ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΓΙΝΕΙ ΦΑΤΝΗ Η ΚΑΡΔΙΑ

ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΓΙΝΕΙ ΦΑΤΝΗ Η ΚΑΡΔΙΑ

    Φοβάμαι τα Χριστούγεννα που θα έρθουν σαν ένα πνευματικό στοίχημα που χάνεται συνέχεια εσωτερικά μέσα μας, κάθε φορά, όλες σχεδόν τις φορές, μέσα στα έτη που διαβαίνουν αθόρυβα. Δε βλέπετε; Όλο το σύστημα του κόσμου, εδώ και πόσες δεκαετίες, φλερτάρει χαιρέκακα, σαδιστικά και φονικά με την καρδιά μας, με το είναι μας ολάκερο· από τη μία, με την παγκόσμια σκευωρία της φτώχειας που επιβάλλει ανάλγητα, στερώντας μας βασικά αγαθά και στοιχειώδεις ελευθερίες από την καθημερινότητα και, από την άλλη, ωθώντας μας απατηλά με τις σειρήνες των αγορών να βαρυστολιστούμε και να μπούμε στη ξέφρενη διαδικασία της υπερκατανάλωσης, μέσα σε μια φιέστα αλύτρωτης φαντασίας και επίδειξης. Αλλά με την καρδιά τι γίνεται; Όταν δεν γίνει φάτνη και κατάλυμα η ίδια για Εκείνον που γεννήθηκε και γεννιέται αέναα και μυστικά γι’ αυτήν, τότε ποια φώτα, ποιος στολισμός και ποια γιορτή είναι ικανά να της πάρουν ή να της σκεπάσουν τη θλίψη; «Τα Χριστούγεννα είναι για τα παιδιά» καταλήγουν εκ συμφώνου όλοι προκειμένου να γιάνουν το κενό της απουσίας Του μέσα τους. Όμως όλοι οι άνθρωποι είναι κατά βάση αγαπημένα παιδιά της Βασιλείας Του, που προορίζονται να ζήσουν αυτή τη χαρά της θείας Γέννας και τη θαλπωρή που δίνει στη ψυχή αλλά και στον κόσμο η θέα και τα χνώτα του «Νέου Παιδίου». Όλα τα δικαιώματα της ζωής και της αναγέννησης της ψυχής μας βρίσκονται μέσα στο ταπεινό σπήλαιο της Βηθλεέμ. Αν δεν στραφούμε προς αυτό και προς τον Μεγάλο του Ένοικο, όσες και να είναι οι χαρές, τα λαμπιόνια και οι παροχές του κόσμου, σιωπηλά η «καρδιά» θα φέρει μέσα της πάντα «καρφιά». Είναι που η ψυχή δεν μπορεί να συμβιβαστεί ποτέ με τη θλίψη· είναι που η ψυχή δεν μπορεί δίχως τον Χριστό να σταθεί παυσίλυπη και να αγαλλιάσει πραγματικά.

 π. Δαμιανός

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση

των αναρτήσεων από το «Ειλητάριον»,

αρκεί να αναφέρεται απαραίτητα

ως πηγή προέλευσης.