ΠΡΟΣ ΠΑΤΕΡΑ ΕΚΛΙΠΟΝΤΟΣ ΦΟΙΤΗΤΗ

ΠΡΟΣ ΠΑΤΕΡΑ ΕΚΛΙΠΟΝΤΟΣ ΦΟΙΤΗΤΗ

[Μεγάλου Βασιλείου, Επιστολή 300η]

     Επειδή ο Θεός όρισε εμάς τους κληρικούς δεύτερους πατέρες των χριστιανών, με το να μας αναθέσει την κατά Χριστόν μόρφωση των παιδιών, όσων πιστεύουν σ’ Αυτόν, θεωρούμε και δική μας τη συμφορά που βρήκε το μακαριστό παιδί σας. Γι’ αυτό, συμπάσχοντας μαζί σου, θρηνήσαμε για τον πρόωρο αποχωρισμό του. Πραγματικά, νοιώσαμε πόσο μεγάλος είναι ο πόνος του φυσικού πατέρα, αφού και σε μας, που μας συνέδεσε αυτή η σχέση, αισθανθήκαμε τόσο μεγάλη στενοχώρια στην καρδιά. Για ’κείνον βέβαια δε χρειάζεται, ούτε να αισθανόμαστε, αλλ’ ούτε να εκδηλώνουμε λύπη. Αξιολύπητοι είναι αυτοί που στήριξαν πάνω του όλες τις ελπίδες τους και τώρα διαψεύστηκαν. Πραγματικά, αξίζουν πολλά δάκρυα και στεναγμούς αυτοί οι οποίοι, αφού έστειλαν το παιδί τους στο άνθος της ηλικίας τους να πάει για σπουδές, το δέχτηκαν πίσω άφωνο, με την ανεπιθύμητη νεκρική σιγή.

     Γι’ αυτό το γεγονός, ως άνθρωποι, αυθόρμητα συγκινηθήκαμε και χύσαμε άφθονα δάκρυα. Από τα βάθη της καρδιάς μας αφήσαμε ασυγκράτητο στεναγμό, αφού απότομα, σα νεφέλη κάλυψε το λογισμό μας. Όταν όμως βρήκαμε τον εαυτό μας, με ψυχραιμία φιλοσοφήσαμε τα ανθρώπινα. Τότε, ζητήσαμε συγνώμη από τον Κύριο για την πρώτη μας αντίδραση και, στη συνέχεια, νουθετήσαμε τον εαυτό μας να έχει υπομονή μπροστά σε τέτοια περιστατικά αφού, με θεϊκή απόφαση, όλ’ αυτά αποτελούν μέρος της ανθρώπινης ζωής.

     Αναχώρησε, πράγματι, μικρό παιδί, σε μια ηλικία που περισσότερο από κάθε άλλη έχει δικαίωμα να ζει κανείς, ξεχωριστός στις παρέες των συνομηλίκων του, αγαπητός στους δασκάλους του, που μπορούσε με την πρώτη κιόλας συνάντηση να κερδίσει τη φιλία ακόμη και του πιο απρόσιτου ανθρώπου, έξυπνος στα μαθήματα, πράος στο ήθος, συνεσταλμένος πιο πολύ απ’ ότι θα περίμενε κανείς για την ηλικία του. Και πιο πολλές αρετές του αν ανάφερε κανείς, πάλι λιγότερα από την πραγματικότητα θα έλεγε. Όμως, ήταν άνθρωπος γεννημένος από άνθρωπο. Τι θα έπρεπε, λοιπόν, να σκέφτεται ο πατέρας ενός τέτοιου παιδιού; Τι άλλο, από το να θυμάται ότι και ο δικός του πατέρας, ως άνθρωπος που ήταν, κάποτε πέθανε. Επομένως, τι το παράξενο, αφού γεννήθηκε από θνητό πατέρα που πέθανε, να είναι ταυτόχρονα πατέρας ενός θνητού παιδιού;

     Το γεγονός ότι πέθανε πρόωρα, προτού ακόμη χορτάσει τη ζωή, προτού φτάσει σε ώριμη ηλικία και διακριθεί στην κοινωνία και αφήσει πίσω του παιδιά, είμαι βέβαιος ότι δεν πρέπει να μεγαλώνει τη θλίψη και τον πόνο, αλλά να είναι μια παρηγοριά για το συμβάν. Οφείλεται ευγνωμοσύνη στον Θεό που τα κανόνισε έτσι, γιατί φεύγοντας ο νέος δεν άφησε στη γη ορφανά παιδιά, δεν άφησε χήρα γυναίκα που να λυπάται σε όλη της τη ζωή ή να έχει μπλέξει με άλλον άνδρα και να παραμελεί τα παιδιά της από τον προηγούμενο. Το γεγονός, πάλι, ότι η ζωή του νέου δεν διάρκεσε περισσότερο σ’ αυτό τον κόσμο, ποιος είναι τόσο αχάριστος που να μην το θεωρεί ως το μεγαλύτερο δώρο; Διότι η παραμονή εδώ, όσο περισσότερο διαρκεί, για τόσο περισσότερες αμαρτίες γίνεται αφορμή. Δεν διέπραξε το κακό, δεν σκέφτηκε δολιότητες εναντίον των άλλων ανθρώπων, δεν βρέθηκε στην ανάγκη να ανακατωθεί με φατρίες κακών ανθρώπων, δεν αναμείχθηκε με τις κακίες του κόσμου, δεν υποβλήθηκε στην ανάγκη που προκαλεί αμαρτήματα, όπως το ψέμα, η αγνωμοσύνη, η πλεονεξία, η φιληδονία, τα σαρκικά αμαρτήματα, όσα εκ φύσεως συμβαίνουν στους ανάγωγους ανθρώπους. Αναχώρησε χωρίς να έχει σπιλωμένη τη ψυχή του από καμιά κηλίδα. Αναχώρησε για τον ανώτερο προορισμό του καθαρός.

     Δεν κάλυψε το χώμα το αγαπημένο σας παιδί, αλλά το υποδέχθηκε ο ουρανός. Ο Θεός, που οικονομεί το βίο μας, που καθορίζει του καθενός μας τα χρονικά όρια, Αυτός τον μετέστησε.

     Ας έχουμε δάσκαλο για τις υπερβολικές συμφορές που μας συμβαίνουν, την περιβόητη εκείνη φωνή του μεγάλου Ιώβ: «Ο Κύριος έδωκε, ο Κύριος πήρε ξανά πίσω. Αυτό που φάνηκε καλό στον Κύριο, έτσι κι έγινε. Ας είναι πάντοτε ευλογημένο το όνομα του Κυρίου!» (βλ. Ιώβ 1, 21).

※

[Πρωτοπρεσβύτερου

Ευέλθοντος Χαραλάμπους

(1950–2011):

«Γονέων άλγος

Χριστού παραμυθία»,

κεφ. 13ο, σελ. 130–134,

Παραλίμνι Κύπρου,

Οκτώβριος 2010.

Επιμέλεια ανάρτησης,

επιλογή θέματος και φωτογραφιών,

πληκτρολόγηση κειμένου:

π. Δαμιανός.]

※

⁜

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση

των αναρτήσεων από το «Ειλητάριον»,

αρκεί να αναφέρεται απαραίτητα

ως πηγή προέλευσης.

⁜