ΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ ΕΥΕΡΓΕΤΕΣ
«Ο
θεραπευμένος παράλυτος δεν ήξερε να πει στους Ιουδαίους ποιος ήταν Αυτός που
τον θεράπευσε, επειδή ο Ιησούς είχε φύγει απαρατήρητος…» (βλ. Ιωάν. 5, 13).
Τα πρόσωπα και τα έργα της αγάπης
αγαπούν υπέρμετρα την αφάνεια, την κρυψίνοια και την αδοξία από την πλευρά των
ανθρώπων και της κοινωνίας τους.
Οι πραγματικοί ευεργέτες ζουν και κινούνται με απώτερο σκοπό την
πραγμάτωση κάθε δυνατής ευεργεσίας που τους εμπνέει η ζωντανή αγάπη τους. Δεν
περιμένουν, δεν απαιτούν και δεν διεκδικούν απολύτως τίποτα από τους
ευεργετημένους. Ζουν τη μεγάλη ευαισθησία και αρχοντιά της αστείρευτης
ανιδιοτέλειας που τους συνέχει βαθύτατα.
Και, ως συνήθως, αθόρυβα και διακριτικά πάντα, γνωρίζουν πώς να απομακρύνονται
από τους δεύτερους. Ακριβώς για να μην επιτρέψουν στον εαυτό τους να θυμίζει ή να
αποτελεί ο ίδιος και το ελάχιστο βάρος κάποιας «υποχρεωτικότητας» στην
ελευθερία και τη συνείδηση όσων εισέπραξαν τη διάθεση, το λόγο ή την πράξη της
αγάπης τους.
Μα, στο τέλος, μένει πάντα η
ανείπωτη συγκίνηση μέσα στην καρδιά, η οποία, συνειδητοποιώντας το μεγαλείο της
μονάκριβης και ατίμητης ευεργεσίας, πάσχει αέναα και εξακολουθητικά να βρει
τρόπους, λόγους και εκφράσεις μιας λυτρωτικής ευγνωμοσύνης…
π. Δαμιανός
⁜
Επιτρέπεται
η αναδημοσίευση
των
αναρτήσεων από το «Εἰλητάριον»,
αρκεί να
αναφέρεται απαραίτητα
ως πηγή
προέλευσης.
⁜
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου