ΑΓΙΑ ΠΑΡΘΕΝΟΜΑΡΤΥΣ ΜΑΡΚΕΛΛΑ

ΑΓΙΑ ΠΑΡΘΕΝΟΜΑΡΤΥΣ ΜΑΡΚΕΛΛΑ

     Η αγία αυτή αμνάδα του Χριστού καταγόταν από τη Βολισσό της Χίου. Όταν πέθανε η μητέρα της, την ανέθρεψε ο πατέρας της. Μεγαλώνοντας προόδευσε σε αρετή, έτσι που το σώμα της ακτινοβολούσε από την περίσσεια αγνότητας της ψυχής της. Ο διάβολος, φθονώντας μία τόσο λαμπρή αρετή, προσπάθησε να της υποβάλει ακάθαρτους λογισμούς, αλλά η αγία απέκρουσε εύκολα όλους τους πειρασμούς με τη δύναμη του Σταυρού. Ο άρχων του σκότους στράφηκε τότε προς τον πατέρα της και γέννησε στον σαρκικό και ολιγόπιστο αυτόν άνθρωπο ασελγή πόθο για την ίδια τη θυγατέρα του. Αφήνοντας τους ρυπαρούς λογισμούς να βλαστήσουν στη ψυχή του, άρχισε να κάνει απρεπείς προτάσεις στη νεαρή κόρη που, ταραγμένη από μια τέτοια αναισχυντία, έφυγε κρυφά από το χωριό της και κατέφυγε στο βουνό. Η αποτυχία αυτή κόρωσε περισσότερο τη φλόγα που έκαιγε στην καρδιά του παραλογισμένου και παράφρονος αυτού ανθρώπου και σαν δαιμονισμένος άρχισε να τη αναζητά μανιωδώς παντού. Βλέποντάς τον να πλησιάζει η αγία Μαρκέλλα, έτρεξε προς τη θάλασσα και κρύφτηκε σ’ έναν βάτο. Δεν μπόρεσε όμως να μείνει απαρατήρητη από τον πατέρα της που, μη μπορώντας να μπει στον βάτο, έβαλε φωτιά να τον κάψει. Η Μαρκέλλα διέφυγε από αλλού κι άρχισε να τρέχει πάνω στα βράχια της ακρογιαλιάς. Καθώς ο πατέρας της δεν μπορούσε να τη φτάσει, της έριξε ένα βέλος που τραυμάτισε σοβαρά τη μακαρία, αλλά δεν κατάφερε να την εμποδίσει να συνεχίσει το ξέφρενο τρέξιμό της.

     Καταλαβαίνοντας ότι οι δυνάμεις της την εγκατέλειπαν, ανέπεμψε προσευχή προς τον επουράνιο Νυμφίο της, παρακαλώντας να τη βοηθήσει. Αμέσως ο Κύριος έκανε να σχισθεί ένας βράχος, που δέχθηκε μέσα του την αγία, όπως ακριβώς συνέβη άλλοτε και στην αγία Θέκλα [24 Σεπτ.]. Όταν έφθασε ο πατέρας της, μη μπορώντας να την τραβήξει από τον βράχο, απέκοψε τα στήθη της κόρης του, κατόπιν την αποκεφάλισε και έριξε το κεφάλι της στη θάλασσα, ανοίγοντάς την έτσι τις πύλες της αιώνιας αυλής του Παραδείσου, μεταξύ των συνετών παρθένων που συνοδεύουν παντοτινά τον Νυμφίο Χριστό. Υποθέτουν ότι η κάρα της αγίας Παρθενομάρτυρος μεταφέρθηκε στην Ιταλία και τη βενετική κατοχή της Χίου.

     Από τον βράχο που στέγασε την αγία αναβλύζει αγίασμα, που έχει την ιδιότητα να καλύπτει τα βότσαλα με μια λεπτή κοκκινωπή κρούστα, που οι κάτοικοι του νησιού ονομάζουν «άγιο αίμα» και συρρέουν κατά πλήθη στο προσκύνημα αυτό. Μαζεύουν τα βότσαλα αυτά, τα ξύνουν και φυλάνε τα ξύσματα σε βάζα χρησιμοποιώντας τα σε κάθε είδους αρρώστιες. Η αγία έχει εμφανισθεί εξάλλου πολλές φορές, φορώντας μοναχικό ένδυμα και δείχνοντας να αναδύεται από τη θάλασσα, σε αρρώστους που έρχονται να περάσουν τη νύχτα στον ναό που έχει κτιστεί στον μαρτυρικό τόπο του βάτου.

—ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ—

Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Τῆς ἁγνείας τὸ ῥόδον καὶ τῆς Χίου τὸ βλάστημα, τὴν ἁγίαν Μαρκέλλαν, ἐν ᾠδαῖς εὐφημήσωμεν· τμηθεῖσα γὰρ χειρὶ τῇ πατρικῇ, ὡς φύλαξ ἐντολῶν τῶν τοῦ Χριστοῦ, ῥῶσιν νέμει καὶ κινδύνων ἀπαλλαγήν, τοῖς πρὸς αὐτὴν κραυγάζουσι· δόξα τῷ δεδοκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ θαυμαστώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ, πᾶσιν ἰάματα. 

—ΚΟΝΤΑΚΙΟΝ—

Ἦχος γ΄. Ἡ Παρθένος σήμερον.

Ἡ λαμπρά σου ἄθλησις, ὦ καλλιμάρτυς Μαρκέλλα, τῶν πιστῶν ἐφαίδρυνε, τὰς διανοίας ἐνθέως· θάνατον, τοῦ ζῆν ἀνόμως προκρίνειν πάντας, πείθουσα· καὶ γὰρ ἐτμήθης ξίφει τὴν κάραν, σὺν μαστοῖς ὑπὸ πατρῴας, χειρός· ὦ δρᾶμα! ὑπὲρ τοῦ νόμου Χριστοῦ.

—ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΟΝ—

Χλαῖναν παρθενίας πορφυραυγῆ, αἵμασιν οἰκείοις, βεβαμμένην ἀθλητικῶς, φέρουσα Μαρκέλλα, τῷ Λόγῳ ἐνυμφεύθης, τμηθεῖσα τῇ πατρῴᾳ, χειρὶ ὡς πάνσεμνος.

※

[ Ιερομονάχου Μακαρίου

Σιμωνοπετρίτου:

«Νέος Συναξαριστής

της Ορθοδόξου Εκκλησίας»·

Τόμ. 11ος (Ιούλιος),

σελ. 245–246.

Διασκευή από τα Γαλλικά:

Ξενοφών Κομνηνός.

Θεώρηση κειμένου:

Γαβριήλ Νικολάου Πεντζίκης.

Εκδόσεις «Ίνδικτος»·

Αθήναι, Ιούνιος 2008².

Επιμέλεια ανάρτησης,

π. Δαμιανός. ]

※

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση

των αναρτήσεων από το «Ειλητάριον»,

αρκεί να αναφέρεται απαραίτητα

ως πηγή προέλευσης.