ΤΑ ΔΥΟ ΔΕΝΤΡΑ

ΤΑ ΔΥΟ ΔΕΝΤΡΑ

     Όταν ξεσηκώθηκε και πάλι ο διωγμός εναντίον των Χριστιανών και εξαπλώθηκε παντού σ’ όλο τον κόσμο, ο αξιοθαύμαστος Άγιος Γρηγόριος ο Θαυματουργός (Επίσκοπος Νεοκαισαρείας· 213–270 μ.Χ.) κατέφυγε σε μιαν έρημη λοφοσειρά και κρυβόταν μέσα σ’ αυτή μαζί με τον διάκονό του, που τον έκαμε Χριστιανό, αφού πρώτα τον τράβηξε από την λατρεία των ειδώλων, τα οποία υπηρετούσε με το να ήταν ο ίδιος νεωκόρος τους, ήδη όμως τώρα στολισμένος με την χάρη της ιεροδιακονίας.

     Εν τω μεταξύ, κάποιος πρόδωσε το κρησφύγετό τους και πολλοί διώκτες βρίσκονταν στα ίχνη τους. Η σύλληψη του Αγίου Γρηγορίου και του συνοδού του πλησίαζε από στιγμή σε στιγμή. Οι διώκτες χωρίστηκαν σε δύο ομάδες. Άλλοι απ’ αυτούς φρουρούσαν κυκλικά τους πρόποδες του λόφου ώστε να μην μπορέσει να διαφύγει ο Άγιος από πουθενά, αν τυχόν και αποφάσιζε κάτι τέτοιο. Άλλοι, πάλι, ανέβαιναν προς την κορυφή ερευνώντας τον λόφο με προσοχή. Αυτοί που ανέβαιναν στο όρος, έτρεχαν κατευθείαν στο κρησφύγετο του Αγίου, ο οποίος, εν τω μεταξύ, τους κατάλαβε και τους παρακολουθούσε.

     Σ’ αυτή την εξαιρετικά κρίσιμη στιγμή ο Άγιος Γρηγόριος διέταξε τον συνοδό του να έχει ακλόνητη και αδίστακτη πίστη στον Θεό και να είναι βέβαιος για την σωτηρία τους· να υψώσει, όπως αυτός, τα χέρια του προς τον Θεό για να προσευχηθούν. Τέλος, συνέστησε ο Άγιος, η προσευχή να είναι τόσο θερμή, ακόμα και αν συμβεί να πλησιάσουν πολύ κοντά τους οι διώκτες.

     Αυτές τις συμβουλές του προς τον διάκονο ο Άγιος τις επικύρωσε με το προσωπικό του παράδειγμα. Ύψωσε το βλέμμα του σταθερά στον ουρανό και όρθιος, με υψωμένα τα χέρια, προσευχόταν θερμά. Ο Άγιος Γρηγόριος, λοιπόν, και ο διάκονός του κατέφυγαν στο μέσο της θερμής και όλο ελπίδα προσευχής.

     Οι διώκτες, αφού τους αναζήτησαν παντού, ερεύνησαν με μεγάλη προσοχή όλη την περιοχή. Έψαξαν θάμνους, βράχους μικρούς, κοιλότητες βράχων, χαράδρες, όλα γενικά τα σημεία της περιοχής, χωρίς όμως να βρουν κανέναν τελικά. Η έρευνα δεν έφερε κανένα αποτέλεσμα· γι’ αυτό οι διώκτες, επειδή σχημάτισαν την γνώμη ότι μάλλον από φόβο θα διέφυγαν από κάπου αλλού οι καταζητούμενοι, κατέβηκαν να συναντήσουν τους άλλους που ήταν κάτω στους πρόποδες του λόφου, με την βεβαιότητα ότι σίγουρα ο Άγιος με τον διάκονο συνοδό του θα έπεσαν στα δικά τους τα χέρια.

     Κατάπληκτοι όμως διαπίστωσαν ότι, ούτε και αυτοί που φρουρούσαν τους πρόποδες του βουνού είχαν καταφέρει να συλλάβουν αυτούς που αναζητούσαν. Αναρωτιόντουσαν μεταξύ τους για τι άραγε να συνέβη. Ο προδότης και τότε τους περιέγραφε με κάθε λεπτομέρεια τον τόπο όπου είδε ακριβώς τον Άγιο.

     Έλεγαν οι διώκτες που ερεύνησαν:

     –Στο σημείο αυτό που λες δεν είδαμε τίποτε άλλο, εκτός από δύο δέντρα που δεν απείχαν πολύ μεταξύ τους.

     Και, το τέλος, λέγοντας αυτά, έφυγαν άπρακτοι.

     Αφού έφυγαν κι έμεινε μόνος του ο προδότης, ανέβηκε στο σημείο όπου στην αρχή είδε τον Άγιο με τον συνοδό του. Εκεί ακριβώς όπου έλεγαν οι διώκτες ότι είδαν τα «δύο δέντρα», ήταν ο Άγιος Γρηγόριος και ο διάκονός του σε στάση θερμής προσευχής! Αμέσως, αντιλήφθηκε τον θαυμαστό τρόπο με τον οποίο τους φύλαξε ο Θεός, αφού τους μεταμόρφωσε στα μάτια των διωκτών τους σε δύο δέντρα! Κατάλαβε το έγκλημά του και, αφού έπεσε στα πόδια του Αγίου, ζήτησε συγνώμη και πίστεψε στην χριστιανική πίστη. Έτσι, μ’ αυτό τον παράδοξο τρόπο ο πρώην διώκτης έγινε ένας από τους διωκόμενους για την αγάπη του Χριστού…

※

[Από τον «Ευεργετινό»·

(1) Τόμ. Δ΄, Υπόθ. Θ΄, σελ. 143–144,

Μετάφραση:

Δημήτρης Χρισταφακόπουλος,

Εκδόσεις «Το Περιβόλι της Παναγίας»,

Θεσσαλονίκη 2010.

(2) Περιοδικό «Ορθόδοξη Μαρτυρία»,

Αριθμ. 64, Άνοιξη–Καλοκαίρι 2001,

Άρθρο 9ο, σελ. 33–34,

Απόδοση στη Δημοτική:

Ανδρούλα Πάρη (Εκπαιδευτικός).

(3) Επιμέλεια ανάρτησης,

εύρεση, επιλογή φωτογραφιών,

έρευνα, μελέτη θέματος,

πληκτρολόγηση κειμένου:

π. Δαμιανός.]

※

⁜

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση

των αναρτήσεων από το «Εἰλητάριον»,

αρκεί να αναφέρεται απαραίτητα

ως πηγή προέλευσης.

⁜