«ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΕΝΑΣ ΑΕΡΑΣ!»
«Βλέπω ότι
κι’ αυτή η κυβέρνηση δεν τα πάει καλά. Τους ξέφυγαν τα πράγματα! Κάθε τέσσερα
χρόνια στην Ελλάδα γίνεται ένα μεγάλο τρελλοκομείο! Φεύγει η μία κυβέρνηση,
διώχνει όσους υπαλλήλους θέλει και παίρνει τους δικούς της. Και να μην είναι
άξιος αυτός, τον βάζει στο πόστο, αρκεί να είναι δικός του. Γεμίζει, λοιπόν, ο
Τόπος εμπάθειες και το Κράτος δεν δουλεύει
καλά. Κάθε τέσσερα χρόνια, αυτή η δουλειά γίνεται.
Τώρα όλοι πολεμάνε να πάρουν την αρχή. Ο Καραμανλής έδιωξε τον βασιλιά και μπήκε στην θέση του. Ο Παπανδρέου ήθελε να κάνει τον γιο του πρωθυπουργό να γίνει αυτός πρόεδρος. Όλοι αυτό πολεμάνε. Δεν υπάρχει κανένα ιδανικό. Σήμερα όλοι μιλούν για ειρήνη και φτιάχνουν βόμπες.
Έχει παραγίνει το κακό, η αδικία πλήθυνε πολύ! Πω! Πω! Πω! Παλιά, αν υπήρχε κανένα σάπιο μαρούλι μέσα στο καλάθι, μύριζε και τό ’παιρνε χαμπάρι ο μανάβης και το πετούσε. Μπορεί να χαλούσε και το διπλανό του, το πολύ–πολύ. Σήμερα, όλο το καλάθι είναι σάπιο! Σήμερα, ο άλλος, προδίδει το χωριό του για ένα μπουκάλι τσίπουρο. Έχουν φτηνύνει οι άνθρωποι. Τα υλικά ακρίβυναν, αλλά φτήνυναν οι άνθρωποι!
Η Ε.Ο.Κ. (σήμερα: η Ευρωπαϊκή Ένωση), είναι το κράτος του Ισραήλ. Λίγα, είναι τα ψωμιά της! Να κοιτάτε να μαθαίνετε ποιοί είναι οι τίμιοι άνθρωποι, οι δίκαιοι, και αυτούς να ψηφίζετε. Σήμερα έχουμε ανάγκη όχι από έξυπνους αλλά από τίμιους ανθρώπους. Αν τα υλικά πράγματα δεν μοιράζονται με το Ευαγγέλιο, στο τέλος θα μοιραστούν με το μαχαίρι. Αυτοί οι πολιτικοί που κάνουν αυτά τα άθλια πράγματα, είναι οι χειρότεροι Έλληνες.
Γι’ αυτό προσεύχομαι να έρθει ένας αέρας!
Να τους σηκώσει όλους αυτούς τους πολιτικούς,
να έρθουν άλλοι στα πράγματα· πιο τίμιοι.
Εντάξει! Να κάνει κι’ ο πολιτικός μια βίλλα! Δε βαριέσαι!! Αλλά, να ενδιαφερθεί και για τον τόπο, για την Πατρίδα. Να κάνει κάτι για το γενικό καλό. Οι σημερινοί πολιτικοί, μόνο για το συμφέρον τους νοιάζονται. Αδιαφορούν τελείως για το γενικό καλό, για την Πατρίδα, για το Κράτος. Πα! Πα! Πα!... Κατάντια!...
Παλιά, υπήρχε και φιλότιμο. Προσπαθούσε ο ένας που έπαιρνε ένα αξίωμα, να κάνει κάτι. “Με ψήφισαν” –σου λέει– “μ’ εμπιστεύτηκαν”! Πολλοί, μάλιστα, έβαζαν κι’ από την τσέπη τους για να γίνει κάτι καλό στο χωριό ή στην Πατρίδα, στο Κράτος. Να δεις, στο τέλος, θα αναγκαστούν οι άνθρωποι να φέρουν τον βασιλιά. Για να υπάρχει διαιτητής.
Θα χειροτερέψουν τα πράγματα, αλλά μετά θα ξανάρθουν στην θέση τους. Τώρα είναι ένα γενικό τρελλοκομείο. Ο Θεός θ’ αξιοποιήσει όλα τα άσχημα. Ναι, θα τ’ αξιοποιήσει. Σήμερα, υπάρχει μία γενική αδιαφορία. Κανείς δεν νοιάζεται. Όλοι, τό ’χουνε ρίξει στο χουζούρι. Κι’ αν κανείς ενδιαφέρεται, για την τσέπη του είναι, όχι για το καλό.
Η Πατρίδα, είναι σαν μεγάλη μάννα. Σκεπάζει με τις φτερούγες της όλους τους Έλληνες, να μπορούν να δουλεύουν, να ζουν ήσυχα, να λατρεύουν τον Θεό τους. Αυτό το Κράτος, τώρα, όλοι το πολεμάνε. Βάλθηκαν να το καταστρέψουν ο καθένας με τον τρόπο του: άλλος να μην πληρώνει φόρο, άλλος να μην κάνει καλά την δουλειά του, την υπηρεσία του, να μην δουλεύει καλά η κρατική μηχανή, να πάει πίσω το εμπόριο, η οικονομία, όλα! Θέλουν να καταστρέψουν το Ελληνικό κράτος! Μασώνοι είναι όλοι αυτοί και άλλοι πολλοί…».
Τώρα όλοι πολεμάνε να πάρουν την αρχή. Ο Καραμανλής έδιωξε τον βασιλιά και μπήκε στην θέση του. Ο Παπανδρέου ήθελε να κάνει τον γιο του πρωθυπουργό να γίνει αυτός πρόεδρος. Όλοι αυτό πολεμάνε. Δεν υπάρχει κανένα ιδανικό. Σήμερα όλοι μιλούν για ειρήνη και φτιάχνουν βόμπες.
Έχει παραγίνει το κακό, η αδικία πλήθυνε πολύ! Πω! Πω! Πω! Παλιά, αν υπήρχε κανένα σάπιο μαρούλι μέσα στο καλάθι, μύριζε και τό ’παιρνε χαμπάρι ο μανάβης και το πετούσε. Μπορεί να χαλούσε και το διπλανό του, το πολύ–πολύ. Σήμερα, όλο το καλάθι είναι σάπιο! Σήμερα, ο άλλος, προδίδει το χωριό του για ένα μπουκάλι τσίπουρο. Έχουν φτηνύνει οι άνθρωποι. Τα υλικά ακρίβυναν, αλλά φτήνυναν οι άνθρωποι!
Η Ε.Ο.Κ. (σήμερα: η Ευρωπαϊκή Ένωση), είναι το κράτος του Ισραήλ. Λίγα, είναι τα ψωμιά της! Να κοιτάτε να μαθαίνετε ποιοί είναι οι τίμιοι άνθρωποι, οι δίκαιοι, και αυτούς να ψηφίζετε. Σήμερα έχουμε ανάγκη όχι από έξυπνους αλλά από τίμιους ανθρώπους. Αν τα υλικά πράγματα δεν μοιράζονται με το Ευαγγέλιο, στο τέλος θα μοιραστούν με το μαχαίρι. Αυτοί οι πολιτικοί που κάνουν αυτά τα άθλια πράγματα, είναι οι χειρότεροι Έλληνες.
Γι’ αυτό προσεύχομαι να έρθει ένας αέρας!
Να τους σηκώσει όλους αυτούς τους πολιτικούς,
να έρθουν άλλοι στα πράγματα· πιο τίμιοι.
Εντάξει! Να κάνει κι’ ο πολιτικός μια βίλλα! Δε βαριέσαι!! Αλλά, να ενδιαφερθεί και για τον τόπο, για την Πατρίδα. Να κάνει κάτι για το γενικό καλό. Οι σημερινοί πολιτικοί, μόνο για το συμφέρον τους νοιάζονται. Αδιαφορούν τελείως για το γενικό καλό, για την Πατρίδα, για το Κράτος. Πα! Πα! Πα!... Κατάντια!...
Παλιά, υπήρχε και φιλότιμο. Προσπαθούσε ο ένας που έπαιρνε ένα αξίωμα, να κάνει κάτι. “Με ψήφισαν” –σου λέει– “μ’ εμπιστεύτηκαν”! Πολλοί, μάλιστα, έβαζαν κι’ από την τσέπη τους για να γίνει κάτι καλό στο χωριό ή στην Πατρίδα, στο Κράτος. Να δεις, στο τέλος, θα αναγκαστούν οι άνθρωποι να φέρουν τον βασιλιά. Για να υπάρχει διαιτητής.
Θα χειροτερέψουν τα πράγματα, αλλά μετά θα ξανάρθουν στην θέση τους. Τώρα είναι ένα γενικό τρελλοκομείο. Ο Θεός θ’ αξιοποιήσει όλα τα άσχημα. Ναι, θα τ’ αξιοποιήσει. Σήμερα, υπάρχει μία γενική αδιαφορία. Κανείς δεν νοιάζεται. Όλοι, τό ’χουνε ρίξει στο χουζούρι. Κι’ αν κανείς ενδιαφέρεται, για την τσέπη του είναι, όχι για το καλό.
Η Πατρίδα, είναι σαν μεγάλη μάννα. Σκεπάζει με τις φτερούγες της όλους τους Έλληνες, να μπορούν να δουλεύουν, να ζουν ήσυχα, να λατρεύουν τον Θεό τους. Αυτό το Κράτος, τώρα, όλοι το πολεμάνε. Βάλθηκαν να το καταστρέψουν ο καθένας με τον τρόπο του: άλλος να μην πληρώνει φόρο, άλλος να μην κάνει καλά την δουλειά του, την υπηρεσία του, να μην δουλεύει καλά η κρατική μηχανή, να πάει πίσω το εμπόριο, η οικονομία, όλα! Θέλουν να καταστρέψουν το Ελληνικό κράτος! Μασώνοι είναι όλοι αυτοί και άλλοι πολλοί…».
ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ
(1924–1994)
※
[Αθανάσιου Ρακοβαλή:
«Ο πατήρ Παΐσιος, μου είπε…»,
σελ. 60–61, 65–67, 71, 77–79,
Θεσ/νίκη, Μάϊος 19984.]
※
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου