Μετά από περισσότερες μέρες νηστείας, είδα ψηλά πάνω μου, μετέωρους, τρεις Αγίους ντυμένους αρχιερατικά, που έμοιαζαν με τους Τρεις Ιεράρχες.

     Ο μεσαίος, μου είπε με φωνή σάλπιγγος:

     –Ιωαννίκιε, γιατί αμφιβάλλεις και δεν κάνεις υπακοή (στην Εκκλησία); Δεν γνωρίζεις ότι η υπακοή, είναι μεγαλύτερη από την θυσία; Λοιπόν, να υπακούς στους ανώτερους, γιατί δεν έχεις εσύ την ευθύνη για την διόρθωση του ημερολογίου.

     Κατόπιν, αφού με ευλόγησαν και οι Τρεις Ιεράρχες ταυτόχρονα, ανέβηκαν ψηλά και εξαφανίστηκαν… 


[(1) Ιερομονάχου Ιωαννικίου Μπάλαν: «Ρουμανικό Γεροντικό» σελ. 356, 359–360, εκδόσεις «Ορθόδοξος Κυψέλη», Θεσσαλονίκη 1984· (2) «Ο μεσαίος» Ιεράρχης, «με φωνή σάλπιγγος», σύμφωνα με την επικρατούσα σειρά παράστασης στην ορθόδοξη εικονογράφηση: ο Άγιος Ιωάννης, ο Ιερός Χρυσόστομος, Αρχιεπίσκοπος Κων/πόλεως (354–407)· (3) Ενιαία, σύμφωνη και αρραγής, η θέση και απόφανση και άλλων πολλών πατέρων σε αυτό το κρίσιμο ζήτημα. Με αφορμή ένα παρόμοιο πνευματικό δίλημμα σαν αυτό του συμβάντος του παραπάνω κειμένου, την ίδια ακριβώς θέση με αυτήν των Τριών Ιεραρχών εξέφρασε ετεροχρονισμένα και ο Άγιος Σάββας ο εν Καλύμνω (1862–1948), κατόπιν νηστείας και αποκαλύψεως (βλ. Βασιλείου Παπανικολάου: «Ο Άγιος Σάββας ο Νέος, ο εν Καλύμνω», ε΄ έκδ., Ιεράς Μονής Αγίων Πάντων, σελ. 83–84, Κάλυμνος 1999).]