ΜΙΚΡΟ ΧΡΙΣΤΑΝΑΣΤΑΣΙΜΟ
Είδα
τις πιο ανύστακτες και ασίγαστες λαχτάρες μου για Σένα, αίφνης να συντρίβουν αρχαίους
φόβους που φύλαγα καλά στο αθέατο αλάβαστρο του εαυτού μου. Από το Πρόσωπό Σου μια
παραδείσια χαραυγή εύτολμα εκπορεύθηκε να ξεθωριάζει πανήσυχα το βασίλειο της
θανατοκρατορίας μου. «Σωτήρα», ψιθύρισα, «ήρθε επιτέλους η στιγμή, ο καιρός και
ο αιώνας, για να ζήσω;». Η Ανάσταση συνεχίζεται ενδόμυχα μέσα μας μονάχα από Σένα·
που ψάχνεις τόσο διψαλέα και ψυχοσωστικά στα πικρά και αφεγγή μας σκότη ίσα για
να βρεις και να μαζέψεις τυχόν ιχνοσπαράγματα των πόθων μας για Σένα. Λες και
ζεις μόνο για να μας ζεις παντοτινά· τόση και τέτοια η Αγάπη Σου!…
π. Δαμιανός
Επιτρέπεται η αναδημοσίευση
των αναρτήσεων από το «Ειλητάριον»,
αρκεί να αναφέρεται απαραίτητα
ως πηγή προέλευσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου