Η ΑΓΑΠΗ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ

Η ΑΓΑΠΗ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ

       «Ανάλογα με την αγάπη που θα προσφέρεις, θα έχεις να λάβεις. Αν δεν δώσεις αγάπη, δεν θα λάβεις αγάπη. Βλέπεις, η μάνα δίνει συνέχεια στα παιδιά της και συνέχεια αυξάνει η αγάπη της. 

     Για να βάλει κανείς όλο τον κόσμο στην καρδιά του, πρέπει να πλατύνει την καρδιά του. Χρειάζεται γι’ αυτό η μητρική αγάπη. Η μάνα, αγαπάει τα παιδιά της περισσότερο από τον εαυτό της. Αυτήν την αγάπη αν αποκτήσει κανείς, αγαπάει όχι μόνον όσους τον αγαπούν, αλλά και εκείνους που τον βλάπτουν, γιατί όπως η μάνα, όλα τα δικαιολογεί, έτσι και αυτός πάντα βρίσκει ελαφρυντικά για τους άλλους. Η μητρική αγάπη όλα τα καλύπτει, όλα τα σβήνει. Αν ένα παιδί κάνει μια ζημιά ή φερθεί άσχημα, η μάνα του, αμέσως το συγχωρεί γιατί είναι παιδί της. Έτσι και όταν αγαπάς τον πλησίον σου με αγάπη μητρική· δικαιολογείς τις αδυναμίες του και δεν βλέπεις τα σφάλματά του· και, αν τα δεις, τα συγχωρείς. Τότε η καρδιά σου πλημμυρίζει από αγάπη, γιατί γίνεσαι μιμητής του Χριστού που μας ανέχεται όλους. 
     Αλλά, για να φθάσει ο άνθρωπος σ’ αυτό το σημείο, πρέπει να μην αγαπάει τον εαυτό του και να αγαπάει τον Θεό. Η μητέρα μπαίνει μέσα στην φωτιά για να σώσει το παιδί της. Επειδή η δική της αγάπη, είναι ισχυρότερη από το κάψιμο της φωτιάς· δεν καταλαβαίνει πόνο! 
     Δεν δικαιολογείς τους άλλους και δικαιολογείς μονάχα τον εαυτό σου; Τότε μεθαύριο κι εσένα ο Χριστός δεν θα σε δικαιολογήσει! Να αποκτήσεις μητρική καρδιά. Είδες, η μάνα, όλα τα συγχωρεί και, καμμιά φορά, κάνει πως δεν βλέπει και μερικές αταξίες. Να κάνεις υπομονή και να δικαιολογείς· να ανέχεσαι τους άλλους, για να σε ανέχεται κι εσένα ο Χριστός. 
     Όταν ζητάει κανείς από τον Θεό κάτι για τον εαυτό του, το οποίο δεν έχει αγάπη για τους άλλους, πάλι το βόλεμά του φροντίζει. Ενώ όταν, λ.χ., μια μάνα ζητάει από τον Θεό να γίνει καλά το παιδί της ή να έρθουν βολικά τα πράγματα στην οικογένειά της, αυτό δεν είναι για τον εαυτό της, αλλά για το κοινό καλό του σπιτιού. 

     Η μάνα αγαπάει τα παιδιά της περισσότερο από τον εαυτό της. Μένει νηστικιά η ίδια, για να ταΐσει τα παιδιά της· αλλά νιώθει μεγαλύτερη ευχαρίστηση από εκείνα. Τα παιδάκια τρέφονται υλικά και η μητέρα πνευματικά. Εκείνα, έχουν την υλική γεύση· ενώ αυτή, έχει την πνευματική αγαλλίαση. 
     Η μητέρα, ό,τι και αν κάνει στα παιδιά της, είτε τα μαλώσει είτε τα δείρει είτε τα χαϊδέψει, όλα από αγάπη τα κάνει· και όλα από την ίδια μητρική καρδιά βγαίνουν. Όταν όμως τα παιδιά δεν το καταλαβαίνουν αυτό και μιλούν με αναίδεια, και αντιδρούν και πεισμώνουν, τότε διώχνουν την θεία Χάρη από μέσα τους. 
     Η μητέρα, μάλιστα, φθάνει να έχει περισσότερη αγάπη και θυσία από τον πατέρα, γιατί στον πατέρα δεν δίδονται πολλές ευκαιρίες για να θυσιάζεται. Βασανίζεται, κοπιάζει περισσότερο με τα παιδιά, αλλά παράλληλα φορτίζεται και από τα παιδιά. Δίνει–δίνει, γι’ αυτό και συνέχεια παίρνει. Ο πατέρας, ούτε βασανίζεται τόσο πολύ με τα παιδιά, αλλά ούτε φορτίζεται· γι’ αυτό και η αγάπη του δεν είναι όση της μητέρας.
     Πόσες μητέρες έρχονται με κλάματα και με παρακαλούν: “Κάνε, Πάτερ, προσευχή για το παιδί μου!”. Τί, αγωνία έχουν! Λίγοι άνδρες, μου λένε: “Κάνε προσευχή, παραστράτησε το παιδί μου!”. Να, μια μητέρα που ήρθε σήμερα· με τί λαχτάρα, η φουκαριάρα, έσπρωχνε τα παιδιά της –οκτώ, είχε!– και τα έβαζε στην σειρά, για να πάρουν όλα “ευλογία” από μένα. Ένας πατέρας, δύσκολα θα το έκανε αυτό. Και η Ρωσία, από τις μητέρες κρατήθηκε. Η πατρική αγκαλιά, όταν δεν έχει Χάρη Θεού, είναι ξερή. Ενώ, η μητρική αγκαλιά, ακόμη και όταν δεν έχει Θεό, έχει γάλα. Το παιδί, αγαπά τον πατέρα του και τον σέβεται· αλλά με την στοργή και την τρυφερότητα της μητέρας αυξάνει πιο πολύ και η αγάπη του και προς τον πατέρα…». 

ΓΕΡΟΝΤΑΣ 
ΠΑΪΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ

(1924–1994)

– Ε π ι μ ύ θ ι ο –

ΑΓΑΠΗ ΣΑΝ ...ΤΣΙΜΕΝΤΟ

     «Ο Κύριος μάς αγαπά όχι με υπερήφανη αγάπη, αλλά με τέτοια αγάπη, παράδειγμα της οποίας μπορούμε να βρούμε στις μητέρες. Η μητέρα είναι “δούλη” του παιδιού της και προσφέρει την κάθε υπηρεσία στο παιδί της χωρίς αίσθημα εξουδενώσεως.

     Και ο καθένας από ’μας πρέπει να έχει την αγάπη που έχει η μητέρα. Ακόμη και αν τα παιδιά της επαναστατήσουν, τα αγαπά όλα. Η μητέρα είναι ο συνδετικός κρίκος στην οικογένεια· είναι το “τσιμέντο” της οικογένειας.

     Όσο ζει η μητέρα, η οικογένεια μένει ενωμένη. Αλλά αν η μητέρα πεθάνει, ο πατέρας δεν μπορεί, κατά κανόνα, να φυλάξει την οικογένεια ενωμένη. Διότι η μητέρα είναι που αναλαμβάνει όλες τις αδυναμίες των παιδιών της, όλες τις μοχθηρίες· γίνεται όπως το τσιμέντο. 
     Καταλαβαίνετε;

     Ο καθένας από ’σας πρέπει να είναι σαν μια μητέρα.

     Η μόνη διέξοδος βρίσκεται στη φράση του Χριστού: 
     “Από αυτό θα καταλάβουν όλοι ότι είστε δικοί Μου μαθητές, 
αν έχετε αγάπη προς τους άλλους” (Ἰωάν. 13, 35)».

ΓΕΡΟΝΤΑΣ 
ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ ΣΑΧΑΡΩΦ

(1896–1993)

※

[(Α) Αγίου Γέροντος

Παϊσίου Αγιορείτου· «Λόγοι»:

(1) Τόμ. Α΄.: «Με πόνο και αγάπη

για τον σύγχρονο άνθρωπο»,

σελ. 274, Μάρτιος 1999²·

(2) Τόμ. Β΄.: «Πνευματική Αφύπνιση»,

σελ. 129, 237–238, Νοέμβριος 1999¹·

(3) Τόμ. Δ΄.: «Οικογενειακή ζωή»,

σελ. 79–80, Δεκέμβριος 2002¹·

(4) Τόμ. Ε΄.: «Πάθη και Αρετές»,

σελ. 211, 215, 247, Δεκέμβριος 2006¹· 

Εκδόσεις Ιερού Ησυχαστηρίου

«Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος»,

Σουρωτή Θεσσαλονίκης.

(Β) Αρχιμανδρίτου Σωφρονίου (Σαχάρωφ):

«Οικοδομώντας τον ναό του Θεού 

μέσα μας και στους αδελφούς μας»,

Τόμ. Α΄, κεφ. 14ο και 12ο, σελ. 165, 173–174,

Εκδόσεις Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου, 

Έσσεξ Αγγλίας, 2014².

Επιμέλεια ανάρτησης,

εύρεση, επιλογή φωτογραφιών,

έρευνα, μελέτη, σταχυολόγηση,

πληκτρολόγηση κειμένων:

π. Δαμιανός.]

※

⁜

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση

των αναρτήσεων από το «Εἰλητάριον»,

αρκεί να αναφέρεται απαραίτητα

η πηγή προέλευσης.

⁜