«ΕΙΜΑΣΤΕ
ΑΡΚΕΤΟΙ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΣΑΣ!»
Διηγήθηκε
Γέροντας Αγιαννανίτης τα εξής:
«Πριν από 40 περίπου χρόνια ήμουν “Δικαῖος” (=έτσι λέγεται εκείνος ο Μοναχός που αναλαμβάνει κατ’ έθος την διοίκηση ολόκληρης της Σκήτης για ένα ολόκληρο χρόνο) και, ένα βράδυ, μόλις σουρούπωνε, πηγαίνω και κλείνω την εξώθυρα.
«Πριν από 40 περίπου χρόνια ήμουν “Δικαῖος” (=έτσι λέγεται εκείνος ο Μοναχός που αναλαμβάνει κατ’ έθος την διοίκηση ολόκληρης της Σκήτης για ένα ολόκληρο χρόνο) και, ένα βράδυ, μόλις σουρούπωνε, πηγαίνω και κλείνω την εξώθυρα.
Μόλις έκλεισα, άκουσα απ’ έξω μία φωνή
σοβαρή και συνάμα ειρηνική να μου λέει: “Μην ανοίγεις. Μέσα στο
φούρνο σου έχεις παξιμάδια. Βάλε σ’ ένα τσουβάλι παξιμάδια, φέρ’ το και άφησέ
το στο τάδε μέρος. Έχουμε ανάγκη. Είμαστε αρκετοί και προσευχόμαστε για σας. Μην
έχεις όμως περιέργεια να με δεις”.
Έκανα όπως μου είπε το άγνωστο αυτό
πρόσωπο.
Είχα όμως την περιέργεια να δω ποιός
είναι.
Κάθε μήνα ερχόταν αυτός ο μοναχός, αλλά δεν τον έβλεπα. Άλλοτε άκουγα την φωνή του, ενώ ήμουν μέσα στην Εκκλησία ή στο υπόγειο. Κάθε φορά άφηνα το τσουβάλι με τα παξιμάδια νύχτα σε ορισμένο μέρος κι έφευγα. Την επομένη, αυτό, έλειπε.
Μια φορά, όμως, η περιέργειά μου κορυφώθηκε και θέλησα να δω ποιός ήταν. Έκανα όπως μου είπε, αλλά κρύφθηκα μέσα στο δάσος και περίμενα να δω ποιός θα πλησιάσει να τα πάρει.
Κάθε μήνα ερχόταν αυτός ο μοναχός, αλλά δεν τον έβλεπα. Άλλοτε άκουγα την φωνή του, ενώ ήμουν μέσα στην Εκκλησία ή στο υπόγειο. Κάθε φορά άφηνα το τσουβάλι με τα παξιμάδια νύχτα σε ορισμένο μέρος κι έφευγα. Την επομένη, αυτό, έλειπε.
Μια φορά, όμως, η περιέργειά μου κορυφώθηκε και θέλησα να δω ποιός ήταν. Έκανα όπως μου είπε, αλλά κρύφθηκα μέσα στο δάσος και περίμενα να δω ποιός θα πλησιάσει να τα πάρει.
Ενώ περίμενα, ακούω φωνή πίσω μου (ήταν
σκοτάδι και δεν έβλεπα) να μου λέει: “Παρ’ όλο που σου είπα ότι δεν πρέπει να
με δεις και να μην έχεις περιέργεια αλλά να κάνεις το καλό αυτό έργο δίνοντάς
μας τα παξιμάδια, εσύ δεν υπάκουσες! Άφησες την περιέργειά σου να σε νικήσει!
Γιατί είσαι περίεργος; Εσύ έχεις ήδη τον μισθό σου από τον Θεό για την
ελεημοσύνη που κάνεις. Προσέξτε! Οι Μοναχοί, σήμερα, δεν προσέχουν να
εξυγιάνουν και να θεραπεύσουν τον εσωτερικό άνθρωπο, αλλά μόνο το εξωτερικό
σχήμα φέρουν. Επειδή άφησες την περιέργειά σου να σε νικήσει, να το πάρεις πίσω
το παξιμάδι και άλλη φορά δεν θα φέρεις!”.
Έφυγα
και γύρισα στο κελλί μου. Το πρωΐ, βρήκα τα παξιμάδια όπως ακριβώς τα άφησα.
Έκτοτε, δεν άκουσα άλλη φορά την φωνή εκείνη να μου ζητά παξιμάδια και να μου
ορίζει το μέρος όπου να τ’ αφήνω...».
[«Από την Ασκητική και Ησυχαστική Αγιορειτική Παράδοση», μέρος 2ο («Περιστατικά») , §κθ΄, σελ. 364–365, Άγιον Όρος, 20111.]
[«Από την Ασκητική και Ησυχαστική Αγιορειτική Παράδοση», μέρος 2ο («Περιστατικά») , §κθ΄, σελ. 364–365, Άγιον Όρος, 20111.]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου