ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΡΕΩΤΗ ΓΕΡΟΝΤΑ ΙΕΡΟΘΕΟ

ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΡΕΩΤΗ ΓΕΡΟΝΤΑ ΙΕΡΟΘΕΟ 

     –Γέροντα Ιερόθεε, έχετε πολλά έτη στο Άγιον Όρος;

     –Έχω την εντύπωση ότι ήλθα εχθές το βράδυ.

     –Τί ήταν αυτό που σας ήλκυσε εδώ;

     –Η ειρήνη που μου έλειπε.

     –Μετά την τόση παραμονή σας εδώ, τί θα είχατε να μας πείτε;

     –Θα ήθελα ν’ αρχίσω ξανά την καλογερική ζωή.

     –Βλέπετε μεγάλη τη διαφορά από τότε που ήλθατε στο Άγιον Όρος;

     –Πολύ μεγάλη, πάτερ. Ύστερα από τριάντα χρόνια, που εγώ ήμουν παιδί κι εγήρασα, η διαφορά είναι μεγάλη, γιατί το Όρος το βλέπω από μια άλλη ηλικία. Επιπλέον έχει οπωσδήποτε προσλάβει μεγάλη την αλλοίωση με την είσοδο των τηλεπικοινωνιακών και άλλων μέσων και το πνεύμα του έχει γίνει πιο εκκοσμικευμένο κι απομακρύνθηκε από το ασκητικό.

     –Πώς βλέπετε το αύριο του Αγίου Όρους;

     –Αν μπορέσει να ξεπεράσει τις δυσκολίες της καθημερινότητας, ο ρόλος του θα είναι ό,τι ήταν στα χρόνια του Βυζαντίου η μονή των Ακοιμήτων και του Στουδίου στην Κωνσταντινούπολη.

     –Η Ελλάδα κατανοεί τον βαθύτερο ρόλο του Όρους;

     –Έχω την εντύπωση ότι οι Έλληνες έχουν κατανοήσει το ρόλο του αλλά όχι σε όλη του την έκταση. Οι Έλληνες έχουν υποψιασθεί τον ρόλο του Αγίου Όρους, μόνο που αυτόν τον έχουν προσλάβει με αρκετά λαϊκιστικά στοιχεία.

     –Η κελλιώτικη ζωή ποιό ιδιαίτερο στοιχείο έχει που την χαρακτηρίζει;

     –Τον έντονο κοινοβιακό χαρακτήρα;

     –Όταν όμως σ’ ένα κελλί είναι μόνος ένας μοναχός;

     –Τότε φιλοκαλεί κατά μόνας.

     –Η αγάπη σας στα βιβλία σάς ενθουσιάζει πάντα το ίδιο.

     –Το ίδιο και περισσότερο κάθε φορά, αλλά τα βιβλία εκτός από το ορθόδοξο φρόνημά τους μ’ ενδιαφέρει να έχουν και καλή εμφάνιση, γιατί το θεωρώ επίπεδο καλής παιδείας.

     –Οι μέριμνες των εκδόσεών σας δεν σας κουράζουν;

     –Δεν με κουράζουν, αφ’ ενός διότι είναι κάτι που μου αρέσει και δεύτερο δεν ασχολούμαι και πολύ μαζί τους.

     –Πώς βλέπετε την σύγχρονη εκδοτική παραγωγή και συγγραφή βιβλίων στο Άγιον Όρος;

     –Η σιωπή για να είναι δημιουργική πρέπει να την έχει κανείς διδαχθεί, όχι μόνο από δάσκαλο αλλά και από δάσκαλο σώφρονα, διαφορετικά δημιουργεί μία ακατάσχετη εσωτερική φλυαρία, όπου σαν απόληξη έχει τη συγγραφική δραστηριότητα και κατ’ επέκταση την εκδοτική παραγωγή, τόσο που πολλές φορές βλέπουμε από Αγιορείτες να συγγράφουν και να τυπώνουν βιβλία όχι υψηλής ποιότητος.

     –Βλέπετε σώφρονες διδασκάλους στο Όρος σήμερα;

     –Βέβαια. Και μάλιστα όχι μόνο ορισμένους επωνύμους αλλά και από ένα άλλο πλήθος αξιόλογων Γεροντάδων, εκτός και εντός των Μονών.

     –Από την πολυετή παραμονή σας στο Όρος τί κυρίως σας έχει μείνει;

     –Των υποτακτικών η καλή υπακοή, αυτή που οδηγεί κατευθείαν στον Παράδεισο.

     –Η επαφή σας μ’ ένα πλήθος επισκεπτών – προσκυνητών τί σας μεταφέρει;

     –Μου μεταδίδει την έλλειψη της αυτογνωσίας μου.

     –Τί θα μπορούσατε να επιθυμείτε;

     –Τον Παράδεισο.

     –Αν δεν δημοσιεύονταν αυτά που μας λέτε πάλι έτσι θα τα λέγατε;

     –Μα τα έλεγα πάντα, πριν σας τα πω.

     –Σε τέτοιες περιπτώσεις συνήθως υπάρχει ένας επίλογος. Τί θα θέτατε σεις ως τέλος της παρούσης συνομιλίας μας (για την οποία σας ευχαριστούμε);

     –Παρακαλώ τους αναγνώστες να με συγχωρέσουν και να εύχονται για τη σωτηρία της ψυχής μου.

Καρυές 2/8/1991.

[(1) Περιοδικό «Πρωτάτον» Αγίου Όρους, 31/1991, σελ. 136–138· (2) Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου (1952–2014): «Ιερές Μορφές του Αγίου Όρους», μέρος γ΄, σελ. 355–358, «Τέρτιος», Κατερίνη, Σεπτέμβριος 2006¹.]