Ο ΓΕΡΟ–ΑΒΒΑΚΟΥΜ, Ο ΛΑΥΡΙΩΤΗΣ
Όχι
πρόσφατα, αλλά πριν από σαράντα τόσα χρόνια, το 1979, ανεπαύθη ο Γερο–Αββακούμ,
ο οποίος έμενε στην ιερά Μονή της Λαύρας και είχε το χάρισμα να αποστηθίζει
ολόκληρα κεφάλαια από την Αγία Γραφή. Παλιά, ασκήτευε στην έρημο της Βίγλας,
αλλά ένα περιστατικό τον έκανε να φύγει κατατρομαγμένος για τη Λαύρα, όπου
έμεινε μέχρι τις τελευταίες μέρες που πλησίαζε πια να φύγει για την αληθινή
ζωή.
Μια
μέρα, λοιπόν, τότε που βρισκόταν στην Βίγλα ο Γερο–Αββακούμ, ενώ έκαμνε κομποσχοίνι
επάνω σ’ ένα βράχο, του παρουσιάστηκε ξαφνικά ο διάβολος «ὡς ἄγγελος φωτός» (Β΄ Κορ. 11, 14) και του λέει:
–Αββακούμ, Αββακούμ! Ο Θεός μ’ έστειλε να σε
πάρω στον Παράδεισο, γιατί έγινες πια άγγελος· άντε, έλα να πετάξουμε!
–Πώς να πετάξω; Εσύ έχεις φτερά και πετάς.
–Κι εσύ, Αββακούμ, έχεις φτερά. Έγινες
άγγελος, αλλά δεν το βλέπεις!
Τότε ο Γερο–Αββακούμ έκανε ταπεινά τον σταυρό
του και είπε:
–Παναγία μου! Και τι είμαι εγώ για να
πετάξω;…
Δεν
πρόλαβε να τελειώσει τα ταπεινά λόγια του και βλέπει εκείνον τον, δήθεν,
άγγελο, να μεταβάλλεται απότομα σε μαύρο αλλόκοτο κατσίκι, με φτερά ωσάν της
νυχτερίδας, να πετάγεται κάτω στον γκρεμό προς τη θάλασσα και να εξαφανίζεται.
Κατατρομαγμένος
τότε ο Γερο–Αββακούμ και, ευχαριστώντας την Παναγία που τον προστάτεψε, γιατί
θα τον γκρέμιζε στο χάος ο πονηρός, πηγαίνει στην Καλύβη του, παίρνει τον
τουρβά του και φεύγει για τη Μονή της Λαύρας και κοινοβιάζει εκεί για
περισσότερη σιγουριά. Στο ασκητήριό του μετά πήγαινε τρεις–τέσσερις φορές τον
χρόνο και έκανε Λειτουργίες και πάλι επέστρεφε στη Μονή της Λαύρας.
Όταν
πλησίαζε πια να κοιμηθεί, είχε λάβει πληροφορία από τον Θεό και πήγε πίσω στο
Ασκητήριό του, για να αφήσει τα οστά του εκεί στη μετάνοιά του, όπου είχε
αφήσει και τις σάρκες του, όταν ήταν νεώτερος, για να εξαϋλωθεί κάπως, όπως το
απαιτεί και το Αγγελικό Σχήμα. Εκεί στη Βίγλα τον επισκέπτονταν οι Πατέρες και
τον έβλεπαν πολύ χαρούμενο. Ένας Πατέρας απορούσε γι’ αυτό και του είπε:
–Πολύ χαρούμενο σε βλέπω, Γερο–Αββακούμ,
ενώ κοντεύεις πια να πεθάνεις!
Ο Γερο–Αββακούμ, απάντησε:
–Και γιατί να μην είμαι χαρούμενος, αδελφέ
μου; Αφού αγωνίστηκα, όσο μπορούσα, από νέος με τη Χάρη του Θεού, τώρα χαίρομαι
που θα πάω κοντά στον Χριστό.
Έτσι
χαρούμενοι φεύγουν οι καλοί αγωνισταί του Χριστού!
Έλεγε ο
ίδιος χαρακτηριστικά:
«Εγώ
δεν έχω τίποτα δικό μου. Όλα τα δικά μου, της ευσπλαχνίας και της Χάριτος του
Θεού είναι. Άδειασα τον εαυτό μου για τον Χριστό. Δεν έχω τίποτα άλλο παρά τον
Χριστό και την χαρά. Η φτώχεια είναι ωραία, διότι ελαφρώνει, ευκολύνει. Πρέπει
κανείς να είναι άδειος, για να εισέλθει ο Χριστός. Όταν ο Χριστός είναι μαζί μου,
τότε είναι η χαρά εντός μου!…».
«Την
Αγία Γραφή μελετούσα σε όλη τη ζωή μου, αλλά κυρίως κατά τα χρόνια της νεότητάς
μου, και εκεί κατέφευγα κι εγώ για τη λύση όλων των δυσκολιών και των προβλημάτων
μου. Εκεί να καταφεύγετε κι εσείς, για ν’ αντλείτε δύναμη και χάρη για τον
αγώνα της ζωής και της σωτηρίας σας και για να αποβαίνετε επωφελείς στο
περιβάλλον και τους δικούς σας, ώστε να μην κινδυνεύετε, αλλά να σώζεσθε και να
σώζετε!».
«Είναι
αδύνατον μόνοι μας να ανταπεξέλθουμε στον αγώνα τούτο κατά του κοσμικού
φρονήματος, κατά του διαβόλου και κατά των παθών και των αδυναμιών μας. Μόνο με
σύμμαχο τη δύναμη του Κυρίου θα αναδειχθούμε νικητές».
«Δεν
πρέπει να εμπιστευόμαστε στις ικανότητές μας, την λογική και την εξυπνάδα μας,
αλλά το θέλημα και τον λόγο του Θεού. Ένα μικρό και απλό χωρίο της Παλαιάς ή
της Καινής Διαθήκης, μπορεί να αποτελέσει την ασφαλέστερη κατοχύρωση και την
ισχυρότερη δύναμη αντιμετώπισης κάποιου πειρασμού, από όλη την σοφία των
ανθρώπων του σύμπαντος κόσμου. Γιατί ο διάβολος δεν μπορεί να αντισταθεί σε
συγκεκριμένο παράγγελμα και θέλημα του Παντοδύναμου Θεού, έτσι όπως αυτό αποκαλύπτεται
και διατυπώνεται μέσα στην Αγία Γραφή».
«Να
διαβάζετε την Αγία Γραφή, Παλαιά και Καινή Διαθήκη, να διαβάζετε και τους
Αγίους Πατέρες. Να πλησιάζετε συχνά και τον Πνευματικό σας και να τηρείτε τις
συμβουλές του. Αν τα κάνετε αυτά, και στη ζωή σας τούτη θα είστε ευτυχισμένοι
και την άλλη θα την έχετε εξασφαλισμένη».
[ (1)
Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου:
«Αγιορείται Πατέρες και Αγιορείτικα»,
κεφ. 19ο, σελ. 99–100,
Έκδοσις Ιερού Ησυχαστηρίου
«Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος»,
Σουρωτή Θεσσαλονίκης,
Αύγουστος 19943·
(2) Επισκόπου Ροδοστόλου
Χρυσοστόμου (Αναγνωστόπουλου):
«Γράμματα και άρματα στον Άθωνα»,
τόμ. 2ος, μέρος 1ο, κεφ. 26ο και 35ο,
σελ. 122–134 και 163–179,
Εκδόσεις Λαυριώτικου Κελλίου
«Οι Άγιοι Πάντες»,
Άγιον Όρος 2000·
(3) Μοναχού Μωϋσέως Αγιορείτου:
«Η ειρήνη των αρετών
και η ταραχή των παθών»,
κεφ. 4ο, σελ. 72,
Έκδοση «Τήνος»,
Αθήνα 19894·
(4) Στην υπότιτλη φωτογραφία:
ο Γερο–Αββακούμ,
με το καθαρό και στοχαστικό του βλέμμα
(από την «Αγιορειτική Φωτοθήκη»).
(5) Α΄ Δημοσίευση:
Παρασκευή 13 Ιουνίου 2013.
(6) Επιμέλεια ανάρτησης:
π. Δαμιανός. ]
Επιτρέπεται
η αναδημοσίευση των αναρτήσεων
από το «Ειλητάριον»,
αρκεί να αναφέρεται απαραίτητα
ως πηγή προέλευσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου