ΑΠΟ ΜΙΑ ΠΡΟΣΦΑΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ

ΑΠΟ ΜΙΑ ΠΡΟΣΦΑΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ

     Υπάρχει περίπτωση αυτός που απερίσκεπτα υποχωρεί σε όλους και για όλα στη ζωή του, ν’ ακούει και πολλά λόγια στο τέλος· πολλά άτοπα, άστοχα, απρεπή και άδικα λόγια! Να το, το πικρόχολο «ευχαριστώ» των αβαθών σχέσεων, των ανεύθυνων και ακαθόριστων σχέσεων δίχως αντίκρισμα ουσιαστικής αγάπης σε κανέναν άνθρωπο, σε καμιά καρδιά και σε καμιά ψυχή. Τα «λόγια» πάλι είναι μονίμως η άμυνα, το όπλο, ο τρόπος, η τακτική, η αντίδραση και η αθεράπευτη φτήνια των κενών και πονηρών ανθρώπων. Όταν αρνούμαστε να είμαστε ευγνώμονες για τη στοργή, το ενδιαφέρον, το δόσιμο, τη σιωπή, την καρτερία, την υποχωρητικότητα του άλλου, αυτό σημαίνει ότι είμαστε εκ των πραγμάτων σίγουρα αναίσθητοι και αδιάφοροι για τα όποια ευγενή αισθήματα της καρδιάς του όποιου συνανθρώπου μας. Είναι νόμος και νομοτέλεια μαζί, αυτό. Κι όταν η ψυχοφθόρα υποχώρηση σταματήσει, εκείνο το καλό και σιωπηλό γαϊδούρι που βόλευε πάντα πρόσωπα, σχέσεις και σχέδια, βλέπουμε να γίνεται ξαφνικά ένα τέλειο, τεράστιο και ακράτητο λιοντάρι. Η μάχαιρα ενός αναγκαίου τέλους έρχεται τότε σαν πλήξη, σαν δικαίωση και σαν αναπόδραστη κάθαρση. Ξεκολλήστε, πια, επιτέλους με την «αγάπη»! Με την «αγάπη» της φαντασίας σας, της ιδέας σας, του θελήματός σας, της εμμονής, της εγωπάθειας και της ανελευθερίας σας. Κάντε πέρα μια τέτοια αυτοκτονική, μισοκάρδια, μισάδελφη και μισάνθρωπη αγάπη! Και δείτε καθαρά ότι ακόμη και πάνω από αυτή στέκεται πάντα και για πάντα η «βασίλισσα όλων των αρετών», η Διάκριση· δηλαδή εκείνη η πολύτιμη, η έμπρακτη και ειρηνική σοφία του Θεού που μας λείπει τραγικά συνεχώς. Γι’ αυτό και παθαίνουμε όλοι ό,τι παθαίνουμε, για να μάθουμε κάτι στο τέλος, μπας και σοφιστούμε. Γι’ αυτό και ισχύει λίγο-πολύ για όλους μας το πασίγνωστο: «Στερνή μου γνώση, να σ’ είχα πρώτα». Ο καθένας οφείλει ν’ αρχίσει επιτέλους να υποψιάζεται και να φοβάται την ενδόμυχη βλακεία του, τουλάχιστον για να μπορεί να αντιμετωπίσει και να μετριάσει μελλοντικά τον πόνο του· τον πόνο των οξέων πλην όμως όχι άδικων ή τυχαίων παθημάτων του…

π. Δαμιανός

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση

των αναρτήσεων από το «Ειλητάριον»,

αρκεί να αναφέρεται απαραίτητα

ως πηγή προέλευσης.