ΣΤΙΣ ΜΙΚΡΕΣ ΩΡΕΣ

ΣΤΙΣ ΜΙΚΡΕΣ ΩΡΕΣ

     Οι νύχτες μας είναι αληθινά μαγεμένες. Μέσα στη σιωπή τ’ ακούς όλα ευκρινέστερα και βιώνεις τη μαθητεία στον κρυμμένο Θεό. Ο πόνος δεν αφήνει να κοιμηθούμε και χαλάμε όλα τα κεριά μας στη ψιλή άμμο κι άμα δώσει ο Θεός γινόμαστε σπίθα και φλόγα μέσα από τα κούτσουρα των δοκιμασιών μας. Όλη η ορθόδοξη θεολογία μας είναι πέρα ως πέρα αληθινή, γιατί είναι τόσο χαρούμενη όσο και πένθιμη. Όσο ξέρεις να πενθείς, τόσο είσαι ανοιχτός στο να χαίρεσαι. Και όσο χαίρεσαι πραγματικά, δεν μπορείς να απωθήσεις την εγκόσμια οδύνη και να εθελοτυφλήσεις στον πόνο. Η ισορροπία δεν έβλαψε κανέναν. Όλη η γοητεία που σαλεύει τον άνθρωπο βρίσκεται φωλιασμένη στα άκρα του. Από τα δαιμονικά ή εγωικά άκρα πολεμείται ο καθένας. Αλλά η αυτούσια αγκαλιά για να γίνει και για να τα συμπεριλάβει όλα και όλους, είναι ανάγκη να γίνει πρώτα εκείνο το μεγάλο και πλατύ τάνυσμα. Και σ’ αυτό βαριόμαστε και αθυμούμε οι περισσότεροι, λίγο–πολύ. Τα πιο πολλά πράγματα τα φτάνει κανείς με το ψάξιμο και τη διάταση της καρδιάς. Η Χάρη του Θεού είναι η μόνη που μας δίνει δύναμη και για τα δύο, γιατί θέλει αυτά τα δύο για να μας επισκεφθεί. Ο κόσμος μας, βαρέθηκε ή έχασε ολάκερη τη ζωή του με τις κατακτήσεις του καθισιού. Για τέταρτη χρονιά είμαστε με τα ξύλα. Η κρίση μάς έφερε σιωπηλά κοντά. Τώρα φαίνονται παντού καθαρά τα πρόσωπα, αθόλωτα οι μάσκες και οι μασκαράδες. Αρχίζουμε να κατανοούμε δίχως να επικρίνουμε, να απορρίπτουμε και να αμφισβητούμε. Τα φέγγη, οι φλόγες και οι καύσεις των καρδιών επιτέλους αρχίζουν να γειτνιάζουν, δεν είναι πια μόνες, απρόσφορες και στείρες. Οι μικρές ώρες ως συνήθως καθίζουν το κάρβουνο και γέρνουν τα πάντα στη στάχτη της φθοράς. Εμάς οι μικρές ώρες, πάλι, μας γιγαντώνουν τις προσδοκίες που θάλπουν την ανύστακτη ύπαρξη. Πήγα κι έβαλα ξύλα στη φωτιά. Ώστε οι υπνούντες στο σπίτι να βρουν ζεστασιά. Το κρύο εδώ φέτος είναι τσουχτερό. Εμένα παραδόξως μου φέρνει κατάνυξη, διότι θυμάμαι τους Σαράντα Μάρτυρες και μου έρχονται στο νου οι τοιχογραφίες τους από τον Θεοφάνη τον Κρήτα μέχρι τον Κόντογλου. Στις μεγάλες και μαρτυρικές αντιθέσεις είναι αφημένες και παραδομένες όλες οι αποκαλύψεις του Θεού: «Δριμύς ο χειμώνας, αλλά γλυκύς ο Παράδεισος», έλεγαν. Οι Σαράντα Μάρτυρες. Και, λίγο να το δοκιμάσει αυτό η καρδιά, απλά θα πει: «Ισχύει».

π. Δαμιανός