ΝΕΟΜΑΡΤΥΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Ο ΥΔΡΑΙΟΣ

ΝΕΟΜΑΡΤΥΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Ο ΥΔΡΑΙΟΣ

     Ο άγιος νεομάρτυς Κωνσταντίνος γεννήθηκε στην Ύδρα από πτωχούς γονείς, τον Μιχαλάκη και τη Μαρίνα. Σε ηλικία δεκαοκτώ ετών αναγκάσθηκε να εγκαταλείψει τη γενέτειρά του και πήγε στη Ρόδο. Εισήλθε στην υπηρεσία του Τούρκου διοικητή, ο οποίος με κολακείες και υποσχέσεις τον έπεισε να αρνηθεί τον Χριστό.

     Επί τρία χρόνια ο Κωνσταντίνος ζούσε στο σκότος της πλάνης αλλά, βασανιζόμενος από τον έλεγχο της συνειδήσεως, μετανόησε, μοίρασε τα όσα υπάρχοντά του στους πτωχούς και εξομολογήθηκε στον πνευματικό του τον πόθο του να αποπλύνει τον ρύπο της αρνήσεως του Χριστού με το βάπτισμα του αίματος. Φοβούμενος το νεαρόν της ηλικίας του, ο πνευματικός δεν έδωσε την ευλογία του και ο Κωνσταντίνος μετάβη αρχικά στην Κριμαία και κατόπιν στην Κωνσταντινούπολη, όπου ωφελήθηκε πνευματικά από την πατρική διδαχή του πατριάρχη αγίου Γρηγορίου του Ε΄ [10 Απρ.], ο οποίος τον συμβούλευσε να αποσυρθεί στο Άγιον Όρος.

     Ο Κωνσταντίνος πήγε στη Μονή Ιβήρων, όπου και έμεινε πέντε μήνες και είχε το διακόνημα του αρχοντάρη. Ο πόθος του μαρτυρίου όμως τον κατέκαιε και, παρά τις εύλογες αντιρρήσεις των πατέρων της μονής, επέστρεψε στη Ρόδο με σκοπό να ομολογήσει με παρρησία τον Χριστό. Εξομολογήθηκε τούτο τον σκοπό του σ’ έναν πνευματικό, ο οποίος προσπάθησε με τη σειρά του να τον αποτρέψει. Ο Κωνσταντίνος ως μανικός εραστής του Χριστού έλαβε πληροφορία από τον Θεό μετά από θερμή προσευχή, και αυτόκλητος παρουσιάσθηκε ενώπιον του Τούρκου διοικητή και πρώην αφεντικού του, φορώντας μαύρο αγιορείτικο ράσο και σκούφο, και ομολόγησε θαρρετά τον Χριστό.

     Ο διοικητής αρχικά τον φυλάκισε. Βλέποντας όμως την επιμονή του Κωνσταντίνου, διέταξε να τον ξυλοκοπήσουν αλύπητα, να ξεσχίσουν τις σάρκες του με άγκιστρα και να συντρίψουν τη σιαγόνα του. Ο γενναίος αθλητής του Χριστού υπέμεινε τις βασάνους φωνάζοντας σαν τον ευγνώμονα Ληστή: «Μνήσθητί μου Κύριε, όταν έλθης εν τη Βασιλεία Σου!». Τον έριξαν ημιθανή στη φυλακή, όπου παρουσιάσθηκε ο Χριστός και θεράπευσε τις πληγές του.

     Βλέποντάς τον σώο και αβλαβή, ο διοικητής, γιος Γεωργιανών Χριστιανών που εξωμότησε, έξαλλος διέταξε να τον φυλακίσουν εκ νέου και να βάλουν τα πόδια του αγίου στο τιμωρητικό ξύλο. Το βράδυ έλαμψε μέγα φως στη φυλακή και ο μάρτυς παρευθύς λύθηκε από τα δεσμά του. Πέντε μήνες παρέμεινε στη φυλακή ο Κωνσταντίνος· ο διοικητής καθυστερούσε την καταδίκη σε θάνατο, επειδή φοβόταν τις αντιδράσεις των Υδραίων που είχαν πρόσβαση σε υψηλά πρόσωπα στην αυλή του σουλτάνου· έστειλε μάλιστα επιστολή σ’ έναν Υδραίο καπετάνιο ζητώντας τη γνώμη του. Πληροφορούμενος το γεγονός ο Κωνσταντίνος, έγραψε ο ίδιος στον Υδραίο καπετάνιο παρακαλώντας τον να μην τον εμποδίσει να τελειωθεί μαρτυρικώς.

     Μετά από αλλεπάλληλες βασάνους και ανακρίσεις, στις οποίος ο άγιος Νεομάρτυς παρέμεινε ακλόνητος, ο μάρτυς προείδε την ημέρα της θανάτωσής του, κοινώνησε κρυφίως τα άχραντα Μυστήρια και ετελειώθη με απαγχονισμό τα χαράματα της 14ης Νοεμβρίου του 1800. Λίγο αργότερα η μητέρα του Μαρίνα μετέφερε το τίμιο λείψανο του γιου της στην Ύδρα, που τιμά εξαίρετα τούτον τον Νεομάρτυρα ως πολιούχο της.

—ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ—

Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Τὸν λαμπρὸν γόνον Ὕδρας καὶ τῆς Ῥόδου τὸ καύχημα, καὶ Νεομαρτύρων τὸ κλέος, Κωνσταντῖνον τιμήσωμεν, ἐν ὕμνοις καὶ ᾠδαῖς πνευματικαῖς, τὴν μνήμην ἐκτελοῦντες τὴν αὐτοῦ, ἵνα λάβωμεν πλουσίαν τὴν ἀμοιβήν, παρὰ Θεοῦ κραυγάζοντες· δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ ἐνισχύσαντι, δόξα τῷ ἐν ὑστέροις τοῖς καιροῖς, σὲ στεφανώσαντι.

—ΚΟΝΤΑΚΙΟΝ—

Ἦχος πλ. δ΄. Τῇ ὑπερμάχῳ.

Ὁμολογήσας τὸν Χριστὸν εὐτόλμῳ στόματι, τῶν ἐκ τῆς Ἄγαρ τὴν ἀπάτην ἐθριάμβευσας, Νεομάρτυς Κωνσταντῖνε στερρῶς ἀθλήσας. Ἀλλ’ ὡς μέτοχος ἐπάθλων ὑπὲρ ἔννοιαν, πάσης βλάβης ἀπολύτρωσαι καὶ θλίψεως, τοὺς βοῶντάς σοι· χαίροις Μάρτυς ἀήττητε.

—ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΟΝ—

Χαίροις τῶν Μαρτύρων ὁ μιμητής, Μάρτυς Κωνσταντῖνε, καὶ ἰσότιμος ἀληθῶς· σὺ γὰρ ἐν ὑστέροις, καιροῖς ἀνδραγαθήσας, λαμπρῶς ἐμεγαλύνθης, ἀπείροις χάρισι.

 

 

[ Ιερομονάχου

Μακαρίου Σιμωνοπετρίτου:

«Νέος Συναξαριστής

της Ορθοδόξου Εκκλησίας,

Τόμος 3ος (Νοέμβριος),

σελ. 154–155.

Διασκευή εκ του Γαλλικού:

Ξενοφών Κομνηνός.

Εκδόσεις «Ίνδικτος».

Αθήναι, Απρίλιος 2012².

Επιμέλεια ανάρτησης:

π. Δαμιανός. ]

Επιτρέπεται

η αναδημοσίευση αναρτήσεων

από το «Ειλητάριον»,

αρκεί να αναφέρεται απαραίτητα

ως πηγή προέλευσης.