ΜΟΙΡΑΣΤΗΣ ΚΑΙ
ΜΟΙΡΑΣΜΑ
Η
φωνή Σου αγκαλιάζει ολάκερη τη ψυχή μου, αλλά βλέπω σ’ αυτήν απορημένος να θρονιάζει εκείνη η μεγαλειώδη και σεβαστική σιγή που δεν απόκτησε ακόμη η προσευχή της μεγάλης μου αδημονίας.
Κατά πάντα ακατάληπτη η οδός Σου, εντείνει αβίαστα την αγάπη μας προς Εσένα, για
να φυλάξουμε μέσα μας γρανιτένιες αντοχές προς τον παλαιό εαυτό μας και προς
τον εχθρό του εαυτού μας, που φθονούν τη σχέση που μας προτείνεις διαρκώς. Κι
όπως είχε πει κι ένας αββάς της ερήμου «όποιος έχει καρδιά μπορεί να σωθεί»,
εάν βέβαια τη σπάσει ή τη μοιραστεί για Σένα, πού ’σαι παντοτινά ο φίλος
Μοιραστής και το γλυκύ μας Μοίρασμα…
π.
Δαμιανός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου