ΟΣΙΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ Ο ΝΕΟΣ

ΟΣΙΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ Ο ΝΕΟΣ

     Ο όσιος Γεράσιμος γεννήθηκε το 1509 στο χωριό Τρίκαλα της Κορινθίας, στην Πελοπόννησο. Οι ευλαβείς γονείς του, ο Δημήτριος και η Καλή, προέρχονταν από την επιφανή οικογένεια των Νοταράδων του Βυζαντίου και από μικρό τον έστειλαν να μάθει τα ιερά γράμματα, όπου και διέπρεψε. Ενώ ήταν ακόμη νέος, εγκατέλειψε τη γενέτειρά του και πήγε στη Ζάκυνθο, και από εκεί διέτρεξε όλη την Ελλάδα. Από τη Θεσσαλία κατευθύνθηκε προς τη Μαύρη Θάλασσα, την Κωνσταντινούπολη, την Προποντίδα και τη Χαλκιδόνα. Όπου πήγαινε, έψαχνε να βρει ανθρώπους οι οποίοι είχαν φθάσει στην τελειότητα της αρετής με τον ασκητικό και ισάγγελο βίο τους, για να του διδάξουν την τέχνη των τεχνών και την επιστήμη των επιστημών, που είναι η Προσευχή, η μυστική ένωση του ανθρώπου με τον Θεό, η ένθεη ζωή, η ανεκλάλητη θέωση. Έφθασε, τέλος, στο Άγιον Όρος, όπου ως φιλόπονη μέλισσα ρούφηξε το νέκταρ από διάφορα άνθη αρετής, τα οποία παρατηρούσε στους ασκητές, για να κατασκευάσει με τους κόπους της δικής του μίμησης το μέλι της καθαρότητας της καρδιάς του.

     Ο όσιος Γεράσιμος παρέμεινε αρκετό διάστημα στον Άθωνα. Εκεί έλαβε το μεγάλο και αγγελικό Σχήμα και με πολύ ζήλο εφάρμοσε όλες τις αρετές του μοναχικού βίου: τη συνεχή νηστεία, τις ολονύκτιες αγρυπνίες, τα δάκρυα, την ανύψωση του νου προς τον Θεό μέσα στην απόλυτη εξωτερική και εσωτερική ησυχία, με στόχο την κάθαρση της καρδιάς. Μετά από μερικά χρόνια ο όσιος έφυγε από το Άγιον Όρος, για να προσκυνήσει τους Αγίους Τόπους. Στα Ιεροσόλυμα, ο πατριάρχης Γερμανός Α΄ (1537-1579) τον χειροτόνησε διαδοχικά υποδιάκονο, διάκονο και πρεσβύτερο. Τότε υπηρέτησε στον Πανάγιο Τάφο για έναν χρόνο και κατόπιν στο Πατριαρχείο για δώδεκα, χωρίς καθόλου να εγκαταλείψει τους ασκητικούς αγώνες. Κατόπιν, πήγε και στην πυρίκαυστη έρημο του Ιορδάνη, όπου πέρασε σαράντα ημέρες με νηστεία και προσευχή, μιμούμενος ταπεινά τον Κύριο (Ματθ. 4, 1 κ.ε.). Μετά επέστρεψε στο Πατριαρχείο και συνέχισε τη διακονία του.

     Όταν έφυγε από τα Ιεροσόλυμα, ξανάρχισε τις προσκυνηματικές περιοδείες. Έμεινε τότε για κάποιο διάστημα στο Σινά, έπειτα πήγε στην Αλεξάνδρεια, διέτρεξε όλη την Αίγυπτο, στη συνέχεια πήγε στην Αντιόχεια και στη Δαμασκό, και από εκεί έφυγε για την Κρήτη και έφθασε τέλος στη Ζάκυνθο, όπου έζησε πέντε χρόνια σε ένα σπήλαιο, μακριά από όλους, τρεφόμενος μόνο με χόρτα, χωρίς ψωμί και αλάτι. Αλλά, όσο και αν κρυβόταν, δεν άργησαν να τον ανακαλύψουν οι ευλαβείς πιστοί, και σύντομα άρχισαν να προστρέχουν πολυάριθμοι στη σπηλιά του, για να πάρουν την ευλογία του και να ακούσουν τη θεοφώτιστη συμβουλή του. Γνωρίζοντας όμως από τους αγίους Πατέρες ότι, για τον μοναχό, τίποτε δεν είναι τόσο φθοροποιό όσο ο έπαινος, η κολακεία και η φήμη των ανθρώπων, έφυγε από τη Ζάκυνθο και πήγε σε ένα μικρό σπήλαιο στην Κεφαλληνία, όπου έμεινε περίπου έξι έτη. Παρ’ όλα αυτά, επειδή είναι αδύνατον να μείνει κρυμμένος ένας λύχνος αναμμένος, οι πιστοί και εκεί ακόμη δεν άργησαν να ανακαλύψουν την αρετή του, και δεν τον άφηναν να χαρεί τη νοερά συνομιλία του με τον Θεό.

     Τέλος, η θεία Πρόνοια τον οδήγησε στα Ομαλά, μια απομακρυσμένη περιοχή του νησιού, όπου υπήρχε ναΰδριο με θαυματουργή εικόνα της Κυρίας Θεοτόκου. Εγκαταστάθηκε στον τόπο αυτό και καλλιεργούσε ένα μικρό κτήμα, αγωνιζόμενος κατά των παγίδων του εχθρού διαβόλου. Αφού πέρασε καιρός και η φήμη του είχε διαδοθεί πάλι στη γύρω περιοχή, πληροφορήθηκε στην προσευχή του ότι τελικά ήταν θέλημα Κυρίου να δεχθεί μαθητές και συνοδεία. Πράγματι, σύντομα παρουσιάσθηκαν είκοσι πέντε νεάνιδες και ζήτησαν επίμονα να ζήσουν υπό την πνευματική του καθοδήγηση. Έτσι, το ναΰδριο μεταμορφώθηκε σε μονή. Ο όσιος δέχθηκε να απαρνηθεί τη γλυκιά ησυχία του, για να μεταδώσει στα πνευματικά του τέκνα την ιερή εμπειρία την οποία αφθόνως του είχε χαρίσει ο Κύριος· και η μονή, που φαινόταν να κατοικείται από αγγέλους εν σώματι, ονομάσθηκε «Νέα Ιερουσαλήμ».

     Όταν ο όσιος Γεράσιμος έγινε πλήρης ημερών, προείδε την ημέρα της εκδημίας του και κάλεσε γύρω του τα πνευματικά του τέκνα για να τους μεταδώσει τις τελευταίες του συμβουλές. Κατόπιν, τα ευλόγησε και με ειρήνη και χαρά παρέδωσε τη ψυχή του στον Κύριο στις 15 Αυγούστου του 1579. Επειδή η ημερομηνία αυτή συμπίπτει με την Κοίμηση της Θεοτόκου, τιμάμε τη μνήμη του στις 20 Οκτωβρίου, την ημέρα της ανακομιδής του τιμίου λειψάνου του. Το χαριτόβρυτο σκήνωμά του παραμένει μέχρι σήμερα άφθορο, σαν να κοιμάται ο όσιος· αναδίδει ουράνια ευωδία και επιτελεί πλήθος θαυμάτων. Ο όσιος Γεράσιμος είναι ο προστάτης της Κεφαλληνίας και με πολλή παρρησία μεσιτεύει μέχρι σήμερα για το νησί ενώπιον του Θεού. Ιδιαίτερα αξιοσημείωτη είναι η θαυμαστή δύναμή του να βγάζει τα ακάθαρτα πνεύματα από τους δαιμονισμένους, που φέρνουν μπροστά στο τίμιο σκήνωμά του. Επιπλέον, χάρη στην προστασία του, η ορθόδοξη πίστη στην Κεφαλληνία έμεινε αλώβητη κατά τη μακρά περίοδο της ιταλοκρατίας.

—ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ—

Ἦχος α΄.

Τῶν Ὀρθοδόξον προστάτην καὶ ἐν σώματι ἄγγελον, καὶ θαυματουργὸν θεοφόρον νεοφανέντα ἡμῖν, ἐπαινέσωμεν πιστοὶ θεῖον Γεράσιμον· ὅτι ἀξίως παρὰ Θεοῦ ἀπείληφεν, ἰαμάτων τὴν ἀέναον χάριν· ῥώννυσι τοὺς νοσοῦντας, δαιμονῶντας ἰᾶται· διὸ καὶ τοῖς τιμῶσιν αὐτόν, βρύει ἰάματα.

—ΚΟΝΤΑΚΙΟΝ—

Ἦχος γ΄. Ἡ Παρθένος σήμερον.

Εὐχαρίστοις ᾄσμασι, τῶν Κεφαλλήνων ἡ νῆσος, προσκαλεῖται σήμερον, τῶν Ὀρθοδόξων τὰ πλήθη, μέγιστον, νεοφανέντα ἐγκωμιάσαι, καύχημα, Ὀρθοδοξίας ἀναφανέντα, τὸν Γεράσιμον τὸν θεῖον, τὸν ῥύστην ταύτης, ὁμοῦ καὶ πρόμαχον.

—ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΟΝ—

Τῆς ὁμολογίας Χριστιανῶν, ἔθετό σε στῦλον, ἀδιάσειστον ὁ Θεός, τὸ σεπτόν σου σκῆνος, Γεράσιμε δοὺς πᾶσι, τοῖς ἐναντίοις λίθον, δεινοῦ προσκόμματος.

[ Ιερομονάχου

Μακαρίου Σιμωνοπετρίτου:

«Νέος Συναξαριστής

της Ορθοδόξου Εκκλησίας»,

Τόμος 2ος (Οκτώβριος),

σελ. 224–226.

Διασκευή εκ του Γαλλικού:

Γαβριήλ Νικολάου Πεντζίκης.

Εκδόσεις «Ίνδικτος».

Αθήναι, Οκτώβριος 2009².

Επιμέλεια ανάρτησης:

π. Δαμιανός. ]

Επιτρέπεται

η αναδημοσίευση αναρτήσεων

από το «Ειλητάριον»,

αρκεί να αναφέρεται απαραίτητα

ως πηγή προέλευσης.