Η ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΥΠΟΜΟΝΗΣ

Η ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΥΠΟΜΟΝΗΣ

     «Με λίγη υπομονή που θα κάνει ο άνθρωπος στις δύσκολες στιγμές μπορεί να αποκτήσει την θεία Χάρη. Ο Χριστός δεν μας έδειξε άλλον τρόπο σωτηρίας, παρά την υπομονή. Την σωτηρία των ανθρώπων την κρέμασε στην υπομονή. 
     Βλέπεις, τι είπε; 
     “Ὁ ὑπομείνας εἰς τέλος, οὗτος σωθήσεται” (Ματθ. ι΄ 22 και 24· Μάρκ. ιγ΄ 13). 
     Δεν είπε: “Ὁ ὑπομείνας εἰς …θέρος!”. 
     Μέχρι το “καλοκαίρι”, εύκολο είναι να υπομείνεις! 
     Αλλά, μέχρι το “τέλος”; 
     Να προσέχουμε να μη χάνουμε την υπομονή μας, για να μη χάσουμε τελικά την ψυχή μας.
     “Ἐν τῇ ὑπομονῇ ὑμῶν κτήσασθε τὰς ψυχὰς ἡμῶν” (Λουκ. κα΄ 19), λέει το Ευαγγέλιο.

     Είχα ακούσει για την υπομονή που έκανε μια γυναίκα, η οποία, εκτός από τον ουράνιο μισθό που θα έχει, ανταμείφθηκε από τον Θεό και σ’ αυτήν την ζωή εκατονταπλάσια (βλ. Ματθ. ιθ΄ 29· Μάρκ. ι΄ 30).

     Είχε τρία παιδιά και ο άνδρας της ήταν γιατρός. Σαν γιατρός, ήταν πολύ καλός· σαν άνθρωπος όχι, γιατί ήταν δυστυχώς κυριευμένος από σαρκικά πάθη και δημιουργούσε προβλήματα και σε άλλες οικογένειες. Έπαιρνε και στο ιατρείο του κοπέλες δήθεν να τον βοηθάνε σαν νοσοκόμες. Μια από αυτές τις νοσοκόμες μπήκε σαν σφήνα ανάμεσα στο ανδρόγυνο και κατόρθωσε να διώξει την σύζυγο με τα τρία παιδάκια και να συζεί μαζί του παράνομα στο σπίτι του. Η μάνα με τα παιδάκια αναγκάστηκε να πάει στο πατρικό της σπίτι και να εργάζεται, για να μπορέσουν να συντηρηθούν. Προσευχόταν βέβαια πολύ και έκανε πολλή υπομονή.

     Ο γιατρός με την παράνομη γυναίκα απέκτησε άλλα τρία παιδιά. Τι συνέβη όμως; Μόλις γεννήθηκε το τρίτο παιδί, ξεμυαλίσθηκε με μια άλλη κοπέλα δεκαέξι χρονών, την οποία πήρε στο ιατρείο του, για να τον βοηθάει, και έδιωξε την προηγούμενη παράνομη με τα τρία παιδιά. Βλέπετε, λειτούργησαν οι πνευματικοί νόμοι, ώστε να εξοφλήσει το σφάλμα της, αλλά και να καταλάβει τον πόνο της πραγματικής συζύγου.

     Μετά από λίγο καιρό, ο γιατρός αρρώστησε και έμεινε κατάκοιτος στο σπίτι του. Η τελευταία μικρή κοπέλα κάθησε μαζί του, όσο είχε χρήματα, αλλά έκανε άτακτη ζωή. Μάζευε φίλους στο σπίτι του, γιατί αυτή δεν μπορούσε να γυρίζει, επειδή δήθεν τον πρόσεχε. Η απρόσεκτη όμως ζωή της τον πλήγωνε συνέχεια, γιατί την ζήλευε. Τελικά, αφού του έφαγε όλα τα χρήματα που είχε στην άκρη, τον εγκατέλειψε.

     Η πραγματική σύζυγός του, όταν έμαθε ότι βρίσκεται σε κακά χάλια, πήγε και του συμπαραστάθηκε. Καθάρισε, συγύρισε το σπίτι του και τον συντηρούσε από τις οικονομίες που είχε από την εργασία της και από τα χρήματα των παιδιών της, που είχαν μεγαλώσει και εργάζονταν. Η προηγούμενη παράνομη που είχε διωχθεί, όχι μόνο δεν τον πλησίασε να τον βοηθήσει και να του συμπαρασταθεί έστω και λίγο, αλλά ούτε ήθελε να ακούσει γι’ αυτόν. Μόνον η στεφανωμένη γυναίκα του τού συμπαραστάθηκε, τον περιποιήθηκε και τον βοήθησε πνευματικά. Τελικά ο γιατρός ζήτησε να εξομολογηθεί και στην συνέχεια ζούσε “ἐν μετανοίᾳ”.

     Βλέποντας ο καλός Θεός όλη αυτήν την καλή προσπάθεια της καλής συζύγου –χρόνια να κάνει υπομονή, να ζει τίμια και να εργάζεται σκληρά, για να συντηρεί και τον άνδρα της, ενώ εκείνος της είχε φερθεί τόσο σκληρά και βάρβαρα– την αντάμειψε.

     Τι συνέβη λοιπόν; Πέθανε στην Αμερική ένας πλούσιος συγγενής του άνδρα της και κληρονόμησαν μεγάλη περιουσία. Στο τέλος, όλη η περιουσία έμεινε στην καλή σύζυγο και καλή μητέρα, η οποία βοήθησε και τα παιδιά της για την καλή τους αποκατάσταση, βοήθησε και άλλους φτωχούς, και αυτή έζησε τα υπόλοιπα χρόνια της χωρίς φτώχεια.

     Αν και, όταν ζούσε φτωχικά, πάλι ήταν πλούσια· 
     γιατί ήταν πλούσια σε αισθήματα –το κυριώτερο!».

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ

(1924–1994)

※
[Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου:

«Λόγοι Ε΄ – Πάθη και αρετές»,

ενότ. 2η, μέρος 4ο, κεφ. 3ο, σελ. 290–292,

έκδοση Ιερού Ησυχαστηρίου

«Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος»,

Σουρωτή Θεσ/νίκης, Δεκέμβριος 2006¹.]

※