ΨΙΘΥΡΟΣ ΠΡΟΣ ΚΥΡΙΟΝ

ΨΙΘΥΡΟΣ ΠΡΟΣ ΚΥΡΙΟΝ

     Είθε να Σε θυμάμαι για να ζω. Κι αν Σε θυμάμαι, είναι γιατί θέλω να μη με καταπιεί ο θάνατος της λησμονιάς Σου. Εξαιτίας Σου βιώνω το αλησμόνητο του Ονόματός Σου που φυτεύει το είναι του ανθρώπου στη ψυχότροφη παρουσία Σου, το αστραπάρισμα του νου, τη φεγγοβολιά της ζωής στην καρδιά. Η ζωογόνα μνήμη Σου πάει ενάντια στην ορμητική φθορά του κόσμου και η αγάπη Σου μόνο στιλπνή χαροποιός μνήμη μπορεί να είναι για τα πληγωμένα μας έγκατα. Παυσίλυπος τρόπος της αβαρούς πολιτείας είναι κάθε σχέση μαζί Σου, κάθε αναφορά σε Σένα. Μα, όταν λείπει το βίωμα, απορίες και μειδιάματα από παντού στέκονται σαν αχυρένιο τείχος. Μια λογισμοκυβέρνητη μοναξιά πνίγει το πρόσωπο. Δεν πιστεύω πια τίποτα. Η λογική εάλω. Είναι πικρή η ιδέα πως μπορεί τάχα Εσύ να αλαργεύσεις από μένα, είναι άφραστη τέρψη και τρέλα να είσαι όντως πλάι μου κι εντός μου…

π. Δαμιανός

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση

των αναρτήσεων από το «Ειλητάριον»,

αρκεί να αναφέρεται απαραίτητα

ως πηγή προέλευσης.