ΕΙΧΕ ΜΙΑ ΑΜΑΡΤΙΑ ΜΟΝΑΧΑ
Ήρθε μ’ αγωνία στην καρδιά,
με τρόμο στα γεροντικά του χείλη.
Κι είχε μια αμαρτία μοναχά
να μου πει σταράτα και να φύγει
αλαφιασμένος μακριά,
γι’ άλλη τώρα πόλη
και γι’ άλλη πια πλατεία.
Μετάνιωσε πικρά
που, μέσα σ’ αυτή
την έρμη κι άστατη ζωή,
των δανείων, των οφειλετών,
των άδικων απολύσεων
και των άπιαστων κλεφτών,
τόλμησε να γίνει ο ΚΑΣΤΑΝΑΣ
που έπιασε με καμάρι
άνανδρα κι ασεβαστικά ο «ΔΙΑΣ»…
π. Δαμιανός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου