ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ

     Ένας Γέροντας είπε κάποτε τα εξής:
«Μην απαιτείς αγάπη από τον πλησίον σου· γιατί εκείνος που αγαπά κάποιον και δεν βρίσκει από αυτόν ανταπόκριση, ταράζεται μετά μέσα του. Καλύτερα, δείξε εσύ την αγάπη σου προς αυτόν και ανάπαυσέ τον. Έτσι, και εσύ θα νιώθεις ειρήνη και ανάπαυση αλλά και με τον τρόπο αυτό οδηγείς σε αγάπη τον πλησίον, φέρνοντάς τον στο σημείο να σε αγαπήσει.

Το να υστερείς στο θέμα της αγάπης έναντι των αδελφών, αυτό προέρχεται από το ότι δέχεσαι τους λογισμούς που ξεκινούν από υποψία και εμπιστεύεσαι τα δικά σου αισθήματα (ως αλάνθαστα).

Εκείνο λοιπόν που σου χρειάζεται είναι, πρώτα–πρώτα, με την βοήθεια του Θεού, να μη δίνεις εμπιστοσύνη στις υπόνοιές σου και, ύστερα, με όλη σου την προθυμία και τη δύναμη (της καρδιάς σου), να ταπεινώνεσαι ενώπιον των αδελφών και να κόβεις για χάρη τους το (εγωιστικό) θέλημά σου.

Η αγάπη που έχει αφετηρία τον Ίδιο τον Θεό είναι πιο δυνατή.

Ακόμη και από εκείνη την αγάπη που έχει κανείς εκ φύσεως».

ΑΠΟ ΤΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ


※
[(1) «Το Μέγα Γεροντικόν»,

τόμ. δ΄, κεφ. ιζ΄, §61–§63, σελ. 290–291,

έκδοση Ιερού Ησυχαστηρίου «Το Γενέσιον της Θεοτόκου»,

Πανόραμα Θεσ/νίκης, Μάρτιος 1999¹·

(2) Αββά Δωροθέου: «Έργα Ασκητικά»,

σελ. 430–431, εκδόσεις «Ετοιμασία»,

Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου, Καρέα 1983².]

※