ΣΤΙΓΜΕΣ ΚΑΙ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ

ΣΤΙΓΜΕΣ ΚΑΙ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ

     Πολλοί θά ’θελαν να ξοδέψουν μια ζωή για μια στιγμή, τη στιγμή που άλλοι βλέπουν όλη τους τη ζωή να χάνεται πάλι σε μια στιγμή. Κυψέλες οι στιγμές στο ρεύμα της αιωνιότητας που εισχωρεί στον ανθρώπινο βίο ανεπαίσθητα, αποκτώντας εύθραυστα δικαιώματα, μοιράζοντας σεμνές ευθύνες και επαγγέλλοντας κραταιές τιμές αθανασίας για το απορημένο και ανίδεο πρόσωπό μας. Ψυχή και σώμα ο άνθρωπος, σ’ αυτόν τελειοποιούνται οι αντιθέσεις, ισορροπούν οι αντινομίες, λειαίνονται οι αντιφάσεις, απαντώνται οι πόθοι. Η Χάρη του Θεού βαστάει πάντα το μυστικό της ειρήνης, της χαράς, της δύναμης και της ενότητάς μας. Η πορεία και το διάβα μας εδώ στη γη, μια περιπέτεια, ένας αγώνας και μια πάλη, ένας πόθος και μια λαχτάρα για το πώς θα Την ελκύσουμε σε μας. Είναι βέβαιο ότι θα μας «πληρώσουν» εκείνες οι λεπτομέρειες που έχουν λόγο στην έκπληξή μας· ότι θα μας ακυρώσουν εκείνες που φέρουν το δικαίωμα της κρίσης μας. Παρόλα αυτά είθισται να μη ζούμε εμμονικά «για τις λεπτομέρειες» για να μη βασανιζόμαστε μάταια ως άπταιστοι, τελειομανείς, εγωπαθείς και άρρωστοι. Μα να ειπωθεί ότι υπάρχουν και οι εξαίσια αναπλαστικές λεπτομέρειες μιας πολύτιμης καλής ευαισθησίας που κάνουν τη διαφορά στην αγάπη που περνάει μέσ’ απ’ αυτές προκειμένου να δομήσουν το σύνολο της εικόνας του κόσμου, το σύνολο της κατάστασης του εσώτατου εαυτού μας. Όλες οι καίριες απαντήσεις των θεμάτων μας είναι και παραμένουν κρυμμένες, γιατί απλά δεν μπορούν να είναι διάχυτες και εξόφθαλμες. Κάθε τι το «ετοιμοπαράδοτο» αποτελεί κατάφορη αδικία και δεινή χρεοκόπηση. Οφείλουμε να προσπαθήσουμε να ψάξουμε, να αναζητήσουμε, αρκεί ετούτη η έρευνα να μη λαβώσει την ισορροπία μας, να μην εκπειράσει με τους όνυχες της αλαζονείας μας τον Θεό μας που είναι η αρχή του είναι μας. Και το μυστήριο του είναι μας δεν χαρίζεται, γιατί είναι το κρείττον αγαθό του οποίου η γνώση και η επίγνωσή του δωρίζεται μέσα από το μαρτύριο. Οι στιγμές «γνωρίζουν»· γιατί αποθηκεύουν αλήθειες που αγνοούμε, αλήθειες που δεν αναζητάμε, αλήθειες που δεν ζούμε. Η «Φωνή του Θεού», η μη πωρωμένη συνείδηση μέσα μας, απλά έρχεται στο μετά και επικυρώνει όσες τυχόν αλήθειες εμείς αναζητήσαμε, όσες βρήκαμε και όσες μας βρήκαν. Εκεί, στις αθέατες στιγμές· που μοιάζουν για πολλούς σαν «ασήμαντες λεπτομέρειες»· τις οποίες η αγάπη, που δεν είναι ασήμαντη, καταφάσκει και επιδοκιμάζει. Και όλοι πια ξέρουμε καλά, όχι «Τι», αλλά «Ποιος» είναι η Αγάπη· ο Θεός.

π. Δαμιανός

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση

των αναρτήσεων από το «Ειλητάριον»,

αρκεί να αναφέρεται απαραίτητα

ως πηγή προέλευσης.