ΑΓΙΟΣ ΝΕΟΜΑΡΤΥΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ
Καταγόμενος από την Κασσάνδρα της Χαλκιδικής, ο
άγιος Χριστόδουλος μπήκε σε νεαρή ηλικία μαθητευόμενος σε έναν ράπτη της Θεσσαλονίκης
που έφτιαχνε κάπες από χοντρό μαλλί. Βλέποντας μια μέρα έναν χριστιανό Βούλγαρο
να μεταστρέφεται στο Ισλάμ, θρήνησε για την απώλεια της ψυχής του και έλαβε την
απόφαση να προσφέρει τον εαυτό του στο μαρτύριο. Αφού εξομολογήθηκε τις αμαρτίες
του, βγήκε έξω στον δρόμο με έναν σταυρό στο χέρι και μπήκε στο καφενείο όπου ο
αποστάτης και γενίτσαροι γιόρταζαν θορυβωδώς τη ψυχόλεθρη και κατάπτυστη περιτομή.
Ο Χριστόδουλος τού έτεινε να φιλήσει τον σταυρό, ρωτώντας τον για ποιο λόγο
είχε αρνηθεί τον Χριστό. Οι γενίτσαροι όρμησαν τότε επάνω του, τον κτύπησαν με
γροθιές και τα ξίφη του και τον έσυραν αιμόφυρτο στον δικαστή. Στις προτάσεις
του δικαστή αντιπρότεινε με θάρρος στον ίδιο να μεταστραφεί στον Χριστιανισμό
και καταδικάσθηκε με απαγχονισμό. Αφού οδηγήθηκε ξανά στον δικαστή, έλαβε
διακόσιους τέσσερις ραβδισμούς και κατόπιν οδηγήθηκε στον τόπο της εκτέλεσης.
Στον δρόμο ζήτησε συγχώρεση από όλους τους χριστιανούς που συναντούσε και
απαγχονίστηκε στις 28 Ιουλίου του 1777, μπροστά στην πύλη του ιερού Ναού του Αγίου
Μηνά, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Έγδυσαν κατόπιν το σκήνωμά του και το άφησαν
εκτεθειμένο δύο ολόκληρες μέρες με τον σταυρό κρεμασμένο στον λαιμό του. Μετά
την ταφή του αγίου, πλήθος θαυμάτων επιτελέστηκαν με τεμάχια του σχοινιού που
χρησίμευσε στο μαρτύριό του και ράκη από το αιματοβαμμένο του πουκάμισο.
[ (1) Ιερομονάχου Μακαρίου
Σιμωνοπετρίτου:
«Νέος Συναξαριστής
της Ορθοδόξου Εκκλησίας».
Τόμ. 11ος (Ιούλιος), σελ. 324–325.
Διασκευή εκ του Γαλλικού:
Ξενοφών Κομνηνός.
Θεώρηση Κειμένου:
Γαβριήλ Νικολάου Πεντζίκης.
Εκδόσεις «Ίνδικτος»·
Αθήναι, Ιούνιος 2008.
(2) Αγίου Νικοδήμου
Αγιορείτου:
«Νέον Μαρτυρολόγιον»,
Μαρτύριον 76ο, σελ. 199–200·
Επιστασία: Παντελή Β. Πάσχου,
Εκδοτικός Οίκος «Αστήρ»·
Αθήναι, 19934.
(3) Αγίων·
Μακαρίου Κορίνθου,
Νικοδήμου Αγιορείτου,
Νικηφόρου Χίου,
Αθανασίου Παρίου:
«Συναξαριστής Νεομαρτύρων»,
σελ. 689–690,
Εκδόσεις «Ορθόδοξος Κυψέλη»·
Θεσσαλονίκη 19963.
(4) Ματθαίου Λαγγή:
«Μέγας Συναξαριστής»,
Τόμ. Ζ΄, σελ. 580–583·
Αθήναι, Φεβρουάριος 19985.
(5) Επιμέλεια ανάρτησης:
π. Δαμιανός. ]
Επιτρέπεται
η αναδημοσίευση των αναρτήσεων
από το «Ειλητάριον»,
αρκεί να αναφέρεται απαραίτητα
ως πηγή προέλευσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου