π.ΔΑΝΙΗΛ ΤΟΥΝΤΟΡ
(1929–1962)
Ο ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΠΥΡΙΝΗ ΕΥΧΗ
Ο ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΠΥΡΙΝΗ ΕΥΧΗ
Ο νέος ιερομάρτυς του Χριστού, π.Δανιήλ Σάντου Τούντορ (Daniil
Sandu
Tudor), γεννήθηκε στο Βουκουρέστι της Ρουμανίας. Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο,
σπούδασε στην Ακαδημία Καλών Τεχνών. Το έτος 1929, ταξίδεψε για το Άγιον Όρος,
όπου παρέμεινε εκεί για οκτώ μήνες. Ο Θεός τον φύλαξε πολλές φορές από βίαιο
θάνατο. Μια φορά, οδηγώντας ο ίδιος αεροπλάνο, κατέπεσε το αεροπλάνο και καταστράφηκε.
Αυτός, όμως, δεν έπαθε απολύτως τίποτε! Γλύτωσε από τον θάνατο, λέγοντας την Νοερά Προσευχή. Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, επιστρέφοντας σπίτι του, η σύζυγός
του, τον είχε εγκαταλείψει.
Τότε, πήρε την απόφαση να μονάσει. Πούλησε και μοίρασε όλα του τα υπάρχοντα. Συνέδραμε με τα χρήματά του την Μονή Αντίμ του Βουκουρεστίου και εκάρη μοναχός εκεί. Γύρω από την Μονή συγκεντρώθηκε μία ομάδα Χριστιανών λογίων, η οποία, με βάση την Αγία Γραφή και τους Πατέρες της Εκκλησίας, αγωνιζόταν στον δρόμο της Ορθόδοξης Πνευματικότητας, με κέντρο και βάση αυτού του αγώνα τους, την Νοερά Προσευχή (το· «Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ (Υἱὲ τοῦ Θεοῦ), ἐλέησόν με»).
Τότε, πήρε την απόφαση να μονάσει. Πούλησε και μοίρασε όλα του τα υπάρχοντα. Συνέδραμε με τα χρήματά του την Μονή Αντίμ του Βουκουρεστίου και εκάρη μοναχός εκεί. Γύρω από την Μονή συγκεντρώθηκε μία ομάδα Χριστιανών λογίων, η οποία, με βάση την Αγία Γραφή και τους Πατέρες της Εκκλησίας, αγωνιζόταν στον δρόμο της Ορθόδοξης Πνευματικότητας, με κέντρο και βάση αυτού του αγώνα τους, την Νοερά Προσευχή (το· «Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ (Υἱὲ τοῦ Θεοῦ), ἐλέησόν με»).
Μια μέρα, μαζί μ’ έναν φίλο του, τον έβαλαν σ’ ένα κρατητήριο–ψυγείο, όπου είχε μείον 30 βαθμούς. Το κρατητήριο εκείνο, δεν είχε παράθυρα παρά μόνον πολλές ακαθαρσίες στο πάτωμα. Όσοι εισέρχονταν εκεί, το πολύ μετά από τρεις ημέρες, πέθαιναν από το πολύ το κρύο. Ο π.Δανιήλ, μόλις εισήλθε μέσα στο παγωμένο κρατητήριο, με ανενδοίαστη αυταπάρνηση, ξάπλωσε με το πρόσωπο μέσα στην αφόρητη βρωμιά με ανοιγμένα τα χέρια. Μετά, είπε στον φίλο του να καθήσει ή μάλλον να ξαπλώσει επάνω του, πλάτη με πλάτη, με ανοιγμένα τα χέρια και αυτός, λέγοντας και οι δύο την Ευχή του Ιησού.
Τότε, το κρατητήριο γέμισε με δυνατό φως! Ύστερα από οκτώ ημέρες, δίχως να έχουν οι κρατούμενοι νερό, φαγητό, ρούχα και ύπνο, ήλθαν οι φρουροί να πάρουν τα πτώματά τους, αλλά εκείνοι ήταν μια χαρά ζωντανοί! Μάλιστα δε, όταν άγγιξαν τον π.Δανιήλ, είδαν ότι ήταν ζεστός. Πρόσεξαν επίσης πως ό,τι ήταν γύρω του, είχε λιώσει! Στην φυλακή, ήταν από τους λίγους που φορούσε αλυσίδες στα πόδια καθ’ όλη την διάρκεια της φυλάκισής του.
Την πρεσβεία του ιερομάρτυρος π.Δανιήλ να έχουμε όλοι μας, για να μας συντροφεύει η γλυκιά ζεστασιά της Πίστεως μέσα στην καρδιά και για να γευόμαστε την τερπνή θαλπωρή της Χάριτος στην ζωή μας· την ζωή, που την μαστίζει ο παγετός της κακίας και την λυγίζει ο χειμωναγέρας των παθών του κόσμου. Αμήν.
※
[Περιοδικό «Πρωτάτον»,
[Περιοδικό «Πρωτάτον»,
περίοδος δ΄,
Ιανουάριος–Μάρτιος 2013,
αρ. τεύχ. 129, σελ. 175–176,
αρ. τεύχ. 129, σελ. 175–176,
άρθρο, που
υπογράφεται από το τρίγραμμα «Μ.Μ.Α.»·
προφανώς, του
μακαριστού Μοναχού Μωϋσέως Αγιορείτου.]
※
※
※
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου