ΕΜΠΡΑΚΤΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΕΓΩΙΚΗ, ΛΕΜΕ

ΕΜΠΡΑΚΤΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΕΓΩΙΚΗ, ΛΕΜΕ

      Καλώς τις δοκιμασίες, τις θλίψεις, τους πειρασμούς, τα τέλματα, τα αδιέξοδα, τους λυγμούς και τους πόνους, τις περιστάσεις και τις στενώσεις του βίου μας! Που κρύβουν για όλους μας ατόφια τη θεία ταπείνωση. Που κουρνιάζουν στη μακάρια υπομονή και την ειρηνική σοφία της πείρας τον Χριστό της αδύναμης καρδιάς μας. Κι εκείνο το μαρτυρικό κενό μέσα στο δικό Του βλέμμα γίνεται ανέκδοτο του εδραίου και ακλόνητου νου από τις τόσες χριστοβιώσεις. Κάτι ψεύτικο αποδομείται και κάτι πέρα ως πέρα αληθινό οικοδομείται στη βαθειά σιωπή του σαρωτικού άλγους που μας επισκέφτηκε. Η ελπίδα μας προς το θαυμαστό επέκεινα του Θεού γίνεται ανήκουστη τρέλα και ακατάβλητη ανδρεία. Όταν φύγουν με μιας τα στρεβλά μας θελήματα, η αναλήθεια της φαντασίας μας, τότε θα δούμε και θα νιώσουμε καθαρά. Ακόμη και ό,τι πριν βαπτίζαμε με ανέξοδη βεβαιότητα και περισσή ευκολία ελευθερία, ικανότητα, δύναμη, ασφάλεια, γνώση, πίστη, άσκηση, θεολογία, νηπτικότητα, ακρίβεια δογμάτων, τώρα με τον καθαρμό του αθρόου πόνου, θα καταλαβαίνουμε πολύ καλά πόσο πολύ όλα αυτά συγγένευαν με την αυταπάτη των ιδεών και των εμμονών μας. Ο Χριστός αποστρέφεται τις χάρτινες θεωρίες και τις έωλες ερμηνείες μας, τη σπασμωδική μας ορθότητα και την τοξική μας τελειότητα· απεναντίας, ευδοκεί, αγαπά και ευλογεί την ολόθυμη προσχώρησή μας στην έμπρακτη αγάπη. Την έμπρακτη και αντιεγωική, λέμε. Τέλος.

π. Δαμιανός

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση

των αναρτήσεων από το «Ειλητάριον»,

αρκεί να αναφέρεται απαραίτητα

ως πηγή προέλευσης.