ΜΙΑ ΑΛΗΣΜΟΝΗΤΗ ΚΑΙ ΛΕΥΚΗ ΝΥΧΤΑ

ΜΙΑ ΑΛΗΣΜΟΝΗΤΗ ΚΑΙ ΛΕΥΚΗ ΝΥΧΤΑ

     «Θυμάμαι που, πριν από δύο δεκαετίες (σημ.: από το 1965 και μετά), πέρασα μια Χριστουγεννιάτικη, αλησμόνητη και λευκή νύχτα, γεμάτη μυστήριο, μαζί με άγιους Ησυχαστές της Ερήμου. Αυτή η εμπειρία, με είχε συγκλονίσει και έμεινε χαραγμένη στη ψυχή μου ανεξίτηλα, σαν κάτι το ανεπανάληπτο.
     Μέσα στο θεόκτιστο Σπήλαιό τους, που ήταν δομημένο εξωτερικά με ραβδωτά και κυματιστά καφετιά βράχια, που μέσα από τις σχισμές τους πετάγονταν τούφες από την αγία βλάστηση, οι Ερημίτες ανέπεμπαν “δεήσεις καὶ ἱκετηρίας μετὰ δακρύων” προς τον Κύριο, στ’ όνομα όλου του κόσμου και με αγάπη και με ευχαριστία δοξολογούσαν την, από άπειρη συγκατάβαση προς τους ανθρώπους, θεία Σάρκωσή Του.

     Μετά τη Θεία Λειτουργία που τέλεσε ο σοφός και άγιος Ιερεύς–Ησυχαστής με βαθύτατη συγκίνηση και μεταρσίωση, μεταλαμβάνοντας όλοι τα Άχραντα Μυστήρια τις πρωϊνές ώρες μιας καθαρότατης ερημικής αυγής, αφού πήραμε ένα ασκητικό πρόγευμα, καθίσαμε σ’ ένα καθαρό, αδιακόσμητο, αλλά υποβλητικό κελλάκι που θερμαινόταν από μια μικρή σομπούλα.

     “Ο Ιησούς”, άρχισε με τη βαθειά και γλυκειά φωνή του ο Γέροντας να λέει, “είναι η εκπλήρωση της προφητείας του Ισραήλ και όλων των εθνών, γιατί αυτή είναι η φανέρωση της θείας Βουλής για τη σωτηρία των ανθρώπων. Αλλά είναι επίσης και η εκπλήρωση της δικής μας καρδιακής προφητείας, το μυστήριο των ιερών μας πόθων. Στο πρόσωπο του Ιησού, η ανθρωπότητα βρήκε την ενότητά της. Η ιστορία βρήκε το “τέλος” της, δηλαδή το σκοπό της που είναι η θέωση του κόσμου”…».

MONAXOΣ 

ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΑΤΗΣ

(1915–2006)

※
[Θεοκλήτου 
Μοναχού Διονυσιάτου:

«Χριστοκεντρικές εμπειρίες 
ενός Ερημίτου»,

Τόμ. α΄, §14, σελ. 110–111,

Έκδοσις «Αστέρος», 
Αθήνα 1991.
Επιμέλεια ανάρτησης,
επιλογή θέματος και φωτογραφιών,
πληκτρολόγηση κειμένου:
π. Δαμιανός.]
※

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση

των αναρτήσεων από το «Ειλητάριον»,

αρκεί να αναφέρεται απαραίτητα

ως πηγή προέλευσης.