ΗΡΘΕ Η ΣΤΙΓΜΗ· ΤΡΕΞΕ!

ΗΡΘΕ Η ΣΤΙΓΜΗ· ΤΡΕΞΕ!

Κι έρχεται η στιγμή που συνειδητοποιείς μέσα σου ότι πρέπει να φύγεις απ’ όλο αυτό το σκηνικό του ενδόμυχου σβησμού και του αθεώρητου θανάτου σου· να τρέξεις πέρα μακριά, να φύγεις, να ξεφύγεις, να δραπετεύσεις, να εξαφανιστείς και να εξαϋλωθείς για να υπάρξεις πραγματικά· μόνος ν’ αλαργέψεις απ’ τον αποτρόπαιο κλοιό που στενεύει τη φτιαξιά σου, που υπονομεύει κάθε σου παλμό και κάθε σου σκίρτημα· να ξεφύγεις απ’ εκείνο το αβάσταχτο τέλμα που θραύει κάθε άχνα απ’ το μυστήριο της ελευθερίας σου· να δρασκελίσεις με δύναμη έξω απ’ την πύρινη ζώνη που περισφίγγει ανάσες οραμάτων και παλμούς προσευχών της καρδιάς σου. Και, ναι, έρχεται η υπέρτατη και κρίσιμη ώρα, όπου πρέπει επιτέλους ν’ αφήσεις, να εγκαταλείψεις και ν’ αποστατήσεις γενναία κι ακατηγόρητα, δίχως άλλη σκέψη, δίχως κανένα ενδοιασμό, δίχως καμιά αμφιβολία κι αμφιταλάντευση, δίχως καμιά δεύτερη ματιά και βούληση, δίχως ενοχή, λύπηση και καθυστέρηση· να απορρίψεις αυτό που μέχρι τώρα σου έδινε χάρτινη δύναμη, απρόσφορη έμπνευση, εικονική ισορροπία και πλασματική θέληση· αυτό που μέχρι τώρα εσύ πασίχαρης προσκυνούσες εδαφιαία δίχως πείρα, γνώση και επίγνωση· να γυρίσεις προς αυτό αποφασιστικά τα υπαρκτικά σου νώτα και να προδώσεις στυγνά τη μέσα σου μονίμως ανταριασμένη και ακμαία θεά: την περήφανη κι αγέρωχη λογική και κρίση σου, τούτη την πολυμήχανη εγκεφαλική σου μισόψυχη σοφία…

Ήρθε η στιγμή!...

Τρέξε!...

Και ζήσε!...

π. Δαμιανός