ΟΙ ΠΕΙΡΑΣΜΟΙ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΜΑΥΡΑΣ

ΟΙ ΠΕΙΡΑΣΜΟΙ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΜΑΥΡΑΣ

     Δαιμονικοί πειρασμοί πολιορκούσαν την ένδοξη μάρτυρα Μαύρα (†283), καθώς αργοπέθαινε πάνω στο σταυρό για την πίστη της στον Χριστό.

     Εννιά ολόκληρα μερόνυχτα έμεινε σταυρωμένη, πριν παραδώσει την ψυχή της στα χέρια του Κυρίου, όπως άλλωστε και ο σύζυγός της άγιος Τιμόθεος.

     Την πρώτη νύχτα έπεσε σε έκσταση. Αμέσως είδε να τη ζυγώνει ένας άνθρωπος χαμογελαστός με παιδιάστικη όψη, που κρατούσε στα χέρια του ένα ποτήρι μέλι και γάλα. Το πλησίασε στα χείλη της και της είπε γλυκά:

     –Πάρ’ το κι απόλαυσέ το. Για σένα τό ’φερα. Θα σε τονώσει.

     Μα η αγία, που προσευχόταν αδιάλειπτα, δεν έσπευσε να δεχτεί την προσφορά του. Θέλησε να τον δοκιμάσει.

     –Ποιος είσαι; τον ρώτησε.

     –Άγγελος του Θεού είμαι.

     –Αν είσαι τέτοιος που λες, έλα να κλάψουμε μαζί και να προσευχηθούμε στον Εσταυρωμένο.

     Εκείνος έκανε πως δεν κατάλαβε και γύρισε τη συζήτηση αλλού.

     –Ξέρεις κάτι; της λέει. Βλέποντάς σε πάνω στο σταυρό, δίχως τροφή σε λυπήθηκα. Θα τα καταφέρεις, άραγε, να συνεχίσεις;

     –Ποιος σ’ έστειλε να μου τα πεις αυτά; τον ρώτησε με αδύναμη φωνή. Δεν ξέρεις ότι με την υπομονή, την εγκράτεια και την προσευχή ανεβαίνω στα ύψη;

     Και δίχως να πει τίποτ’ άλλο, άρχισε να προσεύχεται.

     –Σταυρέ του Χριστού, σώσε με με τη δύναμή Σου! αναφώνησε σε μια στιγμή.

     Είδε τότε τον άγνωστο επισκέπτη να στρέφει το πρόσωπό του προς τη δύση και να γίνεται καπνός. Κατάλαβε. Ο «άγγελος» δεν ήταν παρά μοχθηρός δαίμονας, που είχε έρθει στις στερνές της ώρες για να την πλανήσει.

     Σε λίγο την επισκέφθηκε άλλος. Αυτός την πήρε τάχα στα χέρια του, τη σήκωσε και την έφερε σ’ ένα πλατύ ποτάμι. Ανάμεσα στις όχθες του κυλούσε μέλι και γάλα!

     –Σκύψε και πιες όσο λαχταράς! της ψιθύρισε ο καινούργιος αυτός «ευεργέτης».

     Στη δελεαστική του προσφορά αποκρίθηκε:

     –Δεν πρόκειται να γευθώ νερό ή άλλο ποτό, αν τα χείλη μου δεν ακουμπήσουν στο Ποτήριο του Σταυρωμένου Χριστού. Αυτό το Ποτήριο σκορπάει σωτηρία και ζωή, Ζωή αιώνια!

     Ο άγνωστος έσκυψε στο ποτάμι, άπλωσε τις παλάμες του και ήπιε. Αμέσως το μέλι και το γάλα χάθηκαν. Το ποτάμι τώρα άλλαξε όψη και περιεχόμενο και κατέβαζε λάσπη, μια λάσπη κόκκινη, αίμα και χώμα! Την ίδια στιγμή ο δαίμονας εξαφανίστηκε και η αγία του Χριστού ξαναβρέθηκε στο σταυρό του σεπτού μαρτυρίου της, από τον οποίο ανοίχθηκαν διάπλατα σε αυτή και στον μακάριο σύζυγό της, τον άγιο Τιμόθεο, οι πύλες του Παραδείσου. Η μνήμη των δύο αυτών αγίων μαρτύρων εορτάζεται στις 3 Μαΐου.

※

[«Οι δαίμονες και τα έργα τους»,

μέρος β΄, κεφ. 1ο, §5ο, σελ. 105–107,

έκδοση Ιεράς Μονής Παρακλήτου,

Ωρωπός Αττικής, Σεπτέμβριος 2005².

Επιμέλεια ανάρτησης,

επιλογή θέματος και φωτογραφίας,

πληκτρολόγηση κειμένου:

π. Δαμιανός.]

※

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση

των αναρτήσεων από το «Ειλητάριον»,

αρκεί να αναφέρεται απαραίτητα

ως πηγή προέλευσης.