ΑΝΔΡΕΙΑ ΣΤΗΝ ΑΒΥΣΣΟ

ΑΝΔΡΕΙΑ ΣΤΗΝ ΑΒΥΣΣΟ

     «Σπάνιες ψυχές έχουν τέτοια ανδρεία, ώστε να ξεφύγουν από την πεπατημένη οδό της ευρείας μάζας και να ζήσουν σύμφωνα με τις εντολές του Χριστού στον πεπτωκότα αυτό κόσμο. Από την αδίστακτη πίστη στη Θεότητα του Ιησού Χριστού γεννάται, με φυσικό τρόπο, η πνευματική ανδρεία. Ακολουθώντας τον Κύριο, μερικοί από αυτούς που πιστεύουν σε Αυτόν, οδηγούνται μέχρι το χείλος της αβύσσου, που απροσδόκητα ανοίγεται μπροστά τους, χωρίς τη δυνατότητα οπισθοχωρήσεως. Εντούτοις, είναι απαραίτητο σε όλους μας να περάσουμε την άβυσσο αυτή για να φθάσουμε στη Θεία αιωνιότητα. Αλλά τι ακριβώς έχω στον νου μου; Το βαθύ βάραθρο της αγνοίας, την άκρα ένταση της απογνώσεως των καταδικασμένων σε θάνατο, την εξουσία του σκότους του αιώνος τούτου πάνω μας (βλ. Α΄ Τιμ. α΄ 13–14· Γέν. β΄ 17· Λουκ. κβ΄ 53). Για την πτήση πάνω από την άβυσσο αυτή έχουμε ανάγκη από τη δύναμη της ευλογημένης απογνώσεως· η ενέργεια της χάριτος μέσα μας λαμβάνει μορφή “αποφασιστικότητας”. Το φως διαφαίνεται από μακριά. Μια μυστηριώδης δύναμη μάς ελκύει προς αυτό και αποφασίζουμε να ριχτούμε στο άγνωστο, επικαλούμενοι το Άγιο Όνομα του Ιησού Χριστού, του Σωτήρος Θεού. Και τι συμβαίνει τότε; Αντί να συντριβεί η κεφαλή μας πάνω στους κρυμμένους στον γνόφο υφάλους, κάποιο αόρατο χέρι εμφανίζεται και μας συγκρατεί στοργικά πάνω από την άβυσσο. Χωρίς αυτό το φιλικό χέρι του Ζώντος Θεού, κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στις αντίξοες και θυελλώδεις συνθήκες των διαφόρων περιστάσεων που σε παρόμοιες περιόδους κυκλώνουν την ψυχή. Εμείς, πλασμένοι από τη γη, αποτελούμε ένα ελάχιστο τμήμα του κολοσσιαίου σώματος της ανθρωπότητος, από το οποίο δεν είναι καθόλου απλό να αποσπασθεί κανείς, ιδιαίτερα στις μέρες μας, όταν όλη σχεδόν η οικουμένη ελέγχεται από την κρατική εξουσία. Δεν είναι θεμιτό να αποτανθούμε στους άρχοντες του κόσμου τούτου για βοήθεια· σε κάθε συγκαταβατική εξυπηρέτηση, διατρέχουμε τον κίνδυνο να χάσουμε την ελευθερία μας (βλ. Ιωάν. ιδ΄ 30). Η ασφαλέστερη διακινδύνευση είναι να εμπιστευθούμε τους εαυτούς μας με παιδική απλότητα στην Πρόνοια του Θεού, όταν πρωταρχική αναζήτηση της ζωής μας είναι ο Χριστός».

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ ΣΑΧΑΡΩΦ

(1896–1993)

※

[Αρχιμ. Σωφρονίου (Σαχάρωφ):

«Ὁψώμεθα τὸν Θεὸν καθώς ἐστι»,

κεφ. στ΄, σελ. 92–93,

Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου,

Έσσεξ Αγγλίας 2010¹⁰.]

※