ΣΥΝΑΞΑΡΙΑ ΤΗΣ 25ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

ΣΥΝΑΞΑΡΙΑ ΤΗΣ 25ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

  Τῇ αὐτῇ ᾐμέρᾳ,

  μνήμη τῶν ἁγίων νοταρίων μαρτύρων

  Μαρκιανοῦ καὶ Μαρτυρίου.

  Οι άγιοι Μαρκιανός και Μαρτύριος, έζησαν στην Κωνσταντινούπολη την εποχή του αρειανόφρονος αυτοκράτορος Κωνσταντίου. Ήταν αρχοντικής καταγωγής και όλοι τούς θαύμαζαν για την παιδεία τους, για την πραότητα των τρόπων τους και για την ευλάβειά τους. Έγιναν «νοτάριοι», δηλαδή γραμματείς του αγίου πατριάρχου Παύλου, του Ομολογητού, ο οποίος έμελλε να εξοριστεί και να δολοφονηθεί στην Αρμενία από τους οπαδούς του Αρείου. Ο Μαρκιανός και ο Μαρτύριος, άφοβοι μπροστά στις απειλές της εξορίας και του θανάτου, συνέχισαν να κηρύττουν την Ορθόδοξη Πίστη ενώπιον του λαού, λέγοντας με παρρησία ότι ο Χριστός είναι Υιός του Θεού, ομοούσιος με τον Πατέρα και φύσει Θεός. Οι λέξεις αυτές, γεμάτες άπεφθη θεολογία και διαπρύσια ομολογία, ήταν για εκείνους πολυτιμότερες και από την ίδια τη ζωή τους. Σταθεροί έως τέλους στην Πίστη τους, έλαβαν εν τέλει τον στέφανο του μαρτυρίου διά ξίφους, και ενταφιάσθηκαν κοντά στην πύλη, τη λεγομένη «Μελανδησία». Όταν επανήλθε η ειρήνη στην Εκκλησία του Χριστού, ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος ανήγειρε πάνω από τον τάφο τους περικαλλή ναό, αφιερωμένο στη σεπτή μνήμη τους.

  Τῆ αὐτῇ ἡμέρᾳ,

  μνήμη τῆς ἁγίας Ταβιθᾶς τῆς Ἐλεήμονος.

  Για την αγία Ταβιθά, ή αλλιώς Δορκάς / Δορκάδα, μάς πληροφορούν οι «Πράξεις των Αποστόλων» (βλ. Πράξ. 9, 36-42), γράφοντάς μας τα εξής γι’ αυτήν:

  Στην Ιόππη ήταν μια μαθήτρια που την έλεγαν Ταβιθά –στα ελληνικά σημαίνει «Δορκάδα». Αυτή είχε κάνει πολλές αγαθοεργίες και ελεημοσύνες στη ζωή της. Εκείνες τις μέρες συνέβη να αρρωστήσει και να πεθάνει. Την έλουσαν λοιπόν και την έβαλαν στο ανώγειο. Η Λύδδα ήταν κοντά στην Ιόππη· και, όταν οι μαθητές άκουσαν ότι ο Πέτρος ήταν εκεί, του έστειλαν δύο άντρες και τον παρακαλούσαν να πάει προς αυτούς όσο γίνεται πιο γρήγορα. Ο Πέτρος ξεκίνησε και πήγε μαζί τους. Μόλις έφτασε, τον ανέβασαν στο ανώγειο. Αμέσως τον περικύκλωσαν όλες οι χήρες, κλαίγοντας και δείχνοντας τα ρούχα που είχε φτιάξει γι’ αυτούς η Δορκάδα όσο ζούσε. Ο Πέτρος τότε τους έβγαλε όλους έξω, γονάτισε και προσευχήθηκε. Κατόπιν, γύρισε στη νεκρή και είπε: «Ταβιθά, σήκω πάνω!». Αυτή άνοιξε τα μάτια της, κι όταν είδε τον Πέτρο ανασηκώθηκε. Ο Πέτρος τής έδωσε το χέρι του και τη σήκωσε. Ύστερα, φώναξε τους πιστούς και τις χήρες και τους την παρουσίασε ζωντανή. Αυτό έγινε γνωστό σε όλη την Ιόππη και πολλοί ήταν εκείνοι που πίστεψαν στον Κύριο…

  Τῆ αὐτῇ ἡμέρᾳ,

  μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Ἀναστασίου.

  Παραμένει άγνωστη η χρονολογία, κατά την οποία ο άγιος Αναστάσιος μόνος του παρουσιάσθηκε ενώπιον των θηριογνωμόνων τυράννων που καταδίωκαν τους χριστιανούς και ομολόγησε άφοβα τον Χριστό ως αληθινό Θεό, δημιουργό του σύμπαντος και λυτρωτή του γένους των ανθρώπων. Το θάρρος του αγίου και η αποφασιστικότητα των λόγων του κατήσχυναν την αδυναμία των ειδωλολατρών, οι οποίοι όρμησαν επάνω του, τον αποκεφάλισαν και έριξαν το σώμα του στη θάλασσα. Μια ευλαβής γυναίκα όμως, βρήκε το σκήνωμά του στην ακτή, το μύρωσε, και το τύλιξε με οθόνια, ενταφιάζοντάς το με τιμή. Αργότερα, πάνω από τον τάφο του αγίου έκτισε ναό προς τιμήν του, και το τίμιο λείψανό του επιτέλεσε εκεί πολλά θαύματα.

   Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ,

  μνήμη τοῦ ὁσίου Μαρτυρίου τοῦ Διακόνου.

  Ο όσιος Μαρτύριος, εξαιτίας της μεγάλης καθαρότητας και των γενναίων αγώνων του για την αρετή, είχε αποκτήσει άφθονη Χάρη από τον Θεό. Όταν υπηρετούσε ως διάκονος μέσα στο ιερό Βήμα, εάν κάποιος του ζητούσε να προσευχηθεί και να ικετεύσει γι’ αυτόν προς τον Κύριο, ήταν απολύτως βέβαιο ότι πολύ σύντομα θα ελάμβανε απάντηση στο αίτημά του. Οι δαίμονες τον φοβόνταν, διότι, μέσω των προσευχών του, τους έδιωχνε από τους ανθρώπους, τους οποίους βασάνιζαν ποικιλοτρόπως. Αφού ο όσιος Μαρτύριος ο Διάκονος διήνυσε βίο μικρό και θεάρεστο, εκοιμήθη εν ειρήνη.

Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις,

Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ὁ Θεὸς ἡμῶν,

ἐλέησον καὶ σῶσον πάντας ἡμᾶς.

Ἀμήν.

[ Ιερομονάχου Μακαρίου

Σιμωνοπετρίτου:

«Νέος Συναξαριστής

της Ορθοδόξου Εκκλησίας»,

Τόμ. 2ος, Οκτώβριος,

σελ. 275–277,

Διασκευή από τα Γαλλικά:

Ιερό Κοινόβιο

Ευαγγελισμού της Θεοτόκου,

Ορμύλια Χαλκιδικής,

Εκδόσεις «Ίνδικτος»,

Αθήναι Οκτώβριος 2009².

Επιμέλεια ανάρτησης:

π. Δαμιανός. ]

 

Επιτρέπεται

η αναδημοσίευση

των αναρτήσεων

από το «Ειλητάριον»,

αρκεί να αναφέρεται

απαραίτητα

ως πηγή προέλευσης.