ΜΙΚΡΟΣ
ΘΑΝΑΤΟΣ
Ο ύπνος, ετούτος ο μικρός θάνατος της
αδύναμης φύσης μου, ήρθε πάλι και κατάπιε το χωμάτινο, δυσκίνητο και βαρύ μου
σαρκίο. Μα η καρδιά μου μέσα μου, μυστικά και αμάρτυρα, με πόθο αγρυπνεί για
Σένα και Σε κελεύει να έρθεις και να συντρίψεις σα κεραμέων σκεύη όλους τους
μικρούς και μεγάλους θανάτους που με χωρίζουν μακριά από Σένα. Κι αν είμαι κι
εγώ ένας θάνατος ωσάν κι αυτούς, τότε να συντριβώ στη ζωοδότρα αγάπη Σου, να γίνω ζωή
ακοίμητη, ακάδευθη κι ανύσταχτη σιμά Σου· πλάι σε Σένα που ’σαι η ζωή της ζωής μου,
ο θάνατος των θανάτων μου, ο θάνατος που φέρνει ζωή, η ζωή που αψηφά και νικά
το θάνατο, η έγερση των υπνούντων και τεθνεώτων, ο μανικός έρωτας της καρδιάς
που κουβαλάει εντός της μια κραταιή σαν το θάνατο αγάπη…
π.
Δαμιανός
Επιτρέπεται
η αναδημοσίευση
των
αναρτήσεων από το «Ειλητάριον»,
αρκεί να
αναφέρεται απαραίτητα
η πηγή
προέλευσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου