ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ

ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ

Μόνο αυτό να σκεφτείς· για πόσο ακόμη θα είμαστε μαζί συμπορευτές, συνέκδημοι και συνοδοιπόροι; Ποτέ στο πάντα, πάντα στο ποτέ, μα πάντα στο μαζί του άλλου τρόπου της καρδιάς. Όσο συναντιόμαστε βαρύγδουπα, τόσο αποχωριζόμαστε σιωπηλά. Ένα αέναο αλισβερίσι, οι σχέσεις μας στον κόσμο, που σπέρνει νόστο, πόνο, χαρά και λύπη. Τα μετερίζια αλλάζουν· αλλάζουν οι πορείες, αλλάζουν και οι καρδιές. Το προσωρινό εισδύει στον ενδόμυχο πόθο που τρέφουμε συνεχώς για το μόνιμο. Και το μόνιμο που επιθυμούμε διακαώς σφυροκοπεί αδιάκοπα το προσωρινό που κατατρύχει σχέδια πραγμάτων και σχέσεις προσώπων. Και τι μένει μετά; Μη πει κανείς «τίποτα»! Το «τίποτα», το «πουθενά» και το «κανείς» είναι για τους λίγους και τους ανεπαρκείς. Μόνο η καρδιά ξέρει πάντα τι μένει στο βάθος και στο ύψος: η κατανόηση. Και μη τη μπερδέψεις με την αμνηστία ή τη συγκάλυψη. Η κατανόηση είναι η βαθιά γνώση που εμποδίζει το μίσος και κελεύει την αγάπη. Χωρίς αυτήν δεν μπορούν να σταθούν οι σχέσεις των ανθρώπων. Δεν μπορεί να ευδοκιμήσει ο άνθρωπος σε αυτές. Δεν μπορεί ο εαυτός μας να είναι σχέση. Δεν μπορεί τίποτα να μπορεί. Όπως την θες έτσι να τη δίνεις. Αλλιώς αδικείς και αδικείσαι. Ή την έχεις και αγαπάς όμορφα, παστρικά και άληκτα ή δεν την έχεις και αγαπάς κάλπικα, πρόχειρα και πρόσκαιρα. Όταν ένας Θεός σε συγχωρεί πάντα, είναι γιατί σε κατανοεί με την αγάπη Του. Όταν ένας συνάνθρωπος δεν σε καταλαβαίνει μια στιγμή, είναι γιατί θέλει να είναι απροσχημάτιστα ο τύραννός σου με την επίκριση που κρατά σφιχτά για σένα. Η κατανόηση! Αρρωστήσαμε, σκιαχτήκαμε και πεθάναμε ανομολόγητα δίχως αυτήν, όλοι. Ζήσαμε, χαρήκαμε και ευτυχήσαμε πλάι της, οι πάντες.

π. Δαμιανός