ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ

ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ

     Ίσως να είναι η υποκρισία το πιστό φιλαράκι μας: όταν διστάζουμε ή αποφεύγουμε να δείχνουμε απλήγωτα αυτό που στ’ αλήθεια είμαστε· όταν αυτό που είμαστε το αφήνουμε αδιάφορα να υπονομεύει την ελευθερία και την ακεραιότητα της καρδιάς μας, να αμαυρώνει ή να επηρεάζει δυσμενώς τη σχέση μας με τους άλλους συνανθρώπους μας· όταν αυτό που δεν είμαστε και δεν ήμασταν ποτέ το πλάθουμε και το προβάλλουμε συνεχώς απλά για να εντυπωσιάσουμε, να σαγηνεύσουμε, να αποκτήσουμε ακόλουθους και οπαδούς, συμμαχίες, υποστηρίξεις και εύνοιες προσώπων και εξουσιών· όταν τα πολλά και ακατάσχετα λόγια μας δεν αγγίζουν και δεν φωτογραφίζουν καμία από τις βουλήσεις, τις διαθέσεις, τις προθέσεις και κυρίως τις πράξεις μας, γιατί δεν έχουμε φαίνεται ακόμη μέσα μας καλά φυτεμένη την αλήθεια, την ευθύτητα και τη φιλοπονία της πρακτικής εργασίας της θείας αρετής, του καθαρού είναι, του κατά Θεόν· όταν οι τόσες αδιάκριτες και επίμονες συμβουλές και διδαχές, γνώσεις και παρεμβάσεις μας δεν εκφράζουν στο βάθος αγάπη, συμπάθεια, κατανόηση και επιείκεια· όταν μια ζωή, δίχως ζωή, υπηρετούμε τυφλά το σχήμα παρά τη ζωή, την ιδέα παρά την πίστη, τη δικαίωση παρά την ελευθερία, τον νόμο παρά τον παλμό του βιώματος, την ηθική παρά το μυστήριο της σωτηρίας. Τότε, ναι! Είμαστε όντως υποκριτές και φιλαράκια της υποκρισίας. Και εκείνο το «ίσως» πάει για όλους τους άλλους, που ξέρουμε ή που δεν ξέρουμε. Και ασφαλώς μόνο το «σίγουρα» ταιριάζει στον εαυτό μας, που δεν ξέρει κανένας όσο εμείς. Αυτός ήξερε και ξέρει. Εδώ και καιρό. Αλλά εμείς δεν τον ακούγαμε, όταν η φωνή της εντός μας συνείδησης γινόταν κεντρί για την οκνηρή και αδάμαστη παλαιότητά μας…

π. Δαμιανός

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση

των αναρτήσεων από το «Ειλητάριον»,

αρκεί να αναφέρεται απαραίτητα

ως πηγή προέλευσης.