ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΡΟΠΑΤΟΡΕΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΡΟΠΑΤΟΡΕΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

(Η μνήμη τους τελείται

κατά την 11η Δεκεμβρίου

ή την πρώτη Κυριακή

αμέσως μετά από αυτή την ημέρα)

     Τις ημέρες αυτές που πλησιάζουμε τη Γέννηση του Κυρίου και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, οι Άγιοι Πατέρες, εμφορούμενοι από το Άγιο Πνεύμα και την πνευματική μέριμνα για το χριστεπώνυμο ποίμνιο, καθιέρωσαν να τιμάται η μνήμη του Πατριάρχη Αβραάμ, πατέρα των πιστών, καθώς και όλης της γενεάς του: όλων των κατά σάρκα Προπατόρων του Σωτήρος ημών Χριστού.

     Ο Πατριάρχης Αβραάμ γεννήθηκε στη γη των ειδωλολατρών Χαλδαίων. Ούτε στιγμή δεν δίστασε να εγκαταλείψει πατρίδα, σπίτι, συγγενείς και αγαθά, για να ανταποκριθεί στο κάλεσμα του Θεού και να πάει στη γη Χαναάν, την οποία ο Θεός τού έδωσε κληρονομιά μαζί με την υπόσχεση μιας ένδοξης μελλοντικά γενεάς και μιας αιώνιας Διαθήκης. Καρπός αυτής της πίστεως υπήρξε ο Ισαάκ, που του έδωσε ο Θεός όταν ο Αβραάμ ήταν πια γέρος. Κατόπιν, εκ του Ισαάκ γεννήθηκε ο Ιακώβ και εξ Ιακώβ γεννήθηκαν οι Δώδεκα Πατριάρχες, γενάρχες των δώδεκα φυλών του Ισραήλ. Από τη φυλή του Ιούδα, σύμφωνα με τις Γραφές, επρόκειτο να γεννηθεί ο Χριστός, η εκπλήρωση της επαγγελίας και το πλήρωμα της Διαθήκης για την ένωση του Θεού με τον άνθρωπο.

     Διά μέσου των αγίων Προπατόρων και Πατριαρχών, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός είναι Εκείνος κατά κάποιον τρόπο ο κομιστής, ο εμπνευστής, αλλά και ο καρπός της πίστεως του Αβραάμ. Για τον λόγο αυτό, κάθε φορά που ο καθένας μας ακούει τη φωνή του Θεού, ενώ βρίσκεται στην εξορία των παθών του παλαιού εαυτού του και της ματαιότητας του κόσμου, πρέπει το δίχως άλλο όπως ακριβώς ο Αβραάμ, δίχως διβουλία και δισταγμό, να αποτάξει τα πάντα, και ιδίως το θέλημά του για να ακολουθήσει τη θεία κλήση έως τη Γη της Επαγγελίας, όπου θα μπορέσει με τη σειρά του, με πνευματικό τρόπο, να «γεννήσει» μυστικά τον Χριστό. Διότι, αφού εμφυτεύεται εντός μας διά της Πίστεως και του αγίου Βαπτίσματος, είναι ανάγκη να αναπτυχθεί και να μεγαλώσει στη ζωή μας ο Χριστός, διά μέσου των ευαγγελικών αρετών, ώστε να λάμψει με το φως της καρδιόμυχης θεωρίας. Γενόμενοι «υιοί Θεού» διά της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος, πρέπει να διακρίνουμε τον Χριστό που λαμβάνει μορφή μέσα σ’ εμάς, τους απογόνους του Αβραάμ: «Όλοι είστε γιοι του Θεού με την πίστη προς τον Ιησού Χριστό· και όσοι βαπτισθήκατε στο όνομα του Χριστού, ας ενδυθείτε τώρα τον Χριστό· όλοι σας είστε ένα με τον Ιησού Χριστό· κι αν είστε του Χριστού, τότε είστε και τέκνα του Αβραάμ και κληρονόμοι σύμφωνα με την επαγγελία που έθεσε προς αυτόν ο Θεός» (Γαλ. 3, 26-29). Ας γίνουμε λοιπόν με τη σειρά μας «προπάτορες» του Χριστού, προσκαρερώντας στην πίστη, ώστε να εορτάσουμε τη θεία Γέννηση λέγοντας: «Δεν ζω πια εγώ, αλλά ζει μέσα μου ο Χριστός!» (Γαλ. 2, 20).

—ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ—

Ἦχος β΄.

Ἐν πίστει τοὺς Προπάτορας ἐδικαίωσας, τὴν ἐξ ἐθνῶν δι’ αὐτῶν, προμνηστευσάμενος Ἐκκλησίαν. Καυχῶνται ἐν δόξῃ οἱ Ἅγιοι, ὅτι ἐκ σπέρματος αὐτῶν, ὑπάρχει καρπὸς εὐκλεής, ἡ ἀσπόρως τεκοῦσά σε. Ταῖς αὐτῶν ἱκεσίαις Χριστὲ ὁ Θεός, σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ὑπακοή. Ἦχος β΄.

Εἰς δρόσον τοῖς Παισί, τὸ πῦρ μετεβάλλετο· ὁ θρῆνος εἰς χαράν, ταῖς γυναιξὶν ἐνηλλάσσετο· Ἄγγελος γὰρ ἐν ἀμφοτέροις διηκόνει τοῖς θαύμασι, τοῖς μὲν εἰς ἀνάπαυσιν μεταποιήσας τὴν κάμινον, ταῖς δὲ τὴν ἀνάστασιν καταμηνύσας τριήμερον. Ὁ ἀρχηγὸς τῆς ζωῆς ἡμῶν, Κύριε δόξα σοι.

—ΚΟΝΤΑΚΙΟΝ—

Ἦχος πλ. β΄. Αὐτόμελον.

Χειρόγραφον εἰκόνα μὴ σεβασθέντες, ἀλλ’ ἀγράφῳ οὐσίᾳ θωρακισθέντες, τρισμακάριοι ἐν τῷ σκάμματι, τοῦ πυρὸς ἐδοξάσθητε· ἐν μέσῳ δὲ φλογὸς ἀνυποστάτου ἱστάμενοι, Θεὸν ἐπεκαλεῖσθε· Τάχυνον ὦ Οἰκτίρμον, καὶ σπεῦσον ὡς ἐλεήμον, εἰς τὴν βοήθειαν ἡμῶν, ὅτι δύνασαι βουλόμενος.

—ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΟΝ—

Χαῖρετε Προπάτορες τοῦ Χριστοῦ· ἐξ ὑμῶν γὰρ ῥάβδος, ἀνεβλάστησεν εὐθαλής, ἥτις ἐξανθῆσαι, τὸ ζωηφόρος ἄνθος, ἐν Βηθλεὲμ τῇ πόλει, ἤδη ἐπείγεται.

※

[ Ιερομονάχου Μακαρίου

Σιμωνοπετρίτου:

«Νέος Συναξαριστής

της Ορθοδόξου Εκκλησίας».

Τόμ. 4ος (Δεκέμβριος),

σελ. 124–125.

Διασκευή εκ του Γαλλικού:

Γαβριήλ Νικολάου Πεντζίκης.

Εκδόσεις «Ίνδικτος».

Αθήναι, Μάρτιος 2005.

Επιμέλεια ανάρτησης:

π. Δαμιανός. ]

※

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση

των αναρτήσεων από το «Ειλητάριον»,

αρκεί να αναφέρεται απαραίτητα

ως πηγή προέλευσης.