ΜΕΛΑΝΙΑ Η ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΑ

ΜΕΛΑΝΙΑ Η ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΑ

     Η τρισμακάριστη Μελάνη καταγόταν από την Ισπανία, ήταν δηλαδή Ρωμαία. Ήταν θυγατέρα του Μαρκελλίνου του Υπάτου και σύζυγος ενός αξιωματούχου, που δεν θυμάμαι καλά τ’ όνομά του. Αυτή, σε ηλικία είκοσι δύο ετών χήρευσε· αφού γέμισε ολόκληρη από έρωτα προς το Θεό και χωρίς να πει σε κανένα τίποτα, επειδή εμποδιζόταν στους χρόνους του Ουάλεντα, που κατείχε τότε τη βασιλική εξουσία, διόρισε κηδεμόνα του ανήλικου γιου της και αφού πήρε όλα τα κινητά πράγματά της, τα έβαλε στο πλοίο και, μαζί με τους αφοσιωμένους της υπηρέτες και άλλες γυναίκες, ταξίδεψε γρήγορα στην Αλεξάνδρεια. Και από εκεί, αφού πούλησε τα διάφορα πράγματά της μετατρέποντάς τα σε χρυσά νομίσματα, μετέβη στο όρος της Νιτρίας και συναντιόταν με τους πατέρες που περιέβαλλαν τον Παμβώ, τον Αρσίσιο, τον μέγα Σεραπίωνα, τον Παφνούτιο τον Σκητιώτη, τον Ισίδωρο τον ομολογητή, επίσκοπο της Ερμούπολης, και τον Διόσκουρο. Παρέμεινε κοντά τους για μισό χρόνο περίπου, περιφέροντας την έρημο και γνωρίζοντας όλους τους αγίους πατέρες.

     Μετά από τον ερχομό της Μελάνης, ο διοικητής της Αλεξάνδρειας, εξόρισε στην Παλαιστίνη, κοντά στη Διοκαισάρεια, τους ασκητές Ισίδωρο, Πισίμιο, Αδέλφιο, Παφνούτιο και Παμβώ· και, μεταξύ αυτών, και τον Αμμώνιο τον Παρώτη και δώδεκα ακόμη επισκόπους και πρεσβυτέρους. Τους εξόριστους αυτούς τους ακολουθούσε και η Μελάνη και τους εξυπηρετούσε με τα χρήματά της. Και καθώς μου διηγήθηκαν οι άγιοι Πισίμιος, Ισίδωρος και Παφνούτιος, που συνάντησα, αυτή η ίδια η Μελάνη, αφού φορούσε πάνω της μια παιδική κουκούλα, όταν βράδιαζε, τους έφερνε τα αναγκαία, επειδή οι υπηρέτες εμποδίζονταν να εκτελέσουν αυτή την υπηρεσία. Μόλις ο διοικητής της Παλαιστίνης αντιλήφθηκε τις περιποιήσεις της Μελάνης προς τους εξόριστους πατέρες, επειδή θέλησε να γεμίσει το πορτοφόλι του με χρήματα, σχεδίασε να την εκφοβίσει. Και αφού την συνέλαβαν, την έβαλε στη φυλακή, χωρίς να γνωρίζει ότι η Μελάνη ανήκε στην τάξη των ελεύθερων ανθρώπων.

     Τότε αυτή του δηλώνει τα εξής: «Εγώ μεν υπήρξα κόρη του τάδε, σύζυγος δε εκείνου· τώρα όμως είμαι δούλη του Χριστού. Και μη με καταφρονήσεις εξαιτίας της ασημότητας της εμφάνισής μου. Γιατί μπορώ, αν το θελήσω, να υψώσω το πολιτικό μου παράστημα και, τότε, δεν θα μπορέσεις ούτε να με εκφοβίσεις ούτε και να πάρεις τίποτα από μένα. Και σου φανέρωσα την καταγωγή μου, μόνο και μόνο για να μην περιπέσεις, εν αγνοία σου, σε αξιόποινες πράξεις. Διότι πρέπει όταν συναντάμε σκληρούς ανθρώπους να χρησιμοποιούμε ενίοτε και την απειλή. Τότε ο διοικητής αφού κατάλαβε το σφάλμα του, δικαιολογήθηκε προς αυτή με πολλά λόγια, στο τέλος δε, την προσκύνησε και την προέτρεψε να επισκέπτεται ανεμπόδιστα τους αγίους.

     Όταν ανακλήθηκαν αυτοί οι εξόριστοι πατέρες, η Μελάνη έκτισε Μοναστήρι στα Ιεροσόλυμα, όπου παρέμεινε είκοσι εφτά χρόνια, έχοντας πενήντα μοναχές για συνοδεία της. Μαζί της διέμενε και ο ευγενέστατος Ρουφίνος, από την πόλη της Ακυληίας της Ιταλίας, ο οποίος ζούσε κι αυτός με τον ίδιο τρόπο ζωής και ήταν σταθερότατος στο φρόνημα, στο τέλος δε, χειροτονήθηκε και πρεσβύτερος· μεταξύ των οσίων ανδρών δεν βρισκόταν άλλος πιο συνετός και πιο συγκαταβατικότερος από αυτόν.

     Κατά τα είκοσι εφτά λοιπόν αυτά χρόνια, φιλοξενούσαν αυτούς που προσέρχονταν για να προσκυνήσουν τα Ιεροσόλυμα, επισκόπους, μοναχούς και μοναχές. Μάλιστα, ίδρυσαν με δικά τους έξοδα και ξενώνες γι’ αυτούς που παρευρίσκονταν εκεί. Επίσης, ένωσαν στην Εκκλησία και τετρακόσιους περίπου μοναχούς του Παυλίνου που είχαν αποσχισθεί και, με την πειθώ τους, επανέφεραν στο Σώμα της Εκκλησίας και όλους τους πνευματομάχους αιρετικούς. Μ’ αυτό τον τρόπο πέρασαν όλη τη ζωή τους χωρίς να σκανδαλίσουν κανένα, τιμώντας με τροφές και δώρα τους κληρικούς που προέρχονταν από διάφορους τόπους…

ΠΑΛΛΑΔΙΟΣ ΕΛΕΝΟΠΟΛΕΩΣ

(364–430)

※

[Επισκόπου
Ελενοπόλεως Παλλαδίου:

«Λαυσαϊκή Ιστορία» (420 μ.Χ.)·

Τόμ. 2ος, κεφ. 46ο (XLVI),
σελ. 12–17.

Μετάφραση–Εισαγωγή–Σχόλια:

Ν. Θ. Μπουγάτσου (1911–2006)

και Δ. Μ. Μπατιστάτου (1921–1991)·

Αθήναι, Έκδοσις 2η (χ.χ.),

Εκδόσεις «Τήνος».
Επιμέλεια ανάρτησης,
επιλογή θέματος και φωτογραφιών,
πληκτρολόγηση κειμένου

και ολική μεταφορά του στη Δημοτική:

π. Δαμιανός.]
※

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση

των αναρτήσεων από το «Ειλητάριον»,

αρκεί να αναφέρεται απαραίτητα

ως πηγή προέλευσης.