ΨΕΥΤΙΚΕΣ
ΑΓΑΠΕΣ – ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ
«Ψεύτικες αγάπες – αληθινές καταστροφές…»,
σ’
άκουσα να λες, αργά και καθαρά, λίγο πριν χαθείς σήμερα στο λιοπύρι της απρόσωπης
πόλης, στον αποψινό σου νέο γύρο, στην ίδια πάντα καθημερινή γύρα, στη γνωστή
αρχή του γνωστού τέλους, στην ατερμάτιστη περιπέτεια της ζωής για μια έγκριση
από το σύστημα που σε ζει πεθαίνοντάς σε· ένα βήμα πριν τη λαχτάρα, μια
δρασκελιά πριν τον πόθο, ένα τρίκλισμα πριν την αναγέννηση, μια βουτιά πριν στο
βαθύ και άσπιλο όνειρο, πριν αντικρίσεις έναν τόπο αλαργινό για καταφύγιο της
ψυχής. Πάλεψες, αγρίεψες, σκόνταψες, έπεσες, σηκώθηκες, χτύπησες και
χτυπήθηκες, μάτωσες και μέστωσες κι ο πόνος σου τώρα είναι αποφασισμένος να τα
πει όλα, να πει όλες τις αλήθειες, να μην πει κανένα ψέμα, να μη ντραπεί και να
μη δειλιάσει· η πολύτιμη βουβή οργή σου δε λέει να κλείσει κανέναν λογαριασμό ή
απολογισμό πριν αναδομηθούν όλα, πριν όλα πάρουν φωτιά ή βγάλουν φτερά, πριν όλα
να πάρουν επιτέλους φόρα προς τα ύψη της καρδιάς. Αρκετά
κυνήγησες σκιές, αρκετά έπλευσες στον τρόμο, αρκετά πασσαλώθηκες στο τίποτα.
«Πώς
το είπες αυτό; Για ξαναπέστο!...».
«Ψεύτικες
αγάπες – αληθινές καταστροφές!...».
Τα
είπες όλα, Φίλε!
Και
δρόσισες την καρδιά κι έλιωσες κάθε λιοπύρι…
Σ’
ευχαριστώ!
π. Δαμιανός
⁜
Επιτρέπεται
η αναδημοσίευση
των
αναρτήσεων από το «Εἰλητάριον»,
αρκεί να
αναφέρεται απαραίτητα
ως πηγή
προέλευσης.
⁜
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου