«Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ, ΕΙΝΑΙ (ΠΟΛΥ) ΜΕΓΑΛΟ ΠΡΑΓΜΑ!»

«Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

ΕΙΝΑΙ (ΠΟΛΥ) ΜΕΓΑΛΟ ΠΡΑΓΜΑ!»

     «Να, βλέπεις; Ο Χριστός, είπε: 

“Όσο αξίζει μια ψυχή, δεν αξίζει ο κόσμος όλος” (Ματθ. ιστ΄ 26). 

     Πόση αξία έχει μια ψυχή!

     Γι’ αυτό και η σωτηρία της ψυχής είναι (πολύ) μεγάλο πράγμα!

     Αν ο άνθρωπος έχει την ελπίδα της σωτηρίας μέσα του, δεν θα έχει τον φόβο της κολάσεως. Και για να έχει την ελπίδα της σωτηρίας μέσα του, θα (πρέπει να) είναι κάπως τακτοποιημένος. Τον άνθρωπο που αγωνίζεται με φιλότιμο, όσο μπορεί, και δεν έχει διάθεση να κάνει αταξίες, αλλά πάνω στον αγώνα του νικιέται–νικάει, νικιέται–νικάει, ο Θεός δεν θα τον αφήσει. Αν έχει κανείς λίγη διάθεση να μη λυπήσει τον Θεό, θα πάει στον Παράδεισο “με τα παπούτσια”. Ο φύσει αγαθός Θεός θα τον σπρώξει στον Παράδεισο σκανδαλωδώς. Θα οικονομήσει να τον πάρει την ώρα που βρίσκεται σε μετάνοια. Μπορεί σε όλη του την ζωή να παλεύει, αλλά ο Θεός δεν θα τον αφήσει· θα τον πάρει στην καλύτερη ώρα.

     Ο Θεός είναι καλός· θέλει όλοι να σωθούμε. Αν ήταν να σωθούν μόνο λίγοι, τότε γιατί σταυρώθηκε ο Χριστός; Δεν είναι στενή η Πύλη του Παραδείσου. Χωράει όλους τους ανθρώπους που σκύβουν ταπεινά και δεν είναι φουσκωμένοι από υπερηφάνεια, αρκεί να μετανοήσουν, να δώσουν δηλαδή το φορτίο των αμαρτιών τους στον Χριστό, και τότε χωρούν να περάσουν εύκολα από την Πύλη. Έπειτα, έχουμε και το δικαιολογητικό ότι είμαστε χωματένιοι· δεν είμαστε μόνο πνεύμα όπως οι Άγγελοι. Είμαστε όμως αδικαιολόγητοι, όταν δεν μετανοούμε και δεν πλησιάζουμε τον Σωτήρα μας ταπεινά. Ο ληστής στον σταυρό ένα “ευλόγησον” είπε και σώθηκε (Λουκ. κγ΄ 40–43). Η σωτηρία του ανθρώπου εξαρτάται από το δευτερόλεπτο, όχι από το λεπτό. Ο άνθρωπος με έναν ταπεινό λογισμό σώζεται, ενώ, αν φέρει έναν υπερήφανο λογισμό, τα χάνει όλα.

     Από φιλότιμο και μόνον πρέπει να σωθούμε. Δεν υπάρχει μεγαλύτερος πόνος για τον Θεό από το να δει τον άνθρωπο στην κόλαση. Νομίζω ότι και μόνον η ευγνωμοσύνη στον Θεό για τις πολλές Του ευλογίες και η ταπεινή συμπεριφορά με αγάπη προς τις εικόνες Του, τους συνανθρώπους μας, με λίγο φιλότιμο αγώνα, είναι αρκετά για να έχουμε αναπαυμένη την ψυχή μας και σ’ αυτήν την ζωή και στην άλλη». 

ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ

(1924–1994)

※

[Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου: 

«Λόγοι», Τόμ. Β΄, «Πνευματική αφύπνιση»,

μέρος 2ο, κεφ. 1ο, σελ. 107–108,

έκδοση Ιερού Ησυχαστηρίου

«Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος»,

Σουρωτή Θεσσαλονίκης, Νοέμβριος 1999¹.]

※