ΕΡΩΤΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ, ΤΕΛΟΣ!

ΕΡΩΤΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ, ΤΕΛΟΣ!

   Κάποιος χτυπάει την πόρτα.

   Θρυψαλιάζεται με μιας η ησυχία του ανήμερου μυαλού.

   Ακολουθεί διάλειμμα λογισμών και χαυνώσεων.

   Είμαστε έτοιμοι να υποδεχτούμε ή μάλλον να απωθήσουμε και πάλι;

   –Μα, ποιος μπορεί νά ’ναι;…

   Και πάνω που αναρωτιόμουν μέσα μου: Είναι η πληθωρική μοναξιά που μας κάνει σταδιακά νωχελικούς και αδιάφορους ή μια σταλιά από αυθεντική ελευθερία που μας ανασταίνει, μας χαλυβδώνει και μας στερεώνει μοναδικά;

   Η πρώτη βρίσκεται εύκολα παντού και σχεδόν σε όλους σήμερα.

   Η δεύτερη είναι σπάνια, δυσεύρετη, θαυμαστή και μυστική αξία όσο και καταξίωση.

   Ερωταπαντήσεις, τέλος!

   Πάω ν’ ανοίξω.

   –Έρχομαι!...

π. Δαμιανός

Επιτρέπεται

η αναδημοσίευση αναρτήσεων

από το «Ειλητάριον»,

αρκεί να αναφέρεται απαραίτητα

ως πηγή προέλευσης.