Τὸ Εἰλητάριον. «Γράψον ἃ εἶδες καὶ ἅ εἰσι» (Ἀποκ. α΄ 19).



Δευτέρα 13 Ιουνίου 2016

ΑΓΑΠΗ, ΠΑΡΟΥΣΑ, ΕΝΕΡΓΗΣ ΚΑΙ ΤΕΛΕΙΑ

ΑΓΑΠΗ,
ΠΑΡΟΥΣΑ, ΕΝΕΡΓΗΣ ΚΑΙ ΤΕΛΕΙΑ


     –Απάντηση σε μια ψυχή, πριν από λίγο:
     «Να προσεύχεσαι γι’ αυτή τη θλιβερή υπόθεση που αναφέρεις, αλλά εσύ μη ταυτιστείς ποτέ μαζί της. Διαφορετικά, θα έχεις μεγάλη απώλεια ψυχικής δύναμης».

     –Σχόλιο και επεξήγηση:
     Ο ευάλωτος και εύπτωτος εαυτός μας είναι ανάγκη να διαφυλαχθεί από την παγίδα της συναισθηματικής ταύτισης. Τα όρια υπάρχουν πάντα, μόνο που αυτά είναι λεπτά και για πολλούς δυσδιάκριτα. Ασφαλώς, είμαστε και θα είμαστε πρόθυμοι βοηθοί και συμπαραστάτες στον πόνο και τα προβλήματα του πλησίον μας. Δεν πρόκειται όμως ποτέ να γίνουμε ο ιδανικός και ο τέλειος «σωτήρας» του, όσο κι αν το θέλουμε ή το επιδιώκουμε, όσες κι αν είναι οι βοήθειες και οι κατά κόρον εξυπηρετήσεις που του παράσχουμε. Θέλει προσοχή και διάκριση. Γιατί, υπάρχει ένας υπέρμετρος και μωρός «συμπονετικός ζήλος» που πάει να καλύψει τη μυστική παρουσία του Θεού και να μεριάσει την πατρική δράση Του. Μας πιάνει μια μανία, που είναι ταυτόχρονα και ψυχολογική αδυναμία, και θέλουμε να τα κάνουμε και να τα προλάβουμε όλα αντί γι’ Αυτόν, λες κι είμαστε οι «μικροί θεοί» που με το «έργο» τους αναπληρώνουν την «απουσία» και την «αποτελεσματικότητα» της αόρατης θείας αγάπης. Απιστία φοβερή! Ένας, όμως, που πάει να τα κάνει «όλα», μόνο με τη λογική και τη δύναμή του, στο τέλος, ως συνήθως, ή τα κάνει όλα θάλασσα ή πνίγεται ο ίδιος μέσα στην ανεπάρκειά του, την οποία δεν υπολόγισε και δεν σκέφτηκε εξαρχής. Ποιος θα σκεφτεί την προσευχή ως πηγή εξαίρετης δύναμης; Ποιος να θυμηθεί την παντοδύναμη Χάρη του Θεού ως πανίσχυρη βοήθεια που προσφέρεται στις θλίψεις; Το μόνιμο «θέμα» μας είναι ότι θέλουμε να βοηθηθούμε όπως εμείς θέλουμε, όπως ορίζει το σκεφτικό της αδημονίας μας. Ας μη τα χάνουμε. Κι ας μη χάνουμε, επίσης, την επαφή μας με τον Μόνο Βοηθό που μπορεί να μας βοηθήσει, μέσω της προσευχής και της ελπίδας. Για όλα τα πράγματα χρειάζεται διάκριση και ταπείνωση, νομίζω. Η αγάπη έρχεται μετά. Ή καλύτερα μάλλον: βρίσκεται ήδη –παρούσα, ενεργής και τέλεια– μέσα στην αρετή της διάκρισης και της ταπείνωσης.

π. Δαμιανός






Επιτρέπεται η αναδημοσίευση
των αναρτήσεων από το «Εἰλητάριον»,
αρκεί να αναφέρεται απαραίτητα
ως πηγή προέλευσης.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου