Ο ΑΒΒΑΣ ΙΣΑΑΚ Ο ΣΥΡΟΣ· «ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ»

Ο ΑΒΒΑΣ ΙΣΑΑΚ Ο ΣΥΡΟΣ·

«ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ»

     «Οι αληθινοί Πατέρες», έλεγε ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης (1924–1994), «δεν λένε σκέψεις που κατεβάζει το μυαλό τους, αλλά αυτά που ο Θεός τους κατεβάζει από ψηλά ή εμπειρίες από την ζωή τους. Μιλούν για αλήθειες που έζησαν οι ίδιοι, οι οποίες έχουν ζωή και δίνουν ζωή στους ανθρώπους». Και ο ίδιος ο όσιος Γέροντας Παΐσιος μιλούσε απλά, «όχι με λόγια που διδάσκει η ανθρώπινη σοφία, αλλά με λόγια που διδάσκει το ίδιο το Πνεύμα» (Α΄ Κορ. 2:13).

     Πολλοί μορφωμένοι και διανοούμενοι θαύμαζαν τις εύστοχες απαντήσεις του και κάποιοι, θεωρώντας ότι αυτές ήταν αποτέλεσμα μελέτης, τον ρωτούσαν πού τα είχε διαβάσει αυτά. Ο καθηγητής της Ψυχιατρικής Αρίστος Ασπιώτης (1910–1983) τον ρώτησε κάποτε:

     –Πάτερ, σε ποιο βιβλίο τα γράφει αυτά που μας είπατε;

     –«Πεντηκοστή», απάντησε ο Όσιος Παΐσιος, εννοώντας τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος.

     Και σε άλλον που έκανε την ίδια ερώτηση, απάντησε: «Τηβεριάδος θάλασσα», εννοώντας και πάλι το Άγιον Πνεύμα, το Οποίο «ἁλιεῖς θεολόγους ἀνέδειξεν» (Μέγας Εσπερινός Πεντηκοστής).

     Μια φορά, κάποιος θεολόγος συστήθηκε στον Πατέρα Παΐσιο: «κύριος τάδε, θεολόγος!». Εκείνος τότε του είπε αστειευόμενος: «Τι λες, παιδί μου;! Εγώ τρεις Θεολόγους ξέρω. Εσύ, φαίνεται, θα είσαι ο τέταρτος!». Έπειτα όμως του είπε σοβαρά: «Κοίταξε, εσύ έχεις πτυχίο της Θεολογικής Σχολής· θεολόγο όμως θα σε κάνει η Ορθόδοξη πατερική ζωή σου».

     Ο Πατήρ Παΐσιος επειδή είχε ασκηθεί πατερικά, είχε γίνει «πρακτικός θεολόγος» με την επίσκεψη της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος. Έτσι, μπορούσε να βοηθάει θετικά και τους θεολόγους καθηγητές που συχνά τον επισκέπτονταν. Κοντά του γνώριζαν ότι η αληθινή θεολογία είναι «ο λόγος του Θεού, που συλλαμβάνεται από τις αγνές, τις ταπεινές και αναγεννημένες πνευματικά ψυχές» και όχι «η θεολογία που διδάσκεται σαν επιστήμη και εξετάζει συνήθως τα πράγματα ιστορικά και είναι επόμενο να τα καταλαβαίνει εξωτερικά και να είναι γεμάτη από αμφιβολίες και ερωτηματικά».

     Κάποτε, ένας φοιτητής της Θεολογικής Σχολής τον ρώτησε:

     –Γέροντα, πώς έγραψε ο Μωυσής την Πεντάτευχο;

     –Ε, ευλογημένε, του τα έδειξε ο Θεός σαν σε τηλεόραση και τα έγραψε, απάντησε με φυσικότητα ο Πατήρ Παΐσιος, αφού και ο ίδιος είχε πείρα αυτής της «πνευματικής τηλεοράσεως».

     Μια άλλη φορά, ένας θεολόγος που είχε σπουδάσει στην Γαλλία, επέμενε ότι ο Αββάς Ισαάκ δεν ήταν Ορθόδοξος, επειδή είχε διατελέσει Επίσκοπος σε περιβάλλον νεστοριανών. Ο Πατήρ Παΐσιος προσπαθούσε να του δώσει να καταλάβει ότι ο Αββάς Ισαάκ βρίσκεται στην καρδιά της Ορθοδοξίας, αλλά δεν τον έπειθε και γι’ αυτό στενοχωρήθηκε πολύ. Ο θεολόγος επέμενε πεισματικά στις απόψεις του. Έφυγε ο Γέροντας Παΐσιος για το Καλύβι του, λυπημένος τόσο πολύ, που έκλαιγε και προσευχόταν. «Τόσο πολύ πόνεσα», είπε, «που αν με χτυπούσε ένας με τσεκούρι στο κεφάλι, δεν θα πονούσα τόσο. Μετά είδα και ένα Γεγονός. Γι’ αυτό λέω ότι, όταν πονάει κανείς για κάτι, ο Θεός μετά τον πληροφορεί· όλη η βάση εκεί είναι. Αν δεν πονάει η καρδιά, δεν πληροφορεί ο Θεός για την ακρίβεια».

     Ο Θεός λοιπόν τον πληροφόρησε με ακρίβεια για το συγκεκριμένο ζήτημα. Είδε σε όραμα να περνούν από μπροστά του Ιεράρχες· ανάμεσά τους ήταν και ο Αββάς Ισαάκ, ο οποίος στράφηκε προς το μέρος του και του είπε: «Ναι, έζησα σε νεστοριανό περιβάλλον, υπήρχαν στην επαρχία μου αιρετικοί, αλλά εγώ ήμουν Ορθόδοξος και τους πολέμησα». Ύστερα από αυτό ο Όσιος Παΐσιος διακήρυττε με έμφαση: «Ο Αββάς Ισαάκ ήταν Ορθοδοξότατος!». Εξηγούσε, μάλιστα, ότι οι Δυτικοί τον συκοφάντησαν ως μη Ορθόδοξο, επειδή καλλιέργησε τον ησυχασμό. Γι’ αυτό και ο Άγιος Γέροντας Παΐσιος τον ονόμαζε «αδικημένο Άγιο». Και στο Μηναίο, στο Συναξάρι της 28ης Ιανουαρίου, που είναι η μνήμη του Αγίου Εφραίμ του Σύρου, είχε προσθέσει: «Και Ισαάκ του μεγάλου Ησυχαστού και πολύ αδικημένου».

     Τους «Ασκητικούς Λόγους» του Αββά Ισαάκ, ο Άγιος Παΐσιος, τους είχε στο προσκέφαλό του και τους μελετούσε πάντοτε. Μάλιστα, για μια περίοδο έξι ετών ήταν η μοναδική του πνευματική ανάγνωση. Έπαιρνε ένα στίχο και όλη την ημέρα τον επανέφερε συχνά στο νου του, τον μελετούσε βαθειά και πρακτικά, «όπως τα ζώα αναμηρυκάζουν την τροφή τους», κατά την έκφρασή του. Μοίραζε ευλογία ένα απάνθισμα από τους λόγους του, για να παρακινήσει και άλλους στην μελέτη τους. Πίστευε ότι πολύ βοηθά η μελέτη στα «Ασκητικά» του Αββά Ισαάκ, «διότι και το βαθύτερο νόημα της ζωής δίνει να καταλάβει κανείς, και κάθε είδους μικρό ή μεγάλο κόμπλεξ και εάν έχει ο άνθρωπος που πιστεύει στον Θεό, τον βοηθάει για να το διώξει. Η ολίγη μελέτη στον Αββά Ισαάκ αλλοιώνει την ψυχή με τις πολλές της βιταμίνες».

     Συνιστούσε και στους αδελφούς λαϊκούς στον κόσμο να τον διαβάζουν, αλλά λίγο–λίγο, για να τον αφομοιώνουν. Έλεγε ότι το βιβλίο του Αββά Ισαάκ αξίζει όσο ολόκληρη πατερική βιβλιοθήκη.

     Στο βιβλίο που διάβαζε κάτω από την εικόνα του Αγίου που κρατά στο χέρι του ένα φτερό και γράφει, σημείωσε: «Αββά μου, δος μου την πέννα σου να υπογραμμίσω ολόκληρο το βιβλίο σου!». Αξίζει δηλαδή να υπογραμμιστεί ολόκληρο το κείμενο.

     Όχι μόνο τον μελετούσε ο Άγιος Παΐσιος, αλλά και πολύ τον ευλαβούνταν και ιδιαιτέρως τον τιμούσε ως Άγιο. Πάνω στην μικρή Αγία Τράπεζα της «Παναγούδας», η μία από τις πέντε–έξι εικόνες που είχε ήταν του Οσίου Ισαάκ. Από αγάπη και ευλάβεια προς αυτόν έδωσε το όνομά του σε κάποιον, όταν τον έκανε μεγαλόσχημο. Την μνήμη του Οσίου εόρταζε στις 28 Σεπτεμβρίου με κοινή ολονύκτια αγρυπνία που θέσπισε ο ίδιος. Σε μία από τις αγρυπνίες αυτές εθεάθη ο Άγιος Γέροντας Παΐσιος μέσα σε θαβώριο φως, υπερυψωμένος και αλλοιωμένος…

※

[(1) «Ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης»,

κεφ. 11ο, §33, σελ. 369–372.

Έκδοση Ιερού Ησυχαστηρίου

«Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος»·

Σουρωτή Θεσσαλονίκης, Ιούνιος 2015¹.

(2) Ιερομονάχου Ισαάκ:

«Βίος Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου»,

κεφ. ια΄, §λ΄, σελ. 259–261,

Άγιον Όρος 2008⁶.
Επιμέλεια ανάρτησης,
επιλογή θέματος και φωτογραφίας,
άρμοση και πληκτρολόγηση κειμένων:
π. Δαμιανός.]

※

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση

των αναρτήσεων από το «Ειλητάριον»,

αρκεί να αναφέρεται απαραίτητα

ως πηγή προέλευσης.