«ΝΑ
ΤΑ ΘΕΩΡΕΙΤΕ ΟΛΑ
ΣΑΝ
ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ ΑΓΙΑΣΜΟΥ»
«Στην εργασία σας, όποια κι αν είναι, μπορείτε να γίνετε άγιοι. Με την
πραότητα, την υπομονή, την αγάπη. Να βάζετε κάθε μέρα νέα σειρά, νέα διάθεση,
με ενθουσιασμό και αγάπη, προσευχή και σιωπή.
Όχι, να έχετε άγχος και να σας πονάει το στήθος.
Συμβαίνει, για παράδειγμα, να σας
αναθέτουν εργασίες πέραν των ορίων των καθηκόντων σας. Δεν είναι σωστό ν’ αντιδράτε ή να
εκνευρίζεστε και να διαμαρτύρεσθε. Αυτές οι ταραχές φέρνουν κακό στον άνθρωπο. Να τα θεωρείτε
όλα, σαν ευκαιρίες αγιασμού.
Έτσι κι εγώ, όταν ήμουνα μικρός, ο πατέρας μου πήγε στην Αμερική να δουλέψει στη διώρυγα του Παναμά. Μικρός εγώ, φτωχοί οι γονείς μου. Η μητέρα μου μ’ έστειλε σ’ ένα κατάστημα στη Χαλκίδα. Ήταν εκεί κι άλλα δύο παιδιά. Όλοι διατάζανε εμένα κι εγώ έτρεχα παντού. Ό,τι μου λέγανε, εγώ το έκανα χωρίς να πονηρεύομαι. Κι αυτό μου βγήκε σε καλό. Μια μέρα που σκούπιζα το κατάστημα, είχαν χυθεί μερικά σπυριά καφέ, άλεστα. Εγώ έσκυψα και τα έβαλα στο χέρι, για να τα ρίξω πίσω στο τσουβάλι. Το αφεντικό, ήταν στο γραφείο του. Με είδε. Κατάλαβε τί πήγα να κάνω και με φώναξε. Φώναξε και τ’ άλλα τα παιδιά και τα δασκάλεψε. Γινόταν εκεί μεγάλες σπατάλες κι εγώ του έκανα καλή εντύπωση. Από εκείνη την ημέρα, μοιραστήκαμε τις δουλειές και βάλαμε τάξη στο κατάστημα. Δούλευα σ’ όλα με επιμέλεια και χωρίς αντίρρηση. Έπαθα κανένα κακό;
Να εργάζεσθε με εγρήγορση, απλά, απαλά, χωρίς αγωνία, με χαρά κι αγαλλίαση, με αγαθή διάθεση. Τότε, έρχεται η θεία Χάρις».
ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ Ο ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΗΣ (1906–1991)
[Οσίου Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου: «Βίος και Λόγοι», μέρος 2ο, Λόγος 4ος («Περί του πνευματικού αγώνος»), σελ. 303–304, έκδοση ι΄, Ιεράς Μονής Χρυσοπηγής, Χανιά, Οκτώβριος 2009.]
Έτσι κι εγώ, όταν ήμουνα μικρός, ο πατέρας μου πήγε στην Αμερική να δουλέψει στη διώρυγα του Παναμά. Μικρός εγώ, φτωχοί οι γονείς μου. Η μητέρα μου μ’ έστειλε σ’ ένα κατάστημα στη Χαλκίδα. Ήταν εκεί κι άλλα δύο παιδιά. Όλοι διατάζανε εμένα κι εγώ έτρεχα παντού. Ό,τι μου λέγανε, εγώ το έκανα χωρίς να πονηρεύομαι. Κι αυτό μου βγήκε σε καλό. Μια μέρα που σκούπιζα το κατάστημα, είχαν χυθεί μερικά σπυριά καφέ, άλεστα. Εγώ έσκυψα και τα έβαλα στο χέρι, για να τα ρίξω πίσω στο τσουβάλι. Το αφεντικό, ήταν στο γραφείο του. Με είδε. Κατάλαβε τί πήγα να κάνω και με φώναξε. Φώναξε και τ’ άλλα τα παιδιά και τα δασκάλεψε. Γινόταν εκεί μεγάλες σπατάλες κι εγώ του έκανα καλή εντύπωση. Από εκείνη την ημέρα, μοιραστήκαμε τις δουλειές και βάλαμε τάξη στο κατάστημα. Δούλευα σ’ όλα με επιμέλεια και χωρίς αντίρρηση. Έπαθα κανένα κακό;
Να εργάζεσθε με εγρήγορση, απλά, απαλά, χωρίς αγωνία, με χαρά κι αγαλλίαση, με αγαθή διάθεση. Τότε, έρχεται η θεία Χάρις».
ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ Ο ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΗΣ (1906–1991)
[Οσίου Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου: «Βίος και Λόγοι», μέρος 2ο, Λόγος 4ος («Περί του πνευματικού αγώνος»), σελ. 303–304, έκδοση ι΄, Ιεράς Μονής Χρυσοπηγής, Χανιά, Οκτώβριος 2009.]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου