ΑΓΙΟΙ ΕΥΛΑΜΠΙΟΣ ΚΑΙ ΕΥΛΑΜΠΙΑ

ΑΓΙΟΙ ΕΥΛΑΜΠΙΟΣ ΚΑΙ ΕΥΛΑΜΠΙΑ

     Ο Ευλάμπιος και η αδελφή του Ευλαμπία έζησαν στη Νικομήδεια την εποχή του Διοκλητιανού και του ηγεμόνος Μαξίμου (περί το 303). Για να ξεφύγουν τους διωγμούς, που είχαν ξεσπάσει αλύπητα κατά των χριστιανών, τα δύο αδέλφια κατέφυγαν μαζί με άλλους στα βουνά γύρω από την πόλη. Μια μέρα, οι σύντροφοί τους έστειλαν τον Ευλάμπιο στην πόλη για να αγοράσει ψωμί. Φθάνοντας εκεί ο άγιος, είδε αναρτημένα στους τοίχους τα αυτοκρατορικά διατάγματα, που διέτασσαν τον διωγμό εναντίον των χριστιανών. Καθώς τα διάβαζε, τον συνέλαβαν οι ειδωλολάτρες και τον προσήγαγαν στις αρχές. Τον ανέκρινε ο αυτοκράτορας και ο Ευλάμπιος ομολόγησε με παρρησία την πίστη του στον Χριστό. Στο τέλος της ανακρίσεως, ο άγιος υποκρίθηκε ότι ήταν καθόλα έτοιμος να προσφέρει θυσία στα είδωλα. Τον οδήγησαν τότε στον ναό, αλλά τη στιγμή που προχωρούσε για να προσφέρει τη θυσία, διέταξε το άγαλμα του Άρη να κατακρημνισθεί και αυτομάτως το άψυχο και ανίσχυρο είδωλο έπεσε και διαλύθηκε σε κομμάτια. Έξαλλοι από θυμό και μανία οι ειδωλολάτρες επιτέθηκαν με μίσος στον γενναίο αθλητή του Χριστού.

     Την ώρα που τον βασάνιζαν, ήλθε και η αδελφή του η Ευλαμπία παρακαλώντας τον να μεσιτεύσει προς τον Χριστό, ώστε να μαρτυρήσει και εκείνη μαζί του. Ο Χριστός εκπλήρωσε την επιθυμία της. Έτσι, τη συνέλαβαν και αυτήν· τη ράπισαν και τέλος την έριξαν μαζί με τον αδελφό της σε έναν μεγάλο λέβητα με βραστό νερό. Αν και η αγία εδειλίασε προς στιγμήν, παρόλα αυτά με την προτροπή του αδελφού της μπήκε άφοβα στο καυτό νερό, το οποίο όμως ψυχράνθηκε τόσο πολύ, ώστε οι δύο άγιοι στέκονταν εκεί απείραχτοι με άφραστη χαρά. Ο ασυνείδητος τύραννος πρόσταξε τότε να τυφλώσουν τον άγιο Ευλάμπιο και να κρεμάσουν την αδελφή του από τις τρίχες της κεφαλής της. Αφού άναψαν κάμινο, ισχυρότερη ακόμη και από εκείνη της Βαβυλώνος, έριξαν μέσα τους αγίους, αλλά –ω, του θαύματος!– η φλόγα σχημάτισε έναν μεγάλο θόλο γύρω και πάνω από τα μαρτυρικά σώματα και οι άγιοι έμειναν τελείως αβλαβείς, υμνολογώντας και δοξάζοντας τον Κύριο, όπως άλλοτε οι Τρεις Παίδες.

     Αναίσθητος παρέμεινε ενώπιον του θαύματος ο τύραννος και έδωσε διαταγή να τους αποκεφαλίσουν· η αγία Ευλαμπία όμως πρόλαβε και παρέδωσε εν ειρήνη τη μακαρία ψυχή της στον Κύριο, πριν πέσει πάνω της η σπάθη του δήμιου. Βλέποντας τα θαυμαστά αυτά γεγονότα, διακόσιοι από τους εκεί παρευρισκομένους ειδωλολάτρες πίστευσαν κι εκείνοι στον Χριστό. Όλοι τους αποκεφαλίσθηκαν λίγο αργότερα, μετά τον άγιο Ευλάμπιο και την αγία Ευλαμπία, και εξεδήμησαν προς Κύριον για να συγκαταλεχθούν στους ένδοξους χορούς των αγίων του Θεού.

—ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ—

Ἦχος α΄. Τὸν τάφον σου Σωτήρ.

Τῆς φύσεως θεσμῷ, συνημμένοι ἐνθέως, ὁμόψυχοι στερρῶς, ὡς ὁμαίμονες θεῖοι, αὐτάδελφοι Μάρτυρες, ἐν ἀθλήσει ὡράθητε, ὦ Εὐλάμπιε, σὺν τῇ σεμνῇ Εὐλαμπίᾳ· ὅθεν στέφανον, νικητικὸν δεδεγμένοι, ἡμᾶς διασῴζετε.

—ΚΟΝΤΑΚΙΟΝ—

Ἦχος γ΄. Ἡ Παρθένος σήμερον.

Τοὺς γενναίους Μάρτυρας, καὶ ἀδελφοὺς κατὰ σάρκα, τὸν σοφὸν Εὐλάμπιον, καὶ Εὐλαμπίαν τιμῶμεν· οὗτοι γάρ, τῶν παρανόμων μηχανουργίας, ᾔσχυναν, ἐν τῇ δυνάμει τοῦ Σταυρωθέντος· ἀνεδείχθησαν διό περ, Μαρτύρων δόξα, ὁμοῦ καὶ καύχημα.

—ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΟΝ—

Ἔκλαμπρον ἐν ἄθλοις καὶ θεαυγῆ, Εὐλάμπιε Μάρτυς, Εὐλαμπία ἡ εὐκλεής, σὲ τεθεαμένη, ἐκλάμπρως κοινωνεῖ σοι, τῶν ὑπερλάμπρων πόνων· μεθ’ ἧς τιμῶμέν σε

 

 

[ Ιερομονάχου

Μακαρίου Σιμωνοπετρίτου:

«Νέος Συναξαριστής

της Ορθοδόξου Εκκλησίας,

Τόμος 2ος (Οκτώβριος), σελ. 98–99.

Διασκευή εκ του Γαλλικού:

Γαβριήλ Νικολάου Πεντζίκης.

Εκδόσεις «Ίνδικτος».

Αθήναι, Οκτώβριος 2009².

Επιμέλεια ανάρτησης:

π. Δαμιανός. ]

Επιτρέπεται

η αναδημοσίευση αναρτήσεων

από το «Ειλητάριον»,

αρκεί να αναφέρεται απαραίτητα

ως πηγή προέλευσης.